Met de fiets vanuit Sint-Niklaas naar Santiago de Compostela
12-06-2016
Dag 23 : Sahagun - Leon. 65 kmjes van Sahagun naar leon
Vanmorgen redelijk vroeg vertrokken, kwestie om later op de dag nog een stukje van Leon te bewonderen. Dat was gerekend op een vlot verlaten van Sahagun, doch de plaatselijke jeugd dacht er anders over. De plaatselijke fiesta was nog in volle uitbundigheid. De straat nog vol feestvierders die het nachtje door gedaan hadden. Onder luid applaus en gezang toch Sahagun verlaten. Opnieuw het desolate landschap in. Stilte alom, geen dorpjes meer te bekennen. Alleen wijdse vlakten, lichte hellingen tot Leon. Kort na de middag de poorten bereikt van deze stad. Na een verfrissing, de stad verkend. De immense kathedraal bezocht die minder eposant is dan die in Burgos. Vanavond tapas gegeten, wat anders in Spanje. Alleen, wij Vlamingen hebben niet genoeg met die kleine hapjes. Enfin toch onze honger gestilt. O ja, ook hier is de EK gekte begonnen. Niet voor mij. Ik ga slapen, morgen wachten opnieuw 65?km naar Astorga. Slaapwel. Een dagje zonder problemen . Vlotjes van Sahagun naar' Leon gereden waarschijnlijk tot spijt van enkelen. Mooi hotel ,leuke terrasje .Drukke binnenstad.Nog vele groeten.
Opnieuw zonovergoten vlakte deze morgen. De laatste dagen, met uitzondering van Burgos, weinig verkeer, stilte en rust. En de vogels en de uitgestorven dorpjes vermaakten mij tijdens de rit. Maar vandaag ontbraken ook die dorpjes. Uitzichtloze vlakten met graan en koren velden, me her een der wat bomen. Ook deze lieten het na een tijdje afweten. Geen beschutting meer en de weg werd als een lint getrokken, op en neer. Temperatuur rond de middag : 28 °C. Uiteindelijk toch een dorpje met een Alberque waar wij een hapje konden eten en drinken. Uiteindelijk Sahagun bereikt om 15u30. Begeleiders nergens te zien. Pintje gedronken op terras en stempel gehaald. Na rondvraag bleek in Sahagun het dorpsfeest van het jaar plaats te vinden, met stierenloop ! Na anderhalfuur wachten en een soort carnaval te ondergaan, sloften onder luid aandringen 4 stieren en een kleintje voorbij. Heel het dorp was afgezet voor deze beesten massa. Enfin, de plaatselijke bevolking zit nu nog altijd in de torrosarena te feesten. Wij gaan stilaan ons ogen dicht doen. Morgen wacht opnieuw een ritje naar Leon, 70 km. Here I come ! H&P&R geen avonturen beleeft vandaag. Rustig door de velden en dorpjes rijden onder de muziek van ccr,Rob de Nijs ea. Soms eens luidkeels meezingen soms eens meeneurieen. Goed toegekomen in ons stadje en vrij snel het hotel gevonden,ondanks de verkeerde straten. Hopelijk kunnen we wat slapen want tis hier grote feest en om 24u nog vuurwerk. We zien wel.Nog vele groetjes aan iedereen die ons volgen op de blog.Tot morgen.
