We zijn er geraakt!!! - Ons traject in telex stijl:
Dag 1: Stikkend heet vlotte start gps madame
zegt niets; t is immers gewoon duizenden kilometers rechtdoor- solar car
platte band teruggevallen naar 8ste plaats vijf deelnemers van de 22 in
onze categorie geven op gedurende de dag - s avonds bbq voor 34 man wordt
een hete nacht in onze tent (en dat bedoelen we letterlijk)
Dag 2: Slecht geslapen zweten, zweten, zweten-
opstaan bij zonsopgang de race gaat goed terug naar zesde plaats 10 kg
gehakt/8 kg spaghetti/24 potten saus zorgen voor een bushmaaltijd team spirit
high
Dag 3: Beesten rond en in onze tenten brood
slecht dus wordt het koeken eten de hele dag veel dode kangoeroes langs de
weg klimmen naar de vijfde plaats halen 105 km/uur - miljoenen vliegen
ambeteren ons zonder ophouden - we beginnen niet meer zo fris te ruiken
Dag 4: Tenten moeten vastpinnen, te veel wind weer
lekke band blijven op de vijfde plaats 34 dozen hotdogs opgewarmd in the
middle of the desert vliegen eten nog altijd mee toiletpapier raakt op
iedereen wordt moe maar de vechtlust is nog niet verdwenen
Dag 5: We kunnen geen tent meer zien droomden van
warm water en zeep team hoopt vandaag te eindigen nog veel wind maar erger:
wolken wagen rijdt nog slechts 40 km/uur - de Nederlanders rijden Adelaide
verdiend als eerste binnen regen valt de Zwitsers halen ons in op 100 km
van de eindstreep; terug naar zesde plaats teleurstelling bij het team groot
Dag 6: spirit weer high rijden als nr. 6 de race
uit slechts 10 deelnemers in onze reeks halen de eindmeet de vreugde is
groot - BETROUWBARE WAGEN UITSTEKEND TEAM SUPERTOFFE PLOEG!!!
Het werd een ongelooflijke week. Voor geen geld
hadden we dit avontuur willen missen. Marc heeft meer dan 3000 km achter het
stuur gezeten. We zijn moe en gaan nu uren weken in een bad...
We vlogen ondertussen naar de andere kant van Australia: Darwin. Bloedheet (37 graden) en gisteravond een tropisch onweer vanjewelste.
Ik heb vandaag lekker aan het zwembad gelegen, terwijl Marc zich samen met gasten van de KUL bezig heeft gehouden met de logistieke afronding. Op het allerlaatste moment bleek de gereserveerde vrachtwagen niet beschikbaar dus zijn ze in allerijl op zoek moeten gaan naar een andere camion om alle spullen te vervoeren. Das nu geregeld, Marc heeft er al even mee gereden en hij ziet het helemaal zitten!
Eigenlijk staat alles nu zo goed als klaar om zondag aan de race te beginnen. Morgenvroeg met de zonnewagen naar de kwalificaties; als de wagen op het racecircuit een goede tijd kan neerzetten krijgen we een goede startpositie. Das belangrijk want er zijn toch heel wat zeer goede ploegen dit jaar... de wedstrijd zal niet makkelijk worden.
Bye, bye wilde natuur... terug naar de beschaving in een cosy appartement met
een bad en haardroger in een stadje aan de zee. De rit terug op ons gemakske
gedaan en af en toe een natuurstop ingelast en nog wat kangoeroes gespot.
Eenmaal in Busselton langs de zee gewandeld en een koffie gedronken in een
plaatselijke bar (of wat daar kan voor doorgaan)... tot Marc wat later erg
misselijk werd. Terug dan maar naar ons appartement en het ventje laten uitzieken...
maag en darmklachten... zwaar nachtje.
Gelukkig s morgens weer helemaal beter en onze verloren tijd van gisteren
vandaag proberen in te halen. Volle zon, lekker temperatuurtje dus nog enkele
beroemde surfbaaien meegepikt en de ruwere rotsgedeeltes bewonderd. Nog wat
walvissen gezocht... geen gevonden... verdorie toch!
