Met de fiets vanuit Sint-Niklaas naar Santiago de Compostela
14-06-2016
Dag 25 : Astorga - Villafranca del Bierzo. 80 km
Uitgebreid ontbijt in een ex- klooster, omgebouwd tot een Spa- hotel. Mag het iets meer zijn vandaag. Met spijt toch maar vertrokken, doch het opzetten van de wekelijkse markt speelde mij parten bij het volgen de uitgestippelde weg. Zachtjes aan begonnen de hellende vlaktes te veranderen in steilere hellingen en in samenwerking met de nog steeds aanhoudende tegenwind werd dit geen lachertje. Na 15 km in een onooglijk bergdorpje een koffie gedronken om te bekomen. Pas dan begon het echte werk. Op naar Col O Ceibreiro, 1500 m. Gestaag klimmen met een max tot 14%. De berggeit in mij kwam opnieuw naar boven. Rond de middag het beroemde kruis bereikt. Voor mij een speciaal en emotioneel moment. Na nog een een helling begon de spectaculaire afdaling van 17 km naar Ponferrada. Het laatste bolwerk van de Tempeliers in Spanje. Vandaar nog een 20 km op en neer naar Villafranca del Bierzo. Met enig een regenbui er bovenop het einddoel bereikt om 17u. Voila , mijn kaars is uit, morgen wacht er opnieuw een bergetappe. Hopelijk minder zwaar, we zien wel. In ieder geval worden het meer kilometers, op naar Sarria. P en H en R We waren blij dat de Pyreneeën achter ons lagen,maar vandaag was het staaltje zwaarder,1500m,smalle baantjes en bochten bij de vleet.Er kwam geen eind aan,even aan mijn leraar autorijden gedacht,rustig aan.Maar eind goed al goed.Morgen wacht ons nog zo een trip.Maar onze belofte is vandaag volbracht,de stenen liggen op de beloofde plaats.Aan allen nog veel groeten en een goede nacht. R. Met 2 dames aan het stuur is het niet simpel al dat bochtenwerk af te werken. Ik heb maar gedaan alsof ik sliep maar ondertussen heel facinerende landschappen gezien en heelhuidsbeneden aangekomen met een dikke proficiat aan onze bestuurders.
Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen tegen de wind zichzelf een weg baand... Wat eigenlijk een overgangsritje had moeten zijn is uiteindelijk een gevecht tegen de wind geworden. Met een windkracht van 5 Beaufort pal op de kop gedurende heel de dag, lag mijn maximale snelheid niet hoger dan 13 km/ h. Op bepaalde plaatsen reed ik zo snel als de stappers stapten ( kon een titel zijn van Suske en Wiske). Enfin deze dag toch veel krachten verspeeld die ik morgen nodig zou hebben. Vanavond eens iets uitgebreider gaan dineren. Croketten van Iberico- ham, met daarna een kipperolade opgevuld met ham en brie- kaas. Vergezeld van een regionaal wijntje. Oh ja , dit verslagje komt een dagje later, niet omdat er geen internet was, wel omdat ondergetekende en zijn adjudant catering liever een avondje naar de voetbal zijn gaan kijken. (belgie - Italië). In Spanje enkel te bewonderen bij degene die een schotelantenne hadden. Na de wedstrijd vlug het bed in. Morgen wacht één van de koninginnenritten. 80 km. Het zweet breekt mij nu al uit.
Dag 23 : Sahagun - Leon. 65 kmjes van Sahagun naar leon
Vanmorgen redelijk vroeg vertrokken, kwestie om later op de dag nog een stukje van Leon te bewonderen. Dat was gerekend op een vlot verlaten van Sahagun, doch de plaatselijke jeugd dacht er anders over. De plaatselijke fiesta was nog in volle uitbundigheid. De straat nog vol feestvierders die het nachtje door gedaan hadden. Onder luid applaus en gezang toch Sahagun verlaten. Opnieuw het desolate landschap in. Stilte alom, geen dorpjes meer te bekennen. Alleen wijdse vlakten, lichte hellingen tot Leon. Kort na de middag de poorten bereikt van deze stad. Na een verfrissing, de stad verkend. De immense kathedraal bezocht die minder eposant is dan die in Burgos. Vanavond tapas gegeten, wat anders in Spanje. Alleen, wij Vlamingen hebben niet genoeg met die kleine hapjes. Enfin toch onze honger gestilt. O ja, ook hier is de EK gekte begonnen. Niet voor mij. Ik ga slapen, morgen wachten opnieuw 65?km naar Astorga. Slaapwel. Een dagje zonder problemen . Vlotjes van Sahagun naar' Leon gereden waarschijnlijk tot spijt van enkelen. Mooi hotel ,leuke terrasje .Drukke binnenstad.Nog vele groeten.