Burgos in de ochtend, een frisse wind waait door de straten. Typisch Spaans ontbijt, met vanmorgen toch vriendelijke mensen aan de balie. Fiets naar beneden gehaald, tassen opgeladen, vooruit met de berggeit. Blijkbaar een kort ritje, maar dat zijn meestal de venijnige. Het blijft maar stijgen. Hontanas , een bergdorpje, een ontmoetingsplaats tussen de stappers en de fietsers. Gezellig dorpje om halt te halen en de innerlijk mens te versterken. Nu nog het laatste stukje van de dag, naar Castrojeriz. Een dorp tegen de Meseta geplakt. Bovenop de heuvel een ruïne van een burcht met daaronder een romaanse kerk. Ons hotelletje heeft een kamer met een vieuw. Heel de vallei ligt aan ons voeten. Lekker gedineerd en wij wachten nu op de zonsondergang aan de Meseta. Morgen wacht een lange tocht boven deze siërra. Naar Sahagun, een ritje van 85 km. A.u.b. H&P&R er blijft een onbetrouwbaar persoon onder ons. Sla hier rechts af en tegen beter weten in slaan we rechtsaf. Een boerenwegel na al enkele km een kiezelbaantje gevold te hebben. Volg deze weg voor 1km,goedgelovig als wij zijn rijden we verder. Een 30tal meterverder worden wij toch wat ongerust en stappen de meerijdend uit om verder te kijken , we rijden echt den akker in. Hier moet Hilde al haar rijkunsten gebruiken en met Roland,die denkt dat zijn spierkracht de auto achteruit krijgt,zijn we gedraaid en opnieuw zoeken wij naar onze weg. Maar eind goed al goed.En dan richting Hotel.Waar de pelgrim al op ons zit te wachten. R. Ik heb echt niks gezegd en toch liep het fout. Dus heb ik de meisje met al mijn spierkracht geholpen een moeilijke bocht te nemen. Wat hebben ze gelachen. Ik kan dus gaan slapen met de wetenschap dat ik een goede daad gedaan heb.
Aan alle volgers van mijn blog, alvast bedankt om de verhaalspinsels van elke dag te lezen en vooral voor alle leuke en ondersteunende reacties. Het doet mij elke avond veel plezier jullie commentaren te lezen. Blijven doen !! Vandaag opnieuw zomerse temperaturen. Veel te warm om in te fietsen, maar de plicht roept. Nooit gedacht dat de weg van Pamplona naar Burgos zo op en neer ging, vooral op ! Vanwaar ze de hellingen halen ik weet het begod niet. Heuvels van meer dan 1000 m, onze Ardennen zijn maar hoogstens 950 m. Ik voel mij een echte berggeit. Af en toe, wanneer ze de juiste weg vinden, ontmoet ik mijn volgers. Steeds op een terras ! Met een koffie of een pintje in de hand moedigen zij mij aan. Kort na de middag sta ik eindelijk voor de poorten van Burgos. Leuke stad met een imposante kathedraal. Ik denk de mooiste die ik tot hiertoe gezien heb. Pintje drinken, pixsos eten, douchke nemen en dan platte rust. Die had ik echt wel nodig. Vanavond gezellig gedineerd in een chick 4 sterren hotel. Menu met drie gangen, wijn , koffie en dejestief, voor 13 per persoon. Meer moet dat niet zijn. Morgen naar Casterjeriz... Of zo iets. Gelukkig maar 50 km. Schol en slaap wel. P&H zijn al gaan slapen dus moet R het oplossen. De eerste dag bij de volgers was al grandioos fout. Ik heb ze 14 km laten omrijden. Dus vanaf nu, oogjes dicht en snaveltje toe en uitstappen als de dames dringend moeten. Kortom, samen met de kathedraal, een ongelofelijke ervaring. Lets go for more.
Vanmorgen opnieuw een zonovergoten Spaans landschap. Lekker en eenvoudig ontbijt. De vermoeidheid speelde mij parten. Ik wilde de rit aanvangen maar was vergeten mijn sandalen uit te doen en mijn fietsschoenen aan te trekken. Ook mijn fiets stond nog op slot, moeilijk om hiermee te starten. Enfin na enig oponthoud toch goed vertrokken. De hellingen blijven ook vandaag maar komen. De wegen lijken hier eindelozer te zijn. Steeds in golven en steeds " vals plat" . Zo Frankrijk zo ook Spanje. Geen meter plat. Ook de temperatuur blijft steeds maar stijgen. Vanmiddag tussen de eindeloze velden tekende mijn computertje 38°C aan. Een gewone ligt bij die temperaturen onder een parasol met een fris drankje bij de hand. Maar niet gezeverd, beter dit dan regen. Kort na de middag Belorado bereikt . De albergue was echter moeilijker te vinden. Maar toch een gezellig optrekje. Daarna met de auto naar Burgos gereden om vriend Roland op te halen. Die was deze morgen vroeg met het vliegtuig vertrokken richting Madrid en vandaar met de bus doorgereisd naar Burgos. Zeer prettig weerzien met een gezellig dinertje op het gemeenteplein . Nu rustig een slaapmutsje en daarna ons bed in. Morgen richting Burgos, 47 km, maar niet van de poes. Er ligt nog een zware klim voor de benen. H&P voor ons gaat het beter en beter,we volgen de landelijke baantjes zonder problemen.a Alleen het vinden van het hotel is nog voor verbetering vatbaar. Ze kunnen zo nog beter wegsteken zeg...minuscule straatjes een kiezelzand voor den boer .zijnent akker maar dan komen de vlaggen en is een oase inzicht . Groen gazon, zwembadje veel jeugd, . Valiezen in de kamer gesmeten en zoetekoek gaan Polen in Burgos. Wij zijn nu compleet.