Verder binnenland vonden we toevallig wel iets heel moois: een afgebrand stukje
natuurpark waar alle bomen nog zwart geblakerd waren maar waar op de bodem
vooral mooie aronskelken groeiden. Zo ver je kon kijken, duizenden en duizenden
van deze mooie, wilde bloemen. Hadden we nog nooit gezien.
We zitten hier ook nabij Margeret River; de beroemdste wijnstreek van SW
Australia.Dan wil je natuurlijk de lokale bevolking ondersteunen en dan ga je
dus proeven... en proeven... en proeven...
Om t kort... hik...samen te vatten... hik... héél goeie wijnen! Fotos over
deze uitstap worden niet gedeeld!
De zee weer verlaten en landinwaarts getrokken.... het grote SouthernKarriForrests in... een heel andere wereld.
We wisten dat we drie dagen omgeven zouden worden door nationale parken en dat dit deel back to nature zou worden... We kregen grindpaden en bushkeepers tracks, hoge karri bomen en oneindige wouden, kleine beestjes en grotere beestjes, bruisende watervallen en diepe meren, vogelgekwetter en andere onbekende natuurgeluiden, soms absolute stilte... We kregen in beide gebieden een houten chalet op palen, geen verwarming maar wel een haardvuur, hout en kaarsen; geen GSM of internet maar wel leuke terrassen om de wereld buiten te bewonderen.
Spijtig genoeg heeft het twee dagen van de drie veel geregend en hadden we maar af en toe zon. Dus minder plezier gehad aan onze chalets en hun leuke terrassen. t Was de bedoeling om tot laat s avonds naar de kangoeroes, struisvogels, ea te kunnen kijken als de beestje in de late namiddag van het woud naar de open grasvlakte vóór onze chalets trokken. Vooral kangoeroes zijn nieuwsgierig en komen af op licht. En ook al hebben we een aantal leuke fotos kunnen trekken, vroeg in onze huisjes moeten kruipen om onze haardvuren aan te steken (was niet simpel!) want het was te koud. Wel goed rondgetrokken en leuke tracks gevolgd, ook al was het met de regenmantel aan.
't Waren leuke dagen maar of we hier willen blijven wonen in deze Southern Forrests... we denken het niet. Terug naar de natuur vinden we best wel leuk zolang het maar voor even is! Toch luxebeestjes zeker!
500 km langs de woeste kustlijn gereden naar onze volgende stad, Albany. Naar Australische normen is dit een mondaine badplaats maar daar zijn we het niet echt mee eens. Ze kennen Knokke niet natuurlijk!
Neergestreken in een kleine, gezellige B&B met Australische eigenaars die binnenkort Europa bezoeken; bijgevolg werden Australische EN Europese tips uitgewisseld.
Deze twee dagen stonden vooral in teken van de walvissen. Een oude site bezocht waar vroeger walvissen werden verwerkt. Alles te weten gekomen in een museum over deze prachtige dieren. De verschillende baaien bezocht in de natuurparken en telkens sprakeloos gekeken naar de blauwe zee (waar de walvissen momenteel vertoeven) en de prachtige stranden. De zon scheen gelukkig weer voluit maar de wind blijft heftig te keer gaan.
En natuurlijk aan walvis spotting gedaan... echter zonder succes. We stellen ons dan maar tevreden met de spelende dolfijnen.
Ook deze
nacht hevig stormweer waar zelfs wij niet doorheen sliepen.
Maar wonder
bij wonder... tegen elf uur kwam uit het niets de zon tevoorschijn en werd het
lekker warm met af en toe een briesje.
De auto
ingestapt en naar het Cape
Le Grand National Park gereden 50 km verder. Een immens natuurpark met
verschillende mooie baaien, goudgele stranden, helblauw water en geen mens te
bespeuren. Doorheen het park gereden en enkele lookouts en wandelingen gevolgd.
Ongelooflijke vergezichten gezien,
slangen, kangoeroes en struisvogels... een prachtige uitstap!
