Vandaag weer een rotdag achter de rug, zou moeten blokken maar ik begin precies altijd aan vanalles tegelijk waardoor er niets af geraakt :/ deze morgen ging ik kijken voor een nieuwe handtas maar niets naar mijn gedacht gevonden. Heb de hele dag aan niemand anders dan aan mijn "beste vriend" gedacht :( en hoe stom hij zich gedraagd. Deze avond gaan eten met enkele vrienden (foto), dit vond ik wel fijn jammer dat Famke en Ian er niet bij waren :/ maar ondanks dat het gezellig was leek het precies of ik werd steeds genegeerd :( ik had het gevoel dat ze niet luisterde naar mijn vragen of wat ik zei. Dit gebeurt vaak, waardoor ik mij steeds minder "belangrijk" voel. Elke jeer als dit gebeurt denk ik: "Het maakt toch niet uit of ik hier zit of niet, niemand zal mij missen" wel dit gevoel kwam vandaag al een paar keer naar boven.
Ben er lang niet meer geweest maar nu ben ik terug, ik ben ondertussen gestart met een opleiding lager onderwijs. Ja ik wil juf worden! Ondertussen is de frituur niet meer open in de week, enkel nog de weekends. Dit wil niet zeggen dat er veel veranderd is. Ik sta nog steeds samen met mijn mama haar achternicht in de frituur en kan nergens mee naartoe gaan met vrienden of de carnavalgroep. Ondertussen ga ik ook in aalst mee met een groep maar als figurant. Want ik mag geen lid worden van mijn mama :/. Ik heb ondertussen een tattoo op mijn rechterschouder (zie foto). Ik ben vanalles door elkaar aan het vertellen maar zal er de volgende keer op letten dat ik dit niet meer doe ... Ik heb sinds enkele maanden/weken/dagen nieuwe mensen leren kennen op school. Er zijn momenteel 2 mensen die klaarstaan voor mij. Ik ben hun hier heel dankbaar voor. Bedankt Famke en Ian! Jullie steun doet mij goed! De toestand hier thuis verergerd alleen maar, constante ruzie tussen mij en mijn papa of tussen mama en papa. Het is altijd wel iets hier thuis. Nu je vlug op de hoogte bent sluit ik af, maar ikbeloof meer te posten ð
