Hey, Ik heb aan Aaron gezegt wat Jules gedaan heeft. Dat had ik misschien beter niet gedaan ... Hij werd kwaad. Je moet misschien wel weten dat Aaron en Jules het redelijk goed met elkaar konden vinden (beter dan Jules het kon vinden met mijn andere broers). Daarom had ik het ook aan hem gezegt omdat hij weet hoe Jules is. Maar hij werd dus boos, en dat had ik niet verwacht. Aaron heeft Jules meteen gebeld en het klonk niet heel leuk (er was een hoop geschreeuw). Ik wou wel boos zijn op Aaron maar ik kon het niet, hij probeerde er alleen maar te zijn voor mij. Later kreeg ik ook telefoon van Jules. Hij was aan het huilen (een beetje zielig toch), en eerlijk gezegt kon het mij helemaal niets schelen. Hij was wel netjes genoeg om het niet te ontkennen. Maar ik heb hem gezegt dat hij het kon vergeten, Het is dus met andere woorden officieel uit. En ik ben er ook niet langer verdrietig over. Thuis weten ze het ondertussen ook (Aaron heeft het gezegt). Het is een beetje moeilijk, omdat iedereen nog moet wennen aan het idee willen ze er allemaal over praten en ik ben er eerlijk gezegt over uitgesproken. Ik hoop stiekem dat Mia hem ook heeft afgewezen. Dan leert die zak van een Jules op z'n minst een lesje !! Volgend berichtje wordt hopelijk weer wat vrolijker ;-) xxx Domino
Hallo, Zoals jullie misschien uit mijn 2 vorige berichten kunnen afleiden ben ik depressief. Eerst was ik depri omdat Jules vertrokken was naar Engeland. Ik was heel ongelukkig omdat ik mijn liefje ging moeten missen. Maar nu ben ik ergens anders ongelukkig over. Ik kreeg een paar dagen geleden een telefoontje van een meisje van mijn vorige school (ik zal een andere keer wel vertellen waarom ik van school moest veranderen). Maar goed ze belde me dus en zei dat ze me dringend moest spreken maar dat het niet over de telefoon ging. Dus hadden we afgesproken in de bib. Als ik er aankom zie ik haar al meteen zitten, ze doet zelfs niet alsof ze een boek leest. Ik loop naar haar toe en Mia (zo heet ze niet echt maar ik doe even alsof) kijkt heel triest. Toen voelde ik de bui al hangen, ze had slecht nieuws voor mij. Ze vertelde mij dat ze iets had met Jules. Maar ze wist niet dat ik ook samen was met hem. Hij had haar gezegd dat hij het uit had gemaakt met mij. Ze had ons samen gezien toen ik afscheid ging nemen voor Jules naar Engeland vertrok. Ik heb Jules nog niet gebeld en ik heb het ook nog aan niemand bij mij thuis gezegd, daar denken ze allemaal dat ik verdrietig ben omdat Jules weg is. Ik heb geen idee hoe ik het hen moet vertellen, en ik heb ook helemaal geen zin om die rotzak te bellen ! WAT MOET IK DOEN ?!!!
We vertellen de waarheid zacht zodanig we niet gehoord worden Elke leugen wordt hard geschreeuwd zodanig we niets anders horen Als men de waarheid schreeuwt is het vermomd als een leugen Eens men waarheid vindt in een leugen is de waarheid een leugen Maar eens men de waarheid vindt kan de leugen nooit vergeven worden
Er was eens niet zo lang geleden een mooie prinses. Ze was heel gelukkig, ze had een prachtige familie, heerlijke vrienden en de mooiste prins die je maar kon voorstellen. Maar het geluk van de prinses was niet voor altijd. Er was een oorlog ontstaan in het koninkrijk. De mooie prins moest weg, om zijn volk te verdedigen. Niet enkel de prins moest gaan vechten in de oorlog enkele van haar broers hadden aangeboden om met de prins mee te gaan zodat ze hem konden beschermen. De prinses was heel ongelukkig, haar vrienden deden er alles aan om haar te troosten maar het was allemaal tevergeefs. De dag voor haar prins vertrok had ze aan al de feeën in het land gevraagd om de oorlog te stoppen zodat haar prins niet weg moest. Maar geen enkele fee was machtig genoeg om haar te helpen. Dus haar prins vertrok en de prinses bleef alleen achter. En de prinses had het gevoel dat ze nooit meer gelukkig zou zijn.
voorlopig gaat het nog maar als ze te lang gaan wachten om A bekend te maken word het wel afgezaagd.
Het is denk ik zo een programma waarbij je enerzijds wilt weten wie A is maar anderzijds wil je dat ook weer helemaal niet want eens dat je het weet is de show gedaan !!
Het is zoals een goed boek dat je aan het lezen bent, enerzijds wil je super graag het einde weten maar eens je er bent heb je spijt dat het boek niet dikker was.
Mijn lievelingspersonage is Spencer, ze is super grappig !!! En ze heeft altijd zo'n mooie kleren aan. Eigelijk hebben ze alle vier super mooie kleren aan.
