Het mannelijke geslacht is verward en weet niet meer wat van hen verlangd wordt. Meisjes zijn kieskeuriger geworden dan jongens. Jongens bang, onzeker en vol stress, gebukt onder prestatiedruk. Van meisjes wordt niks meer verwacht; zij laten het allemaal op zich afkomen, de jongens –schijtluizen eerste klas in hun ogen- moeten de stappen zetten, meisjes geven hun – en dan mag je al heel dankbaar zijn- hoogstens de kans een move te maken.

Je mag deuren voor hen openhouden, maar ook niet te veel, je mag een gevoelige kant hebben, maar softies geven hun braakneigingen. Je bent beter gespierd, maar een wasbord is er dan weer te veel aan, want dan ben je rijp voor een carrière in de gay porn. Je hebt beter een rebelse kant, want anders ben je maar gewoon. Je moet ze aan het lachen brengen, maar niet verwachten dat ze jou ooit aan het lachen brengen, want van zichzelf vinden ze meestal dat grapjes maken hen niet ligt, soms terecht, soms ook niet terecht. Ze krijgen graag veel aandacht, maar je moet niet overdrijven, want dan verstik je hen. Als je voortdurend hun schoonheid bezingt, verlies je je geloofwaardigheid. Als je nooit zegt dat je hen knap vindt, gaan ze er vanuit dat je geen bal meer om hen geeft.

Als je hen mondeling of schriftelijk op de hoogte brengt van eventuele ontluikende gevoelens, gaan ze je prompt straal negeren, want ze willen je niet kwetsen of het verkeerde idee geven. (Alsof genegeerd worden niet kwetst. Zwijgen is juist de zwaarst treffende vorm van minachting.) Geflatteerd zijn ze echter wel, maar dat zal jij nooit weten. De grote Cassanova zei al: “Wie een vrouw zijn liefde in woorden bekent is een domoor”. Als je te duidelijk bent over je romantische intenties neem je de spanning weg en is het voor hen uit met de pret. Ze blijven liever in het ongewisse en mogen graag dromen en gissen ‘ zou hij of zou hij niet?’ Vertel je hen rechtuit dat je hen ziet zitten, dan bewijs je meteen dat je geen snars gesnopen hebt over hoe de vrouwelijke natuur in elkaar zit.

Ze dromen van de prins op het witte paard. Dus gelieve: minstens een kop groter te zijn dan hen, breed te zijn in de schouders en smal in de heupen, af en toe een traan weg te pinken bij een filmeinde, maar niet om de haverklap in snikken uit te barsten. Je moet tevens gevoel voor ritme hebben en dat ook durven etaleren, je vliegt een bank vooruit als je een instrument bespeelt, er grote ambities op nahoudt en je leven vooral niet om hen laat draaien- och, ze vinden zichzelf zo nietig. Qua belangrijkheid kom je op jouw beurt na hun eigen ego, na hun studies,  na hun thesis, na hun ouders, na de rest van de familie, na de huisdieren, na de vriendinnen, na hun favoriete televisieprogramma’s en na andere hobby’s. Je moet heel aandachtig zijn en alles onthouden wat ze zeggen. Van wat jij zegt, onthouden ze alleen de zaken die hen direct aanbelangen. Als je wat te klagen hebt, ben je zo vervangen. Als je aan al deze eisen voldoet, riskeer je alsnog vervangen te worden door een regelrechte klootzak. Een klootzak waartoe ze zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen zonder zelf te kunnen zeggen waarom dat zo is. Mogelijk wensen zij de klootzak te veranderen in een lieverd, want dan zijn ze overtuigd dat ze heel wat in hun mars hebben. De voormalige klootzak verlaten ze dan, want die beïnvloedbare softie moeten ze niet meer. Als je dit denkt op te lossen door zelf de klootzak uit te hangen, moet je al snel concluderen dat het klootzak zijn je helemaal niet ligt en je je op zo mogelijk nog gladder ijs begeeft.

Wat ze willen kunnen ze je nooit expliciet mededelen, want zo zijn ze nu éénmaal niet opgevoed. Als ze je vragen of jij goed ligt, kan je er donder op zeggen dat ze alleen maar willen zeggen dat zij niet goed liggen. Als ze vragen of je arm slaapt, willen ze alleen maar zeggen dat je die van onder hun rug dient te trekken, omdat het hùn stoort. Als je te veel om hen gaat geven, nemen ze meteen afstand, want dan krijgen ze het benauwd.

