24 jaren zijn voorbij. Al 24 jaar dat ik afscheid heb genomen van Hope. In al die jaren ben ik Hope en al onze herinneringen samen blijven tekenen. Ik heb die allemaal samen gestoken en er toen een boek van gemaakt. Er is geen één dag voorbij gegaan zonder dat ik aan Hope heb gedacht. De jaren gingen voorbij en ik mocht op pensioen. Ik moest dus niet meer als safarigids werken. Mijn zoon Andrew was ondertussen al ouder en ging gaan studeren in Europa. Ik verkocht mijn huis in het binnenland en besloot om dichter bij de kust te gaan wonen. Elke dag ging ik naar een café een paar boeken lezen. Maar op een dag kwam er een koppel binnen en ze kwamen mij bekend voor, ze hadden het accent uit North Carolina, ze spraken zoals Hope. Ik wou ze niet lastigvallen dus ik bleef zitten en luisterde een beetje naar wat ze zeiden. Ze hadden het over safari's. Dat was hetgene waar ik het meeste over wist en dus besloot ik toch bij hen te gaan. Ik stelde me voor en babbelde wat met ze mee over de safari's. Tot op het moment dat de vrouw zeer geschrokken naar me keek. Ze vroeg mij als ik al eens naar Kindred Spirit was geweest, waar ik natuurlijk ja op antwoordde.  Ze keek naar haar man vol verwondering en dan terug naar mij. Ze begon toen over een brief dat ze daar samen hadden gelezen. Over een vrouw die lang geleden een man had ontmoet waar ze smoorverliefd op was, dat ze een keuze had gemaakt waarvan ze zeer veel spijt had en zo de liefde van haar leven was verloren. Ze vertelde mij ook dat de vrouw in haar brief had geschreven dat die man Tru Walls heette en dat hij Safarigids was in Afrika. Ik kon mijn oren niet geloven het was Hope's brief. Het koppeltje vertelde mij dat in de brief stond dat Hope op mij zou wachten bij Kindred Spirit tijdens de periode waar wij daar ook waren jaren geleden. Ik bedankte het koppeltje en aarzelde zeker niet om op het vliegtuig te springen en zo Hope terug te vinden. Ik wist niet wanneer Hope zou komen opdagen en besloot dus om daar een halfjaar te wachten op haar komst.

Op een dag, zoals alle dagen, ging ik naar Kindred Spirit en zag een vrouw bij de brievenbus zitten, ik ging iets dichterbij en wist het direct, het was Hope.

Het universum had er dus voor gezorgd dat ik dat koppeltje tegenkwam en dat zij Hope's brief hadden gelezen. Waardoor Hope en ik elkaar eindelijk terug hadden gevonden.