|
hey,
ik wil jullie vertellen hoe mijn leven eruit ziet. ik wil jullie een idee geven hoe dat ik mij voel in mijn leven en hoe het is om mij te zijn.
als eerste ga ik jullie iets over mijn ouders vertellen, mijn mama is 44 jaar en heeft sinds 2010 een frituur. ze is 18 december 2009 voor de eerste keer in haar rug geopereerd, in juni 2012 is ze voor de 2de keer geopereerd en hebben ze een prothese en vijzen moeten plaatsen. mijn papa is 36 jaar en werkt bij Ilva.
sinds mama voor de 2de keer geopereerd is sta ik in de frituur samen met een achternicht van mijn mama. elk weekend, elke weekdag (behalve maandag en dinsdag want dan zijn we gesloten), school of geen school altijd sta ik in de frituur om te werken. ik ga nu naar mijn 6de jaar handel en het begint zwaar te worden om dit te combineren met dat werken in de frituur.
meestal heb ik om 10 na 4 gedaan met school dan ben ik ongeveer om 4u30 thuis. wat doe ik dan? wel ik kleed mij om en begin aan mijn werk voor school. vaak ben ik nog niet eens bezig als ik de frituur moet gaan openen want om 5u moet het open. mijn werk voor school maak ik terwijl we open zijn maar steeds als er iemand binnen komt moet ik stoppen want ik moet de klanten gaan bestellen.
vrijdag is de drukste dag van de hele week. bij de meeste mensen is het dan frietjesdag, dan komen ook vrienden van de carnavalgroep eten. veel kan ik niet bij hen zitten of met hen praten want ik moet in de frituur staan.
als er in het weekend iets te doen is van carnaval kan ik bijna nooit meegaan want ja ik moet in de frituur staan. vaak doe ik zelfs niet meer de moeite om te vragen aan mijn ouders of ik mag meegaan want ik weet het antwoord dat ik zal krijgen toch al. 'dat zal niet gaan want de frituur is open'. dit doet mij verschrikkelijk veel pijn want carnaval is mijn leven.
het is mijn vrienden zelfs al opgevallen dat als ik praat over de frituur dat ik alles zeg precies of het is mijn frituur.
'ik ga MIJN vuren opzetten', ' ik ga MIJN voorbak doen', 'ik ga MIJN bain maries opzetten'.
zo ver gaat het al. en dit is niet alleen mijn vrienden opgevallen maar mezelf ook. vaak heb ik het gevoel dat die frituur niet van mijn ouders is maar wel van mij. en het ergste van al, ik ben mijn jeugd aan het verdoen door altijd in de frituur te staan. ik durf niet aan mijn ouders zeggen dat ik dit niet meer wil. dat het niet meer haalbaar is voor mij, dat ik me niet meer gelukkig voel met het leven dat ik nu heb.
mijn mama werkt sinds vorig jaar ook nog bij een firma die T&T design noemt, daarvoor zet ze afspraken met klanten en als ze dan thuis komt doet haar rug pijn. ik kan begrijpen dat haar rug niet meer goed is, ik heb ook geen goede rug, ik heb een vergroeiing in mijn rug en mijn bekken kantelen steeds waardoor ik bijna niets van sport meer kan doen. op school denken ze dat ik gewoon lui ben en geloven ze me niet. maar als ik dan een les meedoe met LO dan kan ik tegen savonds niet meer stappen en dan zijn ze hier thuis averechts omdat ik niet in de frituur kan staan. voorbereidingen doe ik bijna allemaal, juist niet als het school is want anders kan ik nooit optijd klaar geraken. vandaag nog, ik ben een heel lange slaper maar ik ga dan ook altijd laat slapen, mijn mama zei me dat ik zeker tegen 12u uit mijn bed moest zijn want dat ik haar moest helpen met de voorbereidingen omdat mijn papa naar de autocross ging. wel ik was op tijd wakker maar wat heeft zij gedaan, een hele dag op de pc gezeten op fb spelletjes spelen en ik heb alle voorbereidingen kunnen doen, dit zijn zo frustraties die boven komen maar als ik daarover iets durf zeggen is het hier vlammeste ruzie want dat is allemaal niet waar. mijn papa gaat alle dagen werken en ik begrijp dat hij savonds moe is als hij thuis komt maar vraag ik hem of hij eens naar tfrituur wil gaan als er iemand binnen komt, ben ik meerdendeels van de tijd mijn neus kwijt hoe hij snapt en bijt. vrienden heb ik niet echt want we kunnen nooit een goede band opbouwen als ik nooit eens mee kan uitgaan. ik ben een meisje van 17 maar het voelt of ik een vrouw van 30 jaar ben dat enkel maar werkt en geen ander leven meer heeft. ik wil de mooiste jaren van mijn leven niet zo laten verder lopen, ik heb ook nood aan andere dingen dan enkel werken in de frituur :s
wel dit was voor de momment wat ik wilde vertellen, er zal ongetwijfeld nog veel meer opkomen maar dat is voor een andere keer.
Kusjes ikke :)
|