Heb je een boel aanbidsters, dan word je opeens wel heel interessant, want als je dan voor hen kiest, voelen ze zich uitverkoren. Elke vrouw voelt zich stiekem beter dan gelijk welke andere vrouw ter wereld en ziet dat liefst ook zo vaak en zo duidelijk mogelijk bewezen. Een van hun favoriete vragen luidt dan ook als volgt: “Wat heeft zij dat ik niet heb?” Als je hen de eeuwige concurrentiestrijd met hun dierbare vriendinnen kunt laten winnen ben je de held.

Ze worden graag een beetje gedomineerd en vinden het best als jij beslist, want dat vinden ze ‘heet’ en dat maakt het er voor hen een stuk makkelijker op. Schenk wel aandacht aan de subtiele hints die ze graag rondstrooien, maar de eindverantwoordelijkheid heb jij. Als ze in jouw plaats dienen te beslissen, ga je het niet lang trekken.

We zouden nog een eindje door kunnen gaan aangaande dit onderwerp, een onderwerp dat voorzeker een vaste stek bekleedt in de top drie van onze lievelingsonderwerpen, maar we gaan niet al onze bevindingen, die wij ten koste van de levensvatbaarheid van ons hart en zenuwstelsel hebben opgedaan, gratis te grabbel gooien. Smukt u uw leven zelf op en maakt een vrouwlijke medemens het hof. Er is niets zo spannend, dat zal u zo weten te bevestigen. U zal uzelf ontdekken, eerlijk waar, en als je ’t spel volgens de regels speelt, sla je misschien je toekomstige echtgenote aan de haak. Tenzij u het ‘geluk’ hebt één van die onverklaarbaar aantrekkelijke klootzakken te zijn, want dan heeft u ze maar uit te kiezen en kan u dit artikel rustig overslaan. Let wel: vrouwen vallen doorgaans maar voor klootzakken tot hun veertigste of zo, gezien ze tegen die leeftijd enige zelfwaarde ontwikkeld hebben, gekoppeld aan meer realisme op tal van andere vlakken.

Tot slot: women are a lot nicer when you’re not trying to seduce them. Trouwens, als ‘het klikt’ gaat het allemaal vanzelf. Vrouwen komen heus niet van een andere planeet en als je er gewoon mee babbelt – er van uitgaande dat je oprecht geïnteresseerd bent in de dame van je keuze- zonder meteen al aan meer te denken- kom je al een heel stuk verder. Als troost: ze – enige hellevegen niet te na gesproken- zijn al die moeite (inclusief de moeite die het kost om niet te veel je best te doen)  gelukkig wel waard en wat heb je uiteindelijk aan geluk dat je zo maar in de schoot geworpen wordt?

10-01-2008 om 11:55 geschreven door partners in crime  

Willem en William, jullie vroegen mij een toevoeging aan jullie blog, en dat wil ik met plezier geven.

Vooreerst, jullie hebben gelijk: vrouwen testen mannen altijd, soms zelfs als ze niet bewust met een test bezig zijn. Elk woord, elke daad is een test,en hoe je als man ook reageert, je kan er nooit van uitgaan dat je goed handelt. Want wat je ook zegt, afhankelijk van de bui waarin de vrouw zich op dat moment bevindt (dit kan trouwens in tijdspannes van 3 minuten volledig omslaan), kan slecht geïnterpreteerd worden.

Klein voorbeeldje: Vrouw en man gaan uit, vrouw ziet een vriendin die net een nieuw kapsel heeft, vrouw zegt: “Amai Jessica, dat kapsel staat u echt goed, vindt ge niet zoet?”, en de man zegt: “Ja, ’t is echt schoon”. Als man redeneer je: “Mijn madam vindt het schoon, zelf kan het mij niet veel schelen hoe the fuck Jessica haar coiffure eruit ziet, maar ik zal maar instemmen want als ik niks zeg ben ik een ongeïnteresseerde klojo”. Hij gaat ervan uit dat hij goed gehandeld heeft, en misschien is dat ook zo. Als madam in een goede bui is en op dat tijdstip in staat van zelfverzekerdheid en oprechtheid verkeert, dan zal ze het goed vinden dat jij dat kapsel van Jessica ook mooi vindt. Maar....Is madam slechtgezind, voelt ze zich opgeblazen, is ze niet 100% zeker van haar outfit die avond, zit ze met twijfels aan jouw onvoorwaardelijke liefde en passie voor haar, is er haar die dag net iets tegengegaan, stond er in de horoscoop van de Flair een negatieve voorspelling,... Dan heb je gescheten, mijn beste, want dan redeneert zij: “Aah, meneer vind Jessica haar haar schoon, ik wist het he dat hij op haar liep te geilen, dat hij haar schoner vindt dan mij, da’k te dik ben, dat hij mij beu is, ‘k heb het altijd al geweten da’t nen onbetrouwbaren bedrieger was,....” En voor ge’t weet sta je een hele avond naast een wijf met een bakkes tot op de grond, gevolgd door een immense scheldtirade als je thuiskomt.