En ik ben echt super enthousiast over de nieuwste aflevering !! Spoiler alert: Toen Aria in die kist lag, was mij hart echt zo hard aan het kloppen ik dacht dat ik dood ging gaan, en ik had helemaal niet door dat Garet bij haar lag, ik had het pas door toen het deksel van de kist was WHAAAAHH !!!
Maar ik ga nu stoppen want anders ga ik beginnen met een bespreking over iedere aflevering en dat is mss ook niet zo interessant.
Ik heb het gisteren een beetje over mijn liefje gehad. En ik wil het er vandaag graag nog wat meer over hebben. Zijn naam is Jules, ik heb hem leren kennen op sportkamp. Het was niet echt liefde op het eerste gezicht. Hij was een trainer en ik vond hem vreselijk saai en vervelend. Hij liet mij heel de tijd toertjes lopen en stond er dan op te kijken. Het was zoooooo vervelend. Al mijn vriendinnen vonden hem zoo knap en leuk maar ik kon echt niet eens deftig met hem praten.
Dan op de laatste dag van het kamp heeft hij met mij gepraat, ik kon er echt niet tegen, alles wat hij tegen mij zei vond ik belachelijk en dom. Maar blijkbaar vond hij mij echt wel leuk maar ik wou niet voorbij 'de stomme die mij toertjes liet lopen'.
Mijn vriendinnen waren heel jaloers op mij, maar ik vond dat ze zich aanstellen.
En dan op de bus naar huis kwam hij naast mij zitten. Ik wou niet onbeleefd zijn dus heb ik hem niet weggestuurd. En we hebben nog gepraat en ik begon hem echt heel leuk te vinden. Vlak voor ik moest afstappen hadden we nummers uitgewisseld. ik had er niet te veel van verwacht maar die avond zijn we beginnen smssen. Na een tijdje begonnen we af te spreken, en beetje bij beetje begon ik hem steeds leuker te vinden.
Het heeft wel 5 dates geduurd voor hij mij heeft durven kussen, maar het was echt goed toen het eindelijk zo ver was.
Nu zijn we al 2 jaar samen en ik zie hem nog steeds super graag. En ik ga hem echt vreselijk missen als hij naar Engeland gaat, maar ik ben ook zo trots op hem.
Jaa ik weet het maar het is vreselijk druk geweest op school
lange dage
veel werk
veel stress
geen zin
maar ik ga er niet te ver over uit wijden. Ik zou namelijk uren kunnen zagen over school, ik zou er namelijk uren over kunnen praten en dat is denk ik niet zo gezellig om alleen maar naar mij gezaag te luisteren.
In plaats daarvan zal ik het hebben over....
ik heb eigelijk helemaal geen idee waar ik het over willen hebben
het is al een tijdje geleden dat er iets interessant gebeurd is in mijn leven, dus ik zal ver terug moeten gaan om iets te vinden
...
ow ja, vreselijk eigelijk dat ik hier niet eerder aan heb gedacht. Mijn liefje gaat studeren in Engeland. Een Erasmus. Ik zie er zo vreselijk tegenop !! Hij is wel heel enthousiast, niet omdat hij mij gaat moeten missen maar gewoon omdat hij het heel interessant gaat vinden.
Eigelijk is het wel goed voor hem om te gaan. Hij is het hier echt uitgekeken op deze plek, hij heeft behoefte aan iets nieuws.
het enige rede dat hij twijfelde was omdat hij mij niet alleen wou laten, maar ik heb hem kunnen overtuigen en nu is hij zoooooo blij dat hij kan gaan, hij blijft elke dag maar tienduizend keer 'dank u lieveke' zeggen.
Dus nu ga ik vertellen over het huwelijksaanzoek van mijn broer, het is eigelijk niet zo origineel maar toch heel romantisch. Hij heeft haar gewoon ten huwelijk gevraagd in een restaurant, en hij is gewoon op 1 knie gegaan en heeft gewoon de vraag gesteld. Maar ik ben zo blij voor hem. Hij heeft mij als getuige gevraagd, samen met al mijn broers. Ik ben echt al super blij dat ik geen bruidsmeisje moet zijn, want daar had ik eigelijk niet zo veel zin in. Ik moet wel een tekstje over mijn broer voorbereiden en ik heb er al veel zin in, hem een beetje belachelijk maken .
Groot nieuws, groot nieuws. Mijn oudste broer gaat trouwen. Dylan is al getrouwd met Quinn. En nu gaat Ryan ook trouwen =D. Aaah ik ben zooo gelukkig. Zijn vriendin heet Merel en ze zijn al 6 jaar samen. Ze zijn echt een super mooi koppeltje en Merel is al een goede vriendin van mij geworden en ik kan al bijna niet wachten om er een zus bij te krijgen !! Ik ben heel benieuwd hoe Ryan haar ten huwelijk heeft gevraagd, want hij is nogal een romanticus. Dit weekend komen ze is eten en gaan we naar de dierentuin dus dan kan ik Merel eens goed uithoren. Ik hoop stiekem dat ze een groot feest geven, want Dylan en Quinn hadden een intiem huwelijksfeest, en dat is heel leuk maar dan wordt er niet gedanst en leer je niet veel nieuwe mensen kennen. Aaah dit is ZO'N leuk nieuws =D !!!