Maar
onvergetelijk werd een stop in Lucky Bay op een verlaten beach waar we even van
de stilte genoten met onze voeten in de zee tot er plots... een groep
dolfijnen op enkele meters van het strand kwamen jagen. Rustig gleden ze enkele
meter voor ons door het water... het was heerlijk om te zien. We hebben er
minutenlang van genoten!
We hadden
voor de rest van de dag geluk... de zon is mooi blijven schijnen.
Nog snel een lap vlees gaan halen
voor op de bbq en met een flesje wijn gaan we nog even nagenieten van onze dag!
Wij dachten:
gezellig zon open appartement metveel
glas, veel zonnelicht en prachtig uitzicht. Tot er zon lentestorm komt
aanwaaien vanuit de open zee. Het begon deze nacht met hevige wind en werd
gevolgd door stormweer. Wind huilde rond het appartement en de regen kletterde
zo hard tegen de ruiten dat we dachten dat ze het zouden begeven. Niet dus, maar
het bleef ook heel de ochtend vreselijk weer. Ze verwachten nog een hele week
zulk weer en zo wordt het meteen het ergste stormweer sinds 90 jaar! Dus
uitgeslapen vandaag.
Tegen de
middag werd het zonnetje toch weer gespot (alhoewel de wind vrij hevig bleef)
en dus zijn we met de auto The Great Ocean Road gaan volgen. Bij de lookouts
gestopt en de ontelbaar verlaten stranden, surfspots, baaien en Pink Lake
bewonderd. Helblauw zeewater en prachtige witte stranden vind je hier alom...
spijtig dat het weer zo slechts was want hier zou ik wel een dagje kunnen
stranden! Op dit moment vind je in
deze baaien ook de walvissen maar het water is zo woelig dat alleen een
getraind oog ze kan spotten. We zullen duimen voor een rustiger zee maar dit
lijkt er de volgende dagen zeker niet aan te komen.
Op de
terugweg nog een half stuk Australisch rund opgepikt... zet de bbq maar weer
klaar!
Marc had voor deze morgen nog een Goldmine Tour
geboekt om op zoek te gaan naar het te delven gele goedje (er was maar 1 plaats
meer beschikbaar) dus had ik geen andere keus dan het blinkende afgewerkte
product te gaan bekijken in de lokale Goldmarkets van Kalgoorlie. Kredietkaart
wijselijk in het hotel gelaten...
Binnenland
hebben we nu gezien; volgt een rechtstreekse rit naar de South West Coast van Australië
nl. Esperance. Een eenzame trip (je komt hier amper een wagen tegen) van 390 km
met onderweg vooral bush, kangoeroes en wilde paarden.Spijtig genoeg waren de beestjes te snel en
konden we er nog geen op camera vastleggen.
Iets na
vieren in deze kuststad aangekomen en ingetrokken in The Island View
appartments. Mooiglazen appartement met
inderdaad een prachtig zicht op de eilanden hier. En met een geweldige bbq! Dus
de supermarket Woolworth opgezocht en inkopen gedaan voor een echte Aussi bbq met
een dikke beef! We laten het ons smaken...
Allereerst: Happy birthday, Joris! We zijn er nu niet om mee te vieren maar dat halen we nog wel in!!! Dikke verjaardagskussen van ons!
Gisteren 400
km gereden: vertrokken uit het barre en dorre Hyden landschap (amper iets levend te bespeuren), doorheen de Big Wheat Belt
van Western Australia (groene zone, graan zo ver je kan kijken) en geëindigd in
de Great Western Woodlands (bush met een hoog brandgevaar). Over 3 héél
verschillende landschappen gesproken...
En het weer
veranderde al even snel: van fris en bewolkt 18 graden tot een blauwe hemel en
30 graden!
Deze kant
hadden we uitgekozen voor de goudmijnen. Einde 19de eeuw stopten in
Coolargie drie Ieren om hun paarden te laten beslagen en ze vonden hier per
ongeluk 100 ounces goud.Dit resulteerde
in de laatste en grootste Goldrush van Australië. 200.000 gouddelvers kwamen
van over heel de wereld om in dit verlaten land in de meest primitieve
omstandigheden naar het goedje te zoeken. Deze streek ademt de geschiedenis van de
gouddelvers en ook al werden ondertussen alle claims opgekocht door één
maatschappij en werden de goudvelden omgevormd tot The Super Gold Pit, nog
altijd wordt hier veel goud gevonden.