Even opmerken dat de islam het misschien toch niet zo fout heeft wat het dragen van burka’s betreft, zo kunnen dergelijke situaties zich niet meer voordoen.

Indien je als man zelf zo irrationeel zou durven reageren ben je uiteraard een bezitterige, jaloerse bok waar geen leven mee mogelijk is. Reageer je daarentegen niet jaloers, dan zie je haar niet graag, dan kan het je niet schelen of ze een ander zou hebben, dan ben je haar beu, dan bedrieg je haar hoogstwaarschijnlijk zelf, etc...

De oplossing: een moodmeter die vrouwen verplicht moeten dragen, waaraan je kan zien in welke staat ze op dat moment verkeert, en hoe je dan moet reageren.

Andere oplossing: be a man en negeer haar telkens als ze belachelijk reageert, al kan dat je natuurlijk een pak onderhoudsgeld kosten achteraf, but that’s the risk you’ve got to take...

Groeten,

Onbezoldigd (daar mogen vidva= jullie twee, zoveel Sloveens ken ik ook, altijd verandering in brengen) redactielid en ervaringsdeskundige,

Debbie

09-01-2008 om 13:47 geschreven door partners in crime  

William, ik ben dus naar da restaurant geweest da ge mij ad aangeraden.

Ah, en hebben ze u aangenomen?

Neje.

Oe? Khad toch gezegd da ge moest zeggen da ge mij kende.

Heb k gedaan.

Awel!

Ze kenden u ni. Tenminste, niet van naam.

Das vreemd, kheb daar meer dan n maand gewerkt.

Dus heb ik u beschreven.

Aha, en?

Diene an de bar, zei: 'jaja, die ken ik, da's die Colombiaan.' Uit de keuken riep er ene: 'Nenee, da was nen Turk.' Van boven riep er n afwasser: 'Heb ge 't over die zigeuner?' Waarop den eigenaar, allez, ik denk toch da da den eigenaar was: 'Nenee, da zal die Portugees geweest zijn.' Waarop de hoofdkelner zei: 'Hij heeft het gegarandeerd op dienen Hongaar.'

Ja, en dan?

Uiteindelijk raakten ze er ni echt uit. Dus hebben ze 't op 'dienen buitenlander me zijn lang haar' gehouden.

Gebt ni gezegd dak Belg ben?

Awel, nee, ik wou ze ni nodeloos nog verder verwarren.

Ma ge zij dus ni aangenomen?

Nee.

En wa was de reden wel?

Ze vonden da k iets Spaans had.

So?

Sinds gij daar gewerkt hebt, aanvaarden ze geen buitenlanders meer.

Ferm.

Ja.

Ok, ma ik ga dan is wa lezen.

William, zijn da tranen?

Nenee. Stofken in mijn oog. Is al. We zullen vanavond dan wa restaurants afgaan voor werk voor u.

Goed. Deal.

Ergens waar het geen kleinzielige racisten zijn.

Zeker da alles in orde is?

Jaja. Ik ga wa lezen, zie.

Wa ga je lezen?

Het levensverhaal van Sidney Poitier.

Is da diene zwarten acteur?

Ja, diene was eerst ook gewoon afwasser.

Had diene ook slavistiek gestudeerd?

Neje. Ma ik dacht misschien staan er tips in over hoe ge ontsnapt aan da milieu.

En?

Acteertalent lijk het hem wel te doen.

Dju.

Inderdaad.

Anders nog iet?

Is mij verder ni direct iet opgevallen.