Nu gaan we even serieus worden. Ik wil het graag hebben over mijn adoptie. Het is eigenlijk iets waar ik niet veel van herinner, dus ik vertel eigenlijk gewoon de verhalen die mijn ouders mij altijd verteld hebben. Mijn ouders hebben het ook nooit geheim gehouden dat ik geadopteerd ben, ik weet zelfs niet meer of er een moment is geweest dat ze het mij verteld hebben, ik weet het gewoon altijd al :).
Dus ik kom uit het Zuid-Italië. Mijn biologische vader had mijn moeder verlaten toen ze zwanger was en mijn biologische moeder had niet genoeg geld om voor een kindje te kunnen zorgen. Mijn biologische moeder heeft dan besloten om mij achter te laten in een klooster. In dat klooster hadden ze een soort weeshuis. Ik herinner mij niets van die tijd, maar als ik erover denk beeld ik mij altijd een lang kille grijze gang in, met kapstokjes aan de muren.
Mijn moeder had al 7 jongens en ze wou heel graag een meisje. Eerst was ze gewoon van plan om nog een kindje op de gewone manier te nemen, maar toen heeft ze in een krant of tijdschrift een artikel gelezen over weeshuizen.
Na een lange administratieve procedure konden mijn ouders mij ophalen in het klooster, en zins dien noem ik België mijn thuis.
Op een dag zou ik graag eens terug gaan naar het dorp waar ik geboren ben, en het klooster bezoeken waar ik gewoond heb. Misschien kan ik dan ook mijn biologische moeder ontmoeten, maar dat vind ik maar eng dus ik weet nog niet helemaal zeker of ik het wel wil doen.
Ik ben mijn ouders heel dankbaar voor alles dat ze voor mij gedaan hebben en ik zou mijn leven niet ander gewild hebben
Dus zoals ik al eerder verteld heb ben ik de jongste thuis en het enige meisje (buiten mijn moeder, maar zij is een lady =D). Ik ben nochtans heel blij met mijn broers, ze zijn allemaal mijn beste vrienden. Toen ik klein was plaagde de andere kinderen mij wel eens omdat ik altijd kort haar had. En het is niet omdat mijn mama dat graag wou of zo, nee ik wou zelf zo graag op mijn broers lijken. 1 van de redenen dat ik zo goed overeen kom met mijn broers is misschien omdat we niet zo lang na elkaar geboren zijn:
Ryan (29)
Dylan (26)
Brian (23)
Gabriël en Nathan (21)
Aaron (19)
Mike (18)
Domino (18)
Het is je misschien ook opgevallen dat mijn broers allemaal een Engelse naam hebben. Dat komt omdat mijn ouders dat mooi vinden en niet omdat we uit Amerika komen of zoiets (ik zag de vraag al aankomen =P).
Mijn broers zijn mijn maatjes en ik zou niet zonder heb kunnen.
Ik ben 18 jaar oud, ik woon thuis bij mijn ouders en mijn 5 oudere broers. 2 van mijn broers wonen niet meer thuis, ze hebben een huis gekocht met hun vriendin, maar ik zie ze nog wel vaak.
Ik zit in mijn eerste jaar Psychologie. Voorlopig zie ik het nog helemaal zitten.
Ik ga proberen om zo vaak mogelijk over mezelf te vertellen,
want geef eerlijk toe, daar zaten we allemaal op te wachten !!!
Arrivederci en tot ziens
Domino
PS: nog een klein detail dat ik vergeten te vertellen ben en dat misschien wel eens interessant kan zijn voor de toekomst: ik ben geadopteerd uit Italië.
Ik heb het gisteren een beetje over mijn liefje gehad. En ik wil het er vandaag graag nog wat meer over hebben. Zijn naam is Jules, ik heb hem leren kennen op sportkamp. Het was niet echt liefde op het eerste gezicht. Hij was een trainer en ik vond hem vreselijk saai en vervelend. Hij liet mij heel de tijd toertjes lopen en stond er dan op te kijken. Het was zoooooo vervelend. Al mijn vriendinnen vonden hem zoo knap en leuk maar ik kon echt niet eens deftig met hem praten.
.
Dus zoals ik al eerder verteld heb ben ik de jongste thuis en het enige meisje (buiten mijn moeder, maar zij is een lady =D). Ik ben nochtans heel blij met mijn broers, ze zijn allemaal mijn beste vrienden. Toen ik klein was plaagde de andere kinderen mij wel eens omdat ik altijd kort haar had. En het is niet omdat mijn mama dat graag wou of zo, nee ik wou zelf zo graag op mijn broers lijken. 1 van de redenen dat ik zo goed overeen kom met mijn broers is misschien omdat we niet zo lang na elkaar geboren zijn:
