11-01-2009 om 22:39 geschreven door B.Yilmaz  

Wat vroeger een bijna niet bestaande ruimtetoerisme industrie was, kan stilaan uitgroeien tot een onderneming dat miljoenen Euro waard gaat zijn met duizenden passagiers tegen het einde van 2010. Dat is althans wat sommige analisten voorspellen.

“Tien jaar geleden leek het idee om toeristen naar de ruimte te sturen eerder science fiction dan een uitvoerbaar zakenplan”, zegt John Gedmark , executive director van Personal Spaceflight Federation, een handelsassociatie die de reisindustrie naar de ruimte vertegenwoordigd. Niemand dacht dat het ooit kon verwezenlijkt worden. Tot in 2001 de Amerikaanse multimiljonair Dennis Tito ’s werelds eerste ruimte toerist werd. Het heeft hem rond de 20 miljoen dollar gekost. Sindsdien hebben nog 4 toeristen die trip gemaakt.

                        

Nog een grote mijlpaal voor de industrie was de groeiende aandacht en investering van ondernemers zoals de mede stichter van Microsoft Paul Allen en de Britse miljardair Richard Branson. Richard Branson is de stichter van de ruimtetoerisme bedrijf Virgin Galactic. Er wordt nu gewerkt aan verscheidene projecten om mensen in de nabije toekomst naar de ruimte te kunnen sturen. Richard Garriott, een computerspel ontwikkelaar en zoon van voormalig NASA astronaut Owen Garriott zal in April dit jaar met Space Adventure naar de ruimte gaan om er de toerist uit te hangen.

Voor 100 miljoen dollar per persoon zullen 2 toeristen en een piloot in de toekomst 2 weken kunnen doorbrengen in de ruimte . “De reis zal plaatsvinden als de contracten met de reizigers zullen worden afgesloten”, zei Space Adventures. We weten ook al van 2007 dat er tegen 2012 een hotel in de ruimte komt. In speciale pakken kunnen de gasten door het luxueuze hotel rondvliegen.

Is dit pure decadentie of is dit de volgende logische stap? Is het niet een beetje té veel geld om uit te geven aan je vakantie? Dit, terwijl er elke dag duizenden mensen creperen van de honger? Is ‘ruimtetoerisme’ wel verantwoord? Welke andere industrieën zullen er baat bij hebben? Wie gaat er nog een graatje meepikken?

11-01-2009 om 21:12 geschreven door B.Yilmaz  

Voortaan kan je in het grootste hotelketen van de U.K, namelijk Premier Inn, volledig zelf inchecken.

Tegenwoordig moet je ongeveer 8 tot 10 minuten wachten eer je kan inchecken in je hotel. Maar door de nieuwe technologie die gebruikt wordt door Premier Inn zullen de gasten van hotel  St Mary’s Gate in Sheffield  maar ongeveer 1 minuut moet wachten. De receptie van het hotel zal nog wel bemand blijven om de andere wensen van de gasten te kunnen vervullen.

Ik geloof dat zakenmensen er vooral blij mee gaan zijn. Voor leisure toeristen zal het ook wel aangenaam zijn om niet meer zo ‘lang’ te wachten. Toch zou ik zelf opteren voor een meer persoonlijke ‘aanpak’. Als ik een hotel binnenkom wil ik vriendelijk onthaald worden….ook aan de balie. Je kan het een heel klein beetje vergelijken met het gaan winkelen in een groot warenhuis of je brood gaan halen bij de plaatselijk bakker. Ik vraag me af hoe lang het zal duren voor de automatisering gaat overwaaien naar de rest van de U.K en Europa.

Wat vindt jij ervan?

11-01-2009 om 02:34 geschreven door B.Yilmaz  

Jammer genoeg zijn er de dag van vandaag nog altijd terminaal zieke mensen. Maar het is tegenwoordig moeilijk je in te beelden dat er geen remedie bestaat tegen de onaangename dingen des levens. Dan heb ik het over dag –en bodycrèmes tegen de jammerlijke verzakkingen van het lichaam tot kunsttranen die je ogen vochtig houden.  

Tasimelteon is een medicijn dat ervoor moet zorgen dat een jetlag uitblijft na een lange vlucht doordat het natuurlijke slaapschema opnieuw wordt ingesteld. Het medicijn zou de moeilijke slapers onder ons makkelijker in slaap laten vallen. We zouden er ook langer wakker van kunnen blijven luidt het. Bij onderzoek werden 450 proefpersonen 5 uur lang wakker gehouden dan normaal. De proefpersonen slikten Tasimelteon, sliepen tussen de 30 minuten en 2 uur langer, dan mensen die een placebo hadden gekregen. Melatonine is geen slaapmiddel en heeft, beweert het wetenschappelijke tijdschrift ‘The Lancet’, daardoor ook geen bijwerking.

Is Tasimelteon iets voor u?

Ik verkies het in ieder geval om geen geneesmiddelen te nemen zolang dit niet echt nodig is. Het medicijn is dan ook nieuw op de markt. Wie kan immers garanderen dat het over 5 jaar, mits regelmatig gebruik, geen nevenwerkingen gaat veroorzaken?

08-01-2009 om 21:32 geschreven door B.Yilmaz  

Jarrar Raed die in 2006 door veiligheidspersoneel van de luchthaven JFK in New York gedwongen werd zijn T-shirt te bedekken en zijn zitplaats (ongewild) af te staan om vervolgens achteraan in het vliegtuig te gaan zitten zodat de stewardessen hem in de gaten konden houden, kreeg op 6 januari welgeteld 240.000 dollar schadevergoeding.

                                                

De tekst op zijn T-shirt luidde in het Arabisch en het Engels: ‘We will not be silent’. Een functionaris van TSA, het agentschap dat zorgt voor de veiligheid op Amerikaanse luchthavens, verklaarde dat dit niet kon: “Een T-shirt met een Arabische tekst dragen in de luchthaven, is als een bank binnenlopen met een shirt waarop staat ‘ik ben een overvaller’”. Jarrar Raed’s vergoeding is het resultaat van een schikking met 2 ambtenaren van TSA en met JetBlue. Jarrar had hen aangeklaagd met steun van de burgerrechtenbeweging ACLU.

Wie in dit geval gelijk heeft laat ik volledig in het midden. Wel vraag ik me serieus af of 240.000 dollar niet ‘lichtjes’ overdreven is….Nu, dat het ging om een lichte vorm van discriminatie kan ik simpelweg afleiden uit de foute redenering “Een luchthaven binnenlopen met een T-shirt waar een tekst in het Arabisch opstaat is als een bank binnenlopen met de T-shirt ‘ik ben een overvaller’”. Dat meneer G.Harris en F.Trotta’s geniale brein de verkeerde conclusies trok is overduidelijk.

Dat het in dit geval handelde over niet al te snuggere veiligheidspersoneel kan ik afleiden uit de redenering ‘Trek een andere T-shirt aan en de vlucht is veiliger’, ‘We zetten hem dan maar vanachter in het vliegtuig zodat de stewards een oogje in het zeil kunnen houden’. Als Jarrar Raed (en mogelijk andere passagiers) er daadwerkelijk donkere praktijken op nahielden en van plan zouden zijn een aanslag te plegen, is de aanpak van het veiligheidspersoneel verontrustend.

Zou het kunnen dat men dit louter en alleen deed vanuit de overtuiging dat het andere passagiers de stuipen op het lijf zou jagen? Indien dit het geval zou zijn (wat natuurlijk niet zo is), zou volgens mij een snelcursus sociologie en omgangskunde de heren Garfield Harris en Franco Trotta zeker ten goede komen. De manier waarop je iemand benadert is van essentieel belang en zal ook bepalen of men gehoorzaamt, luistert, meewerkt,….. Dit neemt niet weg dat veiligheidspersoneel bij het minste twijfel actie moeten ondernemen. Alleen is dus belangrijk hoe men dit doet.

Gezien de omstandigheden stel ik me natuurlijk ook een paar vragen bij Jarrar’s T-shirt keuze voor die dag. Ach ja,…. je moet maar eens een Arabier zijn die na 9/11 wil reizen in de V.S in een T-shirt met een Arabische zin die aanleiding kan geven tot de verkeerde interpretatie ervan.

Luchtvaartmaatschappijen kunnen zulke nieuwsberichten, die heel de wereld rondgaan, op zijn zachts gezegd missen . Vooral als men zo’n rechtszaak verliest.