Goe. Ma dan doe ik hetzelfde met 'A portrait of the artist as a young man' van Joyce. As we weten hoe die zich gedroeg in zijne jongen tijd, kunnen we da kopiëren, om het zo dan uiteindelijk ook tot kunstenaar te schoppen.

Goe plan.

Vond ik ook.

Ik hoop toch da we later terugkijken op dees periode en kunnen lachen, zo van: weette nog oe schrijnend het er toen uitzag? En het is toch nog goe gekomen.

Ja, ik hoop het.

Anders zou t ma..

Schrijnend zijn?

Ja.

Ik ga lezen.

Ik ook.

09-01-2008 om 05:35 geschreven door partners in crime  

09-01-2008 om 04:59 geschreven door partners in crime  

William en de tien platen die zijn leven veranderden

In tamelijk willekeurige volgorde

1 Ramones, End of the Century

Al als vijfjarige kleuter stond ik aan mijn vaders –doorgaans nogal versleten – jeans te trekken om deze plaat loeihard te draaien. Om eerlijk te zijn, het ging mij toen niet om de hele plaat, maar enkel om het nummer ‘Rock N Roll high school’. De anti-schoolse gevoelens moeten er bij mij vroeg in gezeten hebben, want ik was bepaald wild van die song. Vooral het geluid van de ontploffende school en de sirenes van de toeschietende ambulance op het einde spraken zeer tot mijn jeugdige verbeelding. Die explosie moet je overigens niet verwachten op de cd-versie, want die is daar vreemd genoeg achterwege gelaten (weer een reden om vinyl boven cd’s te verkiezen). De rest van de plaat ontdekte ik pas op mijn vijftiende. Daardoor zal ik deze plaat altijd associëren met thuiskomen van school, op mijn dooie eentje in het bier vliegen, agressieve push-ups en de trillende ramen van moeders vitrinekast. Verder ook met die eerste vriendschappen met leden van de andere, toen volstrekt onbereikbaar lijkende sekse. De Ramones zullen voor mij ook altijd één van de sterkste promotors voor lang haar zijn.

2 In Utero, Nirvana

Zoals zo velen ontdekte ik Nirvana allereerst via Nevermind (zie lager), uiteraard een uitstekend album, maar van een ongelofelijke schoonheid en puurheid is ook In Utero. Dit album is voor mij een beetje Les fleurs du mal van Baudelaire in muziekvorm (ja, Baudelaire was een punker avant la lettre) In Utero is dan ook een erg poëtisch album. We kunnen niet elk nummer overlopen, doch zie hier enkele uitschieters. Bijzonder mooi is om te beginnen ‘Heart shaped box’, een prachtige metafoor voor het vrouwelijke geslachtsorgaan. De videoclip van dit nummer is een kunstwerk op zich. ‘Rape me’ is een sarcastische aanval op alle mensen van kwade wil en een vlijmscherpe profetie along the lines of: boontje komt om zijn loontje. In ‘very ape’ zet Cobain op sarcastische wijze alle wanna-be’s te kijk, met de broek op hun enkels. Gezongen in de ik-persoon, maar de boodschap is duidelijk. ‘Frances Farmer will have her revenge on Seattle’ (prachtige titel toch) is een soort ode aan de actrice, Frances Farmer, die door haar excentrieke gedrag getrakteerd werd op een lobotomie. Kurt voelde zich duidelijk verwant. Om af te sluiten is er ‘All apologies’, een erg pakkend slot waarin Cobain zich lijkt te verontschuldigen voor wie hij is. Het album werd nog voor het ter perse ging, omschreven als ‘commerciële zelfmoord’. Mijn sympathie!

3 Nevermind, Nirvana

De overbekende plaat waar ik verder niet te veel over wil zeggen. Er is al genoeg over geschreven. Hard, melodieus, scherp, poëtisch, woedend, schreeuwerig, een langgerekte hulpkreet om begrip, liefde??

Heel deze plaat is eigenlijk geschreven in het kielzog van een afgesprongen relatie en drijft dus op de geselende power van zwaar liefdesverdriet.

4 In your honour, The Foo Fighters

Bijzonder goeie herinneringen aan deze plaat. Is natuurlijk gewoon een sterk album, maar de muzikale pracht ervan wordt bij mij nog versterkt door de ontmoeting met een verrukkelijke jongedame (die overigens nooit gediend is geweest van dit soort lyrische complimenten, al zeker niet in geschreven vorm), die erg veel voor mij betekend heeft en nog steeds veel voor mij betekent.