Opnieuw zonovergoten vlakte deze morgen. De laatste dagen, met uitzondering van Burgos, weinig verkeer, stilte en rust. En de vogels en de uitgestorven dorpjes vermaakten mij tijdens de rit. Maar vandaag ontbraken ook die dorpjes. Uitzichtloze vlakten met graan en koren velden, me her een der wat bomen. Ook deze lieten het na een tijdje afweten. Geen beschutting meer en de weg werd als een lint getrokken, op en neer. Temperatuur rond de middag : 28 °C. Uiteindelijk toch een dorpje met een Alberque waar wij een hapje konden eten en drinken. Uiteindelijk Sahagun bereikt om 15u30. Begeleiders nergens te zien. Pintje gedronken op terras en stempel gehaald. Na rondvraag bleek in Sahagun het dorpsfeest van het jaar plaats te vinden, met stierenloop ! Na anderhalfuur wachten en een soort carnaval te ondergaan, sloften onder luid aandringen 4 stieren en een kleintje voorbij. Heel het dorp was afgezet voor deze beesten massa. Enfin, de plaatselijke bevolking zit nu nog altijd in de torrosarena te feesten. Wij gaan stilaan ons ogen dicht doen. Morgen wacht opnieuw een ritje naar Leon, 70 km. Here I come ! H&P&R geen avonturen beleeft vandaag. Rustig door de velden en dorpjes rijden onder de muziek van ccr,Rob de Nijs ea. Soms eens luidkeels meezingen soms eens meeneurieen. Goed toegekomen in ons stadje en vrij snel het hotel gevonden,ondanks de verkeerde straten. Hopelijk kunnen we wat slapen want tis hier grote feest en om 24u nog vuurwerk. We zien wel.Nog vele groetjes aan iedereen die ons volgen op de blog.Tot morgen.
Burgos in de ochtend, een frisse wind waait door de straten. Typisch Spaans ontbijt, met vanmorgen toch vriendelijke mensen aan de balie. Fiets naar beneden gehaald, tassen opgeladen, vooruit met de berggeit. Blijkbaar een kort ritje, maar dat zijn meestal de venijnige. Het blijft maar stijgen. Hontanas , een bergdorpje, een ontmoetingsplaats tussen de stappers en de fietsers. Gezellig dorpje om halt te halen en de innerlijk mens te versterken. Nu nog het laatste stukje van de dag, naar Castrojeriz. Een dorp tegen de Meseta geplakt. Bovenop de heuvel een ruïne van een burcht met daaronder een romaanse kerk. Ons hotelletje heeft een kamer met een vieuw. Heel de vallei ligt aan ons voeten. Lekker gedineerd en wij wachten nu op de zonsondergang aan de Meseta. Morgen wacht een lange tocht boven deze siërra. Naar Sahagun, een ritje van 85 km. A.u.b. H&P&R er blijft een onbetrouwbaar persoon onder ons. Sla hier rechts af en tegen beter weten in slaan we rechtsaf. Een boerenwegel na al enkele km een kiezelbaantje gevold te hebben. Volg deze weg voor 1km,goedgelovig als wij zijn rijden we verder. Een 30tal meterverder worden wij toch wat ongerust en stappen de meerijdend uit om verder te kijken , we rijden echt den akker in. Hier moet Hilde al haar rijkunsten gebruiken en met Roland,die denkt dat zijn spierkracht de auto achteruit krijgt,zijn we gedraaid en opnieuw zoeken wij naar onze weg. Maar eind goed al goed.En dan richting Hotel.Waar de pelgrim al op ons zit te wachten. R. Ik heb echt niks gezegd en toch liep het fout. Dus heb ik de meisje met al mijn spierkracht geholpen een moeilijke bocht te nemen. Wat hebben ze gelachen. Ik kan dus gaan slapen met de wetenschap dat ik een goede daad gedaan heb.
Aan alle volgers van mijn blog, alvast bedankt om de verhaalspinsels van elke dag te lezen en vooral voor alle leuke en ondersteunende reacties. Het doet mij elke avond veel plezier jullie commentaren te lezen. Blijven doen !! Vandaag opnieuw zomerse temperaturen. Veel te warm om in te fietsen, maar de plicht roept. Nooit gedacht dat de weg van Pamplona naar Burgos zo op en neer ging, vooral op ! Vanwaar ze de hellingen halen ik weet het begod niet. Heuvels van meer dan 1000 m, onze Ardennen zijn maar hoogstens 950 m. Ik voel mij een echte berggeit. Af en toe, wanneer ze de juiste weg vinden, ontmoet ik mijn volgers. Steeds op een terras ! Met een koffie of een pintje in de hand moedigen zij mij aan. Kort na de middag sta ik eindelijk voor de poorten van Burgos. Leuke stad met een imposante kathedraal. Ik denk de mooiste die ik tot hiertoe gezien heb. Pintje drinken, pixsos eten, douchke nemen en dan platte rust. Die had ik echt wel nodig. Vanavond gezellig gedineerd in een chick 4 sterren hotel. Menu met drie gangen, wijn , koffie en dejestief, voor 13 per persoon. Meer moet dat niet zijn. Morgen naar Casterjeriz... Of zo iets. Gelukkig maar 50 km. Schol en slaap wel. P&H zijn al gaan slapen dus moet R het oplossen. De eerste dag bij de volgers was al grandioos fout. Ik heb ze 14 km laten omrijden. Dus vanaf nu, oogjes dicht en snaveltje toe en uitstappen als de dames dringend moeten. Kortom, samen met de kathedraal, een ongelofelijke ervaring. Lets go for more.