Hoe had jij gereageerd op zo’n situatie als passagier/veiligheidsagent? Welke stappen had jij ondernomen?

08-01-2009 om 20:16 geschreven door B.Yilmaz  

Elke dag kunnen we getuigen van dappere journalisten die life verslagen uitgeven vanuit oorlogsgebieden. Op een achtergrond van bombardementen, vuurschoten en een schreeuwende menigte,  waar de donkere hemel met elke explosie de verwoestte stad weer verlicht, wagen zij hun leven voor het perfecte verhaal, de ontroerende beelden,…..en natuurlijk hun maandelijks loon. Tot het licht is uitgedoofd en alle inwoners zijn weggevlucht naar vluchtelingkampen en omliggende steden…..Je kijkt naar de beelden met een brok in de keel en denkt ‘maar goed dat ik hier zit’….Je zal je niet afvragen ‘welke toeristische bezienswaardigheden zijn er eigenlijk in Kaboel’? Laat staan dat het ooit nog maar in je opkomt om er heen te reizen.

Maar het fenomeen ‘toerisme’ kan je vinden in ‘s werelds meest onwaarschijnlijke gebieden. Van het koude Antarctica tot de oneindig grote ruimte. Sommige toeristen gaan wel heel ver om hun zintuigen te prikkelen. Mensen die oorlogsgebieden ‘opzoeken’ om er hun vakantie door te brengen zijn schaars. Zo ook de mensen die diensten aanbieden in verband met het vervoer en verblijf van toeristen. Het principe van van vraag en aanbod dus.

Afghanistan is één van die landen.  Steden die vandaag toegankelijk kunnen zijn dankzij de wegen, zijn morgen misschien alleen per vliegtuig bereiken of zijn helemaal niet meer toegankelijk. De klein aantal toeristen die Afghanistan jaarlijks onthaald, dit zijn er minder dan 1000, hebben veel hulp nodig om hun vakantie veilig door te komen.

In steden zoals Kaboel, Herat, Faizabad en Mazar-i-sharif is er een klein legioen van Afganen die de laatste 7 jaar gewerkt hebben als vertalers, ‘veiligheidsagenten’ ontpoppen zich tot gidsen. Twee bedrijven: ‘Afghan Logistics and Tours’ en ‘Game Travel’ verzorgend e meeste reizen in het land. Elke dag opnieuw tekenen en hertekenen zij de excursies die zij gaan maken die dag.

                    
  Band-i-Mir meer in de Bamian Valley regio                                           Wakhan Corridor 

Great Game Travel’s directeur is Amerikaan Andre Mann. Drie jaar geleden kwam hij aan in Afghanistan.  De lokale autoriteiten, veiligheidsnetwerken en internationale organisaties houden hun up-to-date over alle veranderingen van de tactieken van de Taliban. Naar gelang die informatie handelt Great Game Travel. Het kan dus zijn dat zij van route verandering ten einde op een bestemming te geraken, beslissen om het vliegtuig te nemen i.p.v de touringcar of een excursie te annuleren.

Volgens Andre Mann zijn er dan ook 2 soorten (typologieën) van toeristen. Zij die Afghanistan bezoeken omwille van zijn afgelegen plaatsen zoals de ‘Wakhan Corridor’. En zij, Afghanistan bezoeken om getuige te zijn van zijn recente geschiedenis van conflicten.

Hier wordt weer duidelijk dat politieke stabiliteit essentieel is voor de ontwikkeling van toerisme. Maar het laat ons ook zien dat het kan. Toerisme, hoe weinig ook, in een gebied dat is getraumatiseerd door jarenlange conflicten.

Elk land is uniek,… elk mens is uniek. Alle volkeren in de wereld hebben hun eigen unieke cultuur. Ik kan geen betere manier bedenken om deze culturen en de wereld waarin we leven te leren kennen en ervaren dan te reizen. Zoals Confucius het eens zei: “Het is beter een mijl te reizen dan 1000 boeken te lezen”. Amen en uit!

In de meeste gevallen draagt het toerisme bij tot een aantal zaken zoals  het verminderen van vooroordelen, creëren van meer werkgelegenheid etc.. Maar toerisme kan ook een negatieve impact hebben op de cultuur van de lokale bevolking. Het kan er tot leiden dat cultuur verdwijnt met elke toerist waarmee het in aanraking komt….

