Jou vertel ik alles ! Names have been changed to protect... ME ! :-)
05-08-2020
Oh Nee wat nu ?!
Het was eindelijk weer zaterdagavond en ik had zo een zin om te gaan fuiven. Helaas mag mijn vriendinnetje dat nog niet zo vaak als mij. Met een klein schuldgevoelletje vertrok ik naar de fuifzaal. Het gekende ritueel. Aanschuiven, betalen, drankbonnentjes, veel drankbonnetjes, binnenkomen ,tafel zoeken en klaar voor de nacht. Het was al vrij druk. Hopelijk vinden ze me. Lang moest ik niet wachten of de groep was compleet. Een klasgenote komt naast me zitten en vertelt me met een grote smile dat die vriendin van de foto ook komt. Ze had me laatst een foto getoond van een meisje dat ze goed kende en enkel aan de reactie op mijn gezicht wist ze genoeg vertelde ze me. Dus ik had een soort blind date. Ik begon een beetje stress te krijgen. Een Blue Curaçao graag! De muziek was super en de sfeer uitgelaten. Ik was zelfs al een beetje vergeten dat ze ging langskomen, Lotte, tot mijn klasgenote ineens op mijn schouder tikte. Ik keek om en stond aan de grond genageld. Ze zag er nog liever en schattiger uit dan op de foto. Ik wilde haar een kusje geven, maar daar stak de dj een stokje voor. Hij begon aan zijn slow intermezzo. Ik maakte een beweging waarmee ik wilde zeggen... ok dansen dan maar. Ik nam haar in mijn armen en dat voelde allemaal zo goed. We babbelde de ganse tijd en moest me zo inhouden om haar niet op de uitnodigende lippen te kussen. Total Eclipse Of The Heart zal nooit meer hetzelfde zijn. Toen het tempo van de muziek weer omhoog ging, zette we ons op de tafel waar onze basis was vanavond. We babbelde nog wat en plaagde elkaar wat en op een gegeven moment zijn we naar buiten geglipt. We wandelde een stukje op de parking tot we aan een portaaltje kwamen waar we een beetje uit het zicht stonden. Het gesprek ging verder, maar je voelde de spanning stijgen. Ik was totaal vergeten, dat ik eigenlijk niet meer vrij was, maar ik voelde me zo aangetrokken tot Lotte dat ik me niet meer in de hand had. En toen gebeurde het onvermijdelijke. De spanning dreef onze lippen naar elkaar en wat volgde had ik nooit kunnen dromen. We kuste zo zalig, zo lang en zo compleet. Die kus was zo juist, zo perfect gelijk aan hoe mijn kussen zijn. Ik kon het niet geloven. Ik wilde nooit meer stoppen met kussen. Er was enkel kussen, niks meer, niks minder. Nooit zal ik nog zo kussen. Helaas kon het niet eeuwig duren. We moesten terug naar de groep en naar huis. Ik sliep die nacht slecht, ik werd vaak wakker en verlangde weer naar die zachte lippen en wat ze deden met die van mij. Hoe ze .... Aaargg ik wil ze terug. Gelukkig hadden we in de namiddag afgesproken. We gingen iets drinken en plots kwam ze op de proppen met een vraag die ik niet verwacht had. Ze wilde weten wat ik nu met mijn vriendin ging doen. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik had mijn vriendin niet eens laten weten hoe de avond was verlopen, laat staan opbiechten dat ik mijn perfecte match had gevonden. Dit wordt een verschrikkelijke keuze. Kiezen tussen een lieve spring in't veld, alleen een beetje jong en misschien een beetje om de verkeerde rede verliefd op mij, en alles wat ik me kan voorstellen in een vrouw en ik weet nog niet half wat voor een geweldige dame ik ontmoet heb. Kiezen is verliezen, maar ik wil niet verliezen, maar moet wel kiezen. Wat ik ook zal kiezen, het zal me mijn ganse leven achtervolgen dat weet ik nu al.
Hoe het afloopt ga ik niet vertellen, dat is te pijnlijk voor je, mijn dagboek.
