Tot mijn grote verbazing bevalt dat mij hier wel een beetje. Philippe is eigenlijk wel een fijne gast. Hij heeft zo z'n manieren maar we vinden het wonderwel met elkaar. Alleen, klassieke muziek vind ik niks, ik leer 'm nog wel wat echte muziek is.
Maar... vroeger werd Philippe zoals een dier vanachter in een auto gereden. Dat doen we nu anders! Die heeft hier een Maserati op zijn binnenplein staan. Dan gaan we daarmee rondrijden, toch! Ik vind dat nu ook geen respect voor Philippe, zo met rolstoel en al, vanachter in de koffer. Komaan! Hij kan niet lopen maar Philippe is nog wel een vent met alles erop en eraan. Niet zo slecht, dat jobke hier...
Dat is hier precies toch serieus. Die gehandicapte kan dus niks zelf. Niks. Ik moet met andere woorden alles voor hem doen. Alles. Ja, alles. Dat ook ja ... Stel u even voor: ik moet die mens steunkousen aantrekken. Allé! Een vent blijft een vent en een vent draagt geen steunkousen! Anders kan hij flauw vallen. Wel, hij kan wat mij betreft beter flauw vallen dan steunkousen te dragen... En die voelt niks! Ik heb het getest. Ik goot een beetje hete thee - kokend water dus - op zijn blote benen en die reageerde niet. Niet, niks, nul, geen reactie! Ik moest 'm dan in een rolstoel zetten. Dus, ik pak hem onder zijn oksels, zet 'm neer en pats... die zou daar gewoon uitgedonderd zijn. Dat gaat hier nog wat worden. Ik ben doodop. Gelukkig heb ik hier een hemel(s)bed. Ahja, die gehandicapte heet Philippe.
Stel u voor! Die mensen van het werkloosheidsbureau sturen mij naar zo'n megapaleis in het midden van de stad om weer zo'n papiertje te halen. Zo'n papiertje waarop "ze" schrijven dat ik ben langsgeweest, dat ze mijn kandidatuur bestuderen enzo om dan te besluiten dat ze toch de voorkeur geven aan een andere kandidaat... Kort gezegd, die papiertjes zijn dus nodig om te bewijzen dat je werkt zoekt en bijgevolge recht hebt op een uitkering. Ik daar dus naartoe. Eerst uren en uren wachten. Dat begon mij daar geweldig te irriteren dus ik ben gewoon rechtgestaan en binnengegaan. Shock! Een moordgriet. Een vamp. Ik heb mij dan maar op haar geconcentreerd Toppunt van alles, die wilden dat papiertje niet direct meegeven. Ik moest nog speciaal een keer terugkomen. Weet je waarom? Die vent kan niet schrijven, niet lopen, niks! Verlamd tot aan zijn nek... En ik had dat eerst niet door ... Enfin, ik daarstraks terug naar dat paleis en ik heb mijn papiertje niet gekregen. Die gehandicapte heeft mij aangeworven... 't Is te gek voor woorden, ik heb dus een job. Ik werk. Wat ik met die gehandicapte ga doen dat weet ik nog niet. Maar, ik heb er ineens een onderkomen bij én ... Magali We zullen nog wel zien hoelang ze het hier met mij uithouden...
driss au palais
Ik vind dat nu ook geen respect voor Philippe, zo met rolstoel en al, vanachter in de koffer. Komaan! Hij kan niet lopen maar Philippe is nog wel een vent met alles erop en eraan. Niet zo slecht, dat jobke hier...
Stel u even voor: ik moet die mens steunkousen aantrekken. Allé! Een vent blijft een vent en een vent draagt geen steunkousen! Anders kan hij flauw vallen. Wel, hij kan wat mij betreft beter flauw vallen dan steunkousen te dragen... En die voelt niks! Ik heb het getest. Ik goot een beetje hete thee - kokend water dus - op zijn blote benen en die reageerde niet. Niet, niks, nul, geen reactie! Ik moest 'm dan in een rolstoel zetten. Dus, ik pak hem onder zijn oksels, zet 'm neer en pats... die zou daar gewoon uitgedonderd zijn. Dat gaat hier nog wat worden. Ik ben doodop. Gelukkig heb ik hier een hemel(s)bed. 
Ahja, die gehandicapte heet Philippe.
... Enfin, ik daarstraks terug naar dat paleis en ik heb mijn papiertje niet gekregen. Die gehandicapte heeft mij aangeworven...