Logeren doen
we in Kalgoorlie; typische, kleine stad met veel Aboriginals.
Eigenaardigheidje
in deze stad: alle gras is hier namaak... in het stadspark, langs de
straatkanten en op het voetbal- en golfveld.
Enne... we heb
ook even aan een carrière switch gedacht... zie Post foto... maar in een gehucht
met maar tien brievenbussen zou dat nu ook weer geen uitdaging worden!
Vandaag nog
parken, lookouts en galleries bezocht, bush walk trails gevolgd en nu hebben we
nog net genoeg kracht om iets te gaan
eten. Daarna... douchen en bed in!
Een tussendoortje voor zus en schoonbroer: gelieve alleen serieuze commentaar op onze blog te zetten! A propos: bootjes verkopen ze hier rechtstreeks van het schap... zeg maar welke we moeten meebrengen...
Vroeg ontbeten en onze huurwagen opgepikt in
down town Perth.
Ja, en dan begin ik te zweten...
verschrikkelijk druk op de wegen en ze rijden ook allemaal aan de verkeerde
kant. Heb dus wijselijk mijn ogen gesloten gehouden tot we op de highway reden!
Gelukkig blijft Marc wel kalm en wijst onze sprekende madame correct de weg.
Vanuit Perth
340 km het binnenland ingereden . Je kan immers niet in Western Australia geweest zijn zonder Wave Rock te hebben
gezien.Tijdens al die kilometers maar
enkele dorpen op onze weg gevonden. Hier en daar nog een ranch maar voor de
rest kom je hier niks tegen. En GSM of internet is ook nog niet tot hier
geraakt...
Wave Rock
zelf is inderdaad een uitzondelijke rotsformatie in een even extreem en ruw
landschap. Veel groeit hier niet in dit gebied beheerst door zoute meren.
Toch een lange
natuurwandeling gemaakt in dit verlaten gebied terwijl de wind steeds in sterke
toenam. We bleven van regen gespaard maar moesten het stellen met maar 18
graden. Te koud voor deze periode van het jaar weet de lokale bevolking ons
te vertellen.
Ons verblijf
bleek een typich bushwood verblijf; heel Australisch met veel donker hout en kleine
ramen. Wij kruipen weer niet te laat onder de wol want op vakantie gaan is
verdorie een vermoeiende sport!
Flinke
regenbuien verjoegen het zonnetje deze morgen tijdens het ontbijt. Programma bijgevolg
aangepast; we nemen de ferry naar het vissersdorp Fremantle, dan zitten we toch
een uurtje droog op de boot en we hopen dat ondertussen het weer verbeterd. En
inderdaad, een uurtje later arriveerden we onder een mooi zonnetje in het
gerestaureerde Engelse pioniersdorp. Leuk ook om Perth en omstreken vanaf de
Swan River te bekijken. Fremantle
zelf was een gezellig, mooi onderhouden dorp met authentieke huisjes. Door de kleurrijke straatjes
gewandeld, de bezienswaardigheden meegepikt en natuurlijk de place to be
bezocht: The Monk.Bekend om zijn
brouwerij en speciale bieren. Maar ja... komende uit het beste bierland ter
wereld... moet het al heel speciaal zijn om ons van ons sokken te blazen... In The
Fishing Boat Harbour trendy gaan eten in één van de visrestaurants langs de
waterkant. Met de bus
terug naar Perth, toch een rit van een uurtje. Onderweg kregen we een mooi
beeld van de rijke en minder rijke buurten. De contrasten zijn groot. Alhoewel de gemiddelde Australiër toch iets luxueuzer leeft dan de gemiddelde Belg, denken wij toch! Eén ding
valt ons nu al dagen op: iedereen, zonder uitzondering, die hier van een
stadsbus stapt, bedankt de chauffeur voor de rit. Ja, het moet nog maar eens
gezegd worden: de Australiërs zijn ongelooflijk vriendelijke mensen!
Half zeven liep de wekker af... en dat noemen ze vakantie!