Vanmorgen plenty of sunshine ! Spaans ontbijtje en hopla de fiets op. De benen waren nog goed, alhoewel de hellingen bleven pittig. Waarom gaat hier ook alles naar boven. Heerlijke vergezichten, daar niet van, maar trop is toch te veel. Een weg moet toch ooit eens naar beneden gaan. De Spaanse dorpjes volgen elkaar op. De geschiedenis is hier blijven staan. Romaanse kerkjes boven op een heuvel met errond het dorpje geplakt. Steeds leid de weg mij omhoog naar ieder dorp. Een korte afdaling midden de wijnvelden van de Rioja streek. Alleen maar stilte en kwetterende vogels. Zalig om die rust te ondergaan. Alhoewel de stresserende wereld mij af en toe om de oren slaat door razende auto's op veldwegen. Puffen doe ik wel bij een zalig temperatuurke van 34°C. Namen als Viana, Logrono, Navarette en tenslotte Najera doen een mens dagdromen. Vanavond wel de slechtste diner van de trip verorbert. Het dessert, ijs met vanille en chocolade, was niets meer dan een Magnum van een niet te achterhalen huismerk van een Spaans ijsfabriek. morgen gaat de trip naar Belorado. Hopelijk niet zo steil maar opnieuw een tochtje van 62 km. Zo, snaveltjes en oogjes toe, tot morgen.P&H Voor ons was de dag rustig rijden tussen de wijnvelden.Maar nu zagen de pelgrims die het traject te voet afleggen in grote getalen zwoegen i .tussen de wijnvelden,in de blakende zon.Zij liever als ik.Tijd voor ons bedje nog vele groetjes en tot morgen.
Keurig ontbijt vanmorgen. Ruim beter dan het basic ontbijt in de meeste Franse hotels. Dit was nodig na de rampzalige dag ervoor. Het begin van de rit begon zoals de vorige dag geëindigd was : chaotisch. Ik werd juist naast de autosnelweg een veldwegje opgestuurd, dat steeds meer omhoog liep dan naar beneden. Na 9,5 km uiteindelijk op mijn route terechtgekomen. Nog steeds liep,de weg omhoog. Waar haald men het uit ! Toch de wil om vooruit te gaan sterker dan de wil om even te stoppen. Zeer raar ! Puente la Reina, een naam als een klok, zeer gezellig stadje. Je waant je echt in de middeleeuwen. Even verpoosd en opnieuw de fiets op richting Estella. Wie dacht dat de weg hier wat vlakker werd is er aan voor de moeite. De ene helling na de andere volgen mekaar op. Het wordt steeds moeilijker om boven te raken. Ook de wandelaars die ik steeds frequenter de baan zie oversteken, zien af. Dit kan ik met mijn eigen ogen zien in ons eindstation Los Arcos. De Alberque hier wordt opengehouden door het Vlaams genootschap. Vriendelijke ontvangst en een stempel gekregen. Hier rusten de wandelaars uit om hun kledij te wassen en hun wonden te likken. Even verder op het plein, worden echter de vrienschapsbanden hechter bij een glas wijn. Fascinerend om dit te mogen beleven. Dat dit nog kan in deze wereld. Nu even rusten om daarna de innerlijke mens te versterken. En daarna rust. Eindelijk ! Morgen op naar Najera, een rit van 61 km. een vlotte dag vandaag. Althans voor ons. Rustige wegen,bijna geen verkeer. Ne mens mag niet te rap tevreden zijn want jahoor in Esrella moesten wij Dirk weer gaan zoeken. Er zijn veel brugjes in Estella Maar toch vinden wij elkaar altijd. Leve de technologie en smskes. Toch een aparte manier die refuges ,maar waarschijnlijk wel boeiend.