Het verlies van cultuur door de plaatselijke bevolking kan verschillende vormen aannemen. Een voorbeeld hiervan is dat de ‘locals’, eenmaal ze zich realiseren dat er geld te verdienen valt, souvenirs (handwerk etc.) verkopen die voor hun bijvoorbeeld een spirituele waarde hebben. Maar na een tijd worden die souvenirs die ooit een spirituele waarde hadden, gezien als handelsgoederen…Het gaat soms zo ver dat men het design verandert van oorspronkelijke handwerken om zo tegemoet te komen aan de verwachtingen en vragen van de toeristen. Hetgeen ook heel jammer is, is dat de traditionele klederdracht verdijnt. 

                                                  

Wat ik persoonlijk nog het ergste vind is de manier waarop sommige toeristen foto’s trekken van de plaatselijke bevolking. Zonder hiervoor hun toestemming te vragen dus. Dit kan je doen bij dieren in de Zoo maar niet bij andere mensen. Ik denk terug aan een gelijkaardig verhaal dat één van mijn vriendinnen me vertelde na een citytrip naar Londen eind 2006. Ze was er getuige van hoe foto’s trekken zonder permissie kan leiden tot onenigheid.

Een Japanse toerist die in het wilde weg foto’s maakte van alles wat hij bewonderenswaardig en mooi vond, kreeg een Londenaar in de gaten die volgens hem ook een foto waard was. De Londenaar was een jonge gast die menig mens een blik waard gunde omwille van zijn uniek uiterlijk.…Toen de Japanse toerist, zonder discretie, zijn fototoestel bovenhaalde om een paar foto’s te maken van de jonge man die langs hem stond, werd het hem al gauw duidelijk dat dit niet in dank werd afgenomen. Een kleine woordwisseling begon al snel uit de hand te lopen en trok de aandacht van een politieagent die tussen beide kwam. Nu, wat ik jullie zeker niet wil weigeren is de grappige afloop van dit verhaal. Ongeveer 2 dagen later kwamen mijn vriendinnen de jonge man weer tegen….Dit keer stond hij samen met zijn maten, die even uniek waren als hijzelf, met een bordje in zijn handen waarop te lezen stond: ‘1 £ for a picture’.

We gaan op zoek naar cultuur maar bij elk bezoek knagen we ongewild en onbewust aan het cultuur van onze gastheer. Traditionele gerechten, klederdracht en gebruiken worden gewisseld met deze van thuis. Zo neem je de essentie van het reizen weg.

Toeristen zitten té vaak in een ‘Environmental Bubble’. ‘The Environmental Bubble’ volgens socioloog Eric Cohen: ‘De behoefte aan een environmental bubble is iets wat veel toeristen in gemeen hebben. Dit is als het ware een luchtbel met de geur en kleur van het vertrouwde waarin veel toeristen zich verplaatsen. De voorzieningen op de toeristische bestemmingen moet iets vertrouwds hebben. Het zijn vooral de massatoeristen die zoveel mogelijk in hun Environmental Bubble blijven zitten. Zij maken georganiseerde reizen, naar vooral strandvakanties met een hoog voorzieningsniveau’. Chinese toeristen die Frankrijk bezoeken moeten Chinese gerechten geserveerd krijgen. De kamers moeten er uitzien zoals wij ze thuis gewoon zijn. Het gaat soms zelfs zo ver dat men hotels bouwt die bedoelt zijn om te mikken op toeristen van één bepaalde nationatiteit.  

                                                     

                                                      De ‘Kremlin Palace’ in Antalya (Turkije)

 
Naar mijn mening zorgt deze ervoor dat toeristen hun vakantie niet optimaal beleven. Waag de sprong! Wees open minded! Zoek voor je op vakantie vertrekt, informatie op over de plaatselijke cultuur (gewoontes, tradities,….). Zo kan je al snel kleine misverstanden vermijden.  Hierdoor maak je het ook niet moeilijker voor de reizigers die na jouw, dat kleine dorp of gemeenschap gaan bezoeken.

07-01-2009 om 05:34 geschreven door B.Yilmaz