Ook al voorspelde ze gisteren zware regenval, deze morgen
scheen het zonnetje heerlijk en was het 20 graden. Ofwel komt de regen nog... ofwel
zijn de weersvoorspelling hier net zo correct als bij ons!
In elk geval, na t ontbijt richting Kings Park want we
wilden met een gids het bush land van dit grootste stadspark ter wereld verkennen. Jeremy was een gepassioneerde
Australiër die ons met veel enthousiasme vertelde over de wildernis in Western
Australia. En zoals altijd met een gids, zie je die dingen waar je anders aan
voorbij gaat. Enkele minuscule, wilde orchideën gevonden naast
andere, typisch inheemse, planten. En dit onder begeleiding van lawaaierige maar
kleurrijke vogels. t Werd een belevenis!
We hadden er nog niet genoeg van en trokken naar de bekende Tree Top Walk die je hier overal vindt in dit natuurland. Ok, speciaal voor de
toeristen in elkaar getimmerd maar we blijven het leuk vinden om tussendoor de
boomkruinen te wandelen.
Na al dit natuurgeweld, tijd voor de city. Met plan in de
hand, de brochure stadwandeling gevolgd langs de belangrijkste en oudste gebouwen
van deze goudstad. Maar wat ze hier oud noemen dateert uit de helft van de
negentiende eeuw. Wij waren dus meer onder de indruk van de ontelbare, rustige
parken verspreidt over deze drukke stad.
En plots, heel uit het niets, verschenen donderwolkenen hevige rukwinden. Dan maar de cat buses
opgestapt en de rest van Perth verkent via deze gratis stadsdienst bussen.
Altijd leuk om te doen want je ziet de suburbs en zo krijg je toch een
vollediger beeld van de stad.
En dan was onze pijp wel echt uit! Pijnlijke voeten en oogjes
die dichtvielen. Ons nog met veel moeite naar het restaurant van het hotel
gesleept en na een geweldig lekker maaltijd (de geroosterde pompoenen zijn hier
zó lekker) met bijpassende Australisch wijntje, ons bed ingeduikeld.
Perfectevluchten gehad; vooral het vliegen met Emirates
was pure luxe. Zowel catering, als inrichting, als ruimte is bij deze
maatschappij van een rijkere kwaliteit. En we hadden geen reizigers naast ons
dus 4 plaatsen voor onszelf. Zalig!
Alle
luchthavens zonder problemen gepasseerd. In Dubai een glimp van de stad kunnen
opvangen en wat direct opviel: bij ons wordt de skyline afgetekend door
kerktorens, hier zijn het honderden minaretten.
Op de
Australische luchthaven even opzij gezet door The Imigration Officials en uitgebreid besnuffeld door een oude labrador; we zullen er toch
verdacht uitgezien hebben!
Deze
morgen rond half twee ingecheckt op onze kamer in Perth. Na een frisse douche
ons bed ingedoken, toch wel moe na zoveel vlieguren! Lekker geslapen tot de
middag en te voet de stad ingetrokken op zoek naar het informatie kantoor. Hier
de nodige brochures en plannen opgepikt.
De
ruime hoofdstraten (lees: winkelstraten) doorgekuierd en de wandelweg naast de
Swan River gevolgd tot in het grote Kings Park. Het hoogste punt van het park
opgezocht en genoten van het uitzicht tot de zon begon onder te gaan rond half
zeven.
Onze
spieren zijn dus al terug opgewarmd. We hebben op deze eerste Australische dag
toch al wat kilometers afgestapt. We duiken vanavond nog even in de brochures
zodat we de leukste activiteiten kunnen uitkiezen.
En
niet te laat ons bedje in; toch een beetje last van jetlag.
Valiezen zijn ingepakt! We zijn er helemaal klaar voor! Morgen vertrekken we vanuit Brussel naar London Heathrow. Daarna vliegen we door naar Dubai waar we zaterdagmorgen landen om 8.20 uur. De volgende vlieger zet richting Perth en we landen zondagmorgen op Australische bodem om 00.55 uur. Tenminste... als de stakende douanen in Brussel geen roet in het eten gooien....
