Een paar weken geleden heb ik een brief gekregen. Een brief die zogezegd van mijn vader was. 

Ik had altijd gedacht dat mijn vader was weggegaan eens dat hij wist dat mijn moeder zwanger was. Veel respect had ik dus niet voor hem. In de brief die ik had gekregen legde mijn vader uit dat hij mij graag wou ontmoeten. Ik wist niet echt wat ik moest doen want een vreemde man ontmoeten die uw vader blijkt te zijn, is niet echt iets dat je elke dag doet. In de enveloppe was er ook een vliegticket naar North Carolina. Na een lange tijd nagedacht te hebben, heb ik besloten te gaan. 

Aan mijn aankomst in Sunset Beach, stadje waar het huis was waar ik bleef logeren, zag ik een briefje waar mijn vader uitlegde dat hij pas de zaterdag naar me toe zou komen.

Ik had dus bijna een hele Week lang tijd om Sunset Beach te verkennen. Op mijn tweede dag in Sunset Beach besloot ik even een wandeling te maken op het strand. Ik zag een schattig hondje achter Meeuwen lopen en zijn baasje dat druk bezig was met naar de golven te kijken. Ik draaide me even om een hoorde een auto zeer hard remmen. Ik besloot even te gaan kijken en zag het schattig hondje op de grond liggen, hij was aangereden geweest door een auto. Ik ging snel naar het hondje en zorgde ervoor dat alles goed ging. Het hondje mankte een beetje maar was vooral zeer geschrokken. Ik heb hem dan naar zijn baasje gedragen. De vrouw die zeer bezorgd was, was heel blij toen ze haar hondje Scottie zag terugkomen. Ik maakte kennis met haar, ik had dit nog nooit eerder meegemaakt, maar ik denk dat ik ze na 10 minuten al zeer leuk vond. Hope, dat was haar naam, was zeer bang geweest voor Scottie en was mij zeer dankbaar. Ze heeft mij daarna uitgenodigd voor een een koffie om me te bedanken.

Ik denk dat ik toen al wist dat Hope en ik niet alleen vrienden zouden blijven.