Met name het nummer No way back staat in mijn geheugen gegrift als een soort muzikaal symbool voor een heftige, baanbrekende periode in mijn jonge leven. Erg toepasselijke lyrics ook. ‘I’m fighting for you’ ‘pleased to meet you, take my hand, there is no way back from here, but I don’t care’ Never felt more alive. Literaire verwerking van deze periode is nog steeds volop aan de gang.

5 Nuit Blanche, Vive la fête

Eerste kennismaking met dit album, kwam in de vorm van het nummer ‘La manie’. Vond ik toen behoorlijk geschift op een manier die mij erg aansprak. Ook dit album associeer ik met de dame vermeld in bespreking 4. Deze cd betekent voor mij: voor het eerst echt jong zijn en volledig beginnen open bloeien.

6 Audioslave, Audioslave

Album dat ik vaak draaide tijdens mijn eerste jaar op kot. Behoorlijk heavy nummers, aardig geschreeuw, best agressief. Er staan een pak nummers op voor zo één blinkend schijf’ke en wat mij betreft, zijn het stuk voor stuk goeie nummers. Veel frustratie kunnen door kanaliseren. Was nodig ook met mijn blokritme van toen, mijn non-existent sociaal leven, mijn fanatiek (het enige juiste woord ervoor) sporten. Maar op de een of andere manier voelde het wel lekker om zo (geschift, ok, ergens wel) gedisciplineerd te zijn. Lang geleden dat ik nog twaalf kilometer gelopen heb in de sneeuw om half zeven ’s morgens.

7 Hole, Live through this

De cover van dit album is er al zo geweldig, pathetisch, weet ik veel wat, over, dat ik het mij wel moest aanspreken. Het eerste nummer ‘Violet’ sloeg meteen in als een kleine neutronenbom. Vreselijk poëtisch, vervuld van agressie, leven, kolkende emoties. Geldt ook voor de rest van de plaat. Cobain zou dit de plaat van 1994 genoemd hebben. Critici noemen het een beetje repetitief. Is wel iets van aan. Goed ja, ik zie er de kracht van het vrouwelijke in. Moest in mijn top tien.

8 Help! The Beatles

Een plaat van The Beatles kon niet ontbreken. Meteen als kind al hevige fan geworden van the fab four. Eeuwige Beatles coupe inbegrepen. Vooral John’s bijtende humor sprak mij aan, alsook zijn scheermesscherpe stem in heel veel nummers. Een klein applaus voor de mannen die mij Engels leerden.

9 December’s children, The Rolling Stones

Tot de jaren ’70 vind ik bijna alles goed van The Stones, dus de plaat heb ik vooral gekozen op basis van de hoes. Brian springt er hier wat mij betreft weer tussen uit. Ofwel kijkt hij als enige de andere kant op, ofwel staat hij net iets buiten de groep, ofwel zit hij, terwijl de rest staat, zoals hier het geval is. Brian Jones blijft voor mij de stichter en de ziel van The Stones (die jongen zijn persoonlijkheid was een haast onmogelijke mix van ‘goedheid’ en ‘kwaad’). Hun lekkere sound hebben ze volgens mij te danken aan hun roots in de Blues.

Ze zeggen wel eens: ‘The Beatles wanna hold your hand, the Stones wanna burn your town.’ Er is iets van aan. Terwijl het bij The Beatles toch meestal braaf en soms zelfs wat kinderlijk, naïef klinkt, komt in de muziek van The Stones het animale naar boven. Het vroege werk van The Stones associeer ik dan ook met erg fysieke, zweterige seks. Het androgyne showbeest in Mick Jagger draagt daar uiteraard alleen toe bij.

10 Come Clean, Puddle of Mud

Stevig rockalbum met hier en daar herkenbare teksten. Goed geschreeuw. Bekendste nummer is ‘she hates me’, maar de rest van de plaat is veel beter. Niet bepaald vrolijk wel, maar cool en niet pretentieus, vind ik er van.

07-01-2008 om 20:17 geschreven door partners in crime  

Willem?

Ja, William.

Vind ge niet dat onze blogtoevoegingen vaak zo beginnen?

Hoe he?

Awel, zo met een aanspreking uit het niets.

Ja, seg ni te metagrafisch worden he.

Meta watte?

Awel, schrijven over het schrijfproces zelf. Allez, kdenk toch da da wil zeggen.

Eigenlijk zijn wij toch best slim he, ni Willem?

Bwa, kweet zo ni. Wa heet slim he?

Das ook waar. Ma ik heb is zitten denken.

Allez gij.

Volgens mij geraken we hier nog wel uit.

Uit wa?

Onze post-puberale existentiële crisis.

Zeker dat het post is?

Bwa, kweni. We hebben toch al haar op plekken waar we het vroeger niet hadden. En ik ken mensen van onze leeftijd die geen haar meer hebben waar ze het vroeger wel hadden.

Uw theorie is duidelijk wetenschappelijk onderbouwd.

Ik zeg toch net dat ik zitten denken heb.

Ja allez, houd het kort.

We moeten voort Willem. Het verleden is geweest.

Hoe lang hebt ge er over gedaan om tot deze magistrale conclusie te komen?

De hele voormiddag en n stukske van de namiddag. Moet wel zeggen da ik tussenin ook een beetje geslapen heb.

Wa is een beetje?

Een uurke of drie.

Ge vat de koe wel bij de horens he.

Wij hebben thuis geen koeien, Willem.

Laat zitten.

Ik voel zo precies terug wa levenslust en de lente moet nog beginnen.

Ik denk da in uwe kop anders voornamelijk eeuwige sneeuw ligt.

Wa zei ge?

Nikske, jongen.

Is da om dak gezegd heb da ge ni kun poolen?

Ik kan WEL poolen.

In de winter staan de knoppen aan de bomen, zei een bevriend schrijfster mij.

Klinkt niet slecht.

Wa zoekt gij in een vrouw, Willem?

Vinde gij t vreemd da ik na een gesprek met u altijd ongelofelijk veel zin heb in een strip van Jommeke of van Urbanus?

Zet ik u darmen in werking?

HE?!!!???

Zoiets leest ge toch op t WC?

Laat zitten, jongen, laat, laat gewoon zitten.

Allez antwoord.

Ze moet een goed gevoel voor humor hebben, heel belangrijk. We moeten goed kunnen babbelen. Ik val ook wel op wa strengere types. Ze mogen ook wel een niet te meegaand karakter hebben. Ik heb da wa nodig.

Awel, daar kan ik mij dus ook wel in vinden. Trouwens ik heb, op aanraden dus van een goeie vriendin (een boogschutter by the way, the most philosophical of all the signs) een lijst gemaakt met wat ik zoek in een vrouw. Wilt ge t horen?

As t echt moet.

Zeg, n beke enthousiasme he.

Ja, jong, haast u ewa, ik zit met ideeën ver onze zaalshow in mijne kop.

Goe, hier kom het:

-kleiner dan mij

-bruin of zwart haar, liefst lang

-open van geest zijn

-gevoel voor humor hebben

-ze moet ni per se lezen wa ik schrijf, kwestie van werk en privé gescheiden te houden

-genoeg ervaring hebben

-niet TE bazig, maar ze moet wel een eigen wil hebben, want anders zou ik mij rap vervelen

-oprechte hekel aan schoonheidswedstrijden en alles wat er aan verwant is

-rock, punk, grunge, of op zijn minst de spirit er van hebben (volgens mijn pa is Mozart ook punk)

-geen overdreven neiging hebben om in de belangstelling te staan

-stijl hebben en goed ruiken (ik val op geur)

-verbaal sterk zijn

-gezonde seksdrive

Dat ist zo ongeveer?

Ja, ongeveer wel, ja.

Wa is een gezonde seksdrive, William?

Dat ze min of meer in het reine is met haar seksualiteit .

Op die manier.

Ja.

Ook allemaal bedacht deze voormiddag?

Zo…

Ongeveer wel, ja.

Ja.

Allez, mooi. Productief dagske zegt.

Ik weet wel da onder die onverschillige bolster van u n verstokte romanticus zit.

Na ni overdrijven. Een klein beetje misschien. Uitverteld ten andere?

Ja.

Goe, dan ga k wa verder lezen. Ik meen mij te herinneren da k n pact gesloten heb waarvan één van de stipulaties was: lees dit jaar 50 boeken.

Ik ga nog ewa

Denken. Ja, doe da.

Salut he

Bye.

07-01-2008 om 20:13 geschreven door partners in crime