Vanmorgen opnieuw een zonovergoten Spaans landschap. Lekker en eenvoudig ontbijt. De vermoeidheid speelde mij parten. Ik wilde de rit aanvangen maar was vergeten mijn sandalen uit te doen en mijn fietsschoenen aan te trekken. Ook mijn fiets stond nog op slot, moeilijk om hiermee te starten. Enfin na enig oponthoud toch goed vertrokken. De hellingen blijven ook vandaag maar komen. De wegen lijken hier eindelozer te zijn. Steeds in golven en steeds " vals plat" . Zo Frankrijk zo ook Spanje. Geen meter plat. Ook de temperatuur blijft steeds maar stijgen. Vanmiddag tussen de eindeloze velden tekende mijn computertje 38°C aan. Een gewone ligt bij die temperaturen onder een parasol met een fris drankje bij de hand. Maar niet gezeverd, beter dit dan regen. Kort na de middag Belorado bereikt . De albergue was echter moeilijker te vinden. Maar toch een gezellig optrekje. Daarna met de auto naar Burgos gereden om vriend Roland op te halen. Die was deze morgen vroeg met het vliegtuig vertrokken richting Madrid en vandaar met de bus doorgereisd naar Burgos. Zeer prettig weerzien met een gezellig dinertje op het gemeenteplein . Nu rustig een slaapmutsje en daarna ons bed in. Morgen richting Burgos, 47 km, maar niet van de poes. Er ligt nog een zware klim voor de benen. H&P voor ons gaat het beter en beter,we volgen de landelijke baantjes zonder problemen.a Alleen het vinden van het hotel is nog voor verbetering vatbaar. Ze kunnen zo nog beter wegsteken zeg...minuscule straatjes een kiezelzand voor den boer .zijnent akker maar dan komen de vlaggen en is een oase inzicht . Groen gazon, zwembadje veel jeugd, . Valiezen in de kamer gesmeten en zoetekoek gaan Polen in Burgos. Wij zijn nu compleet.
Vanmorgen plenty of sunshine ! Spaans ontbijtje en hopla de fiets op. De benen waren nog goed, alhoewel de hellingen bleven pittig. Waarom gaat hier ook alles naar boven. Heerlijke vergezichten, daar niet van, maar trop is toch te veel. Een weg moet toch ooit eens naar beneden gaan. De Spaanse dorpjes volgen elkaar op. De geschiedenis is hier blijven staan. Romaanse kerkjes boven op een heuvel met errond het dorpje geplakt. Steeds leid de weg mij omhoog naar ieder dorp. Een korte afdaling midden de wijnvelden van de Rioja streek. Alleen maar stilte en kwetterende vogels. Zalig om die rust te ondergaan. Alhoewel de stresserende wereld mij af en toe om de oren slaat door razende auto's op veldwegen. Puffen doe ik wel bij een zalig temperatuurke van 34°C. Namen als Viana, Logrono, Navarette en tenslotte Najera doen een mens dagdromen. Vanavond wel de slechtste diner van de trip verorbert. Het dessert, ijs met vanille en chocolade, was niets meer dan een Magnum van een niet te achterhalen huismerk van een Spaans ijsfabriek. morgen gaat de trip naar Belorado. Hopelijk niet zo steil maar opnieuw een tochtje van 62 km. Zo, snaveltjes en oogjes toe, tot morgen.P&H Voor ons was de dag rustig rijden tussen de wijnvelden.Maar nu zagen de pelgrims die het traject te voet afleggen in grote getalen zwoegen i .tussen de wijnvelden,in de blakende zon.Zij liever als ik.Tijd voor ons bedje nog vele groetjes en tot morgen.
Keurig ontbijt vanmorgen. Ruim beter dan het basic ontbijt in de meeste Franse hotels. Dit was nodig na de rampzalige dag ervoor. Het begin van de rit begon zoals de vorige dag geëindigd was : chaotisch. Ik werd juist naast de autosnelweg een veldwegje opgestuurd, dat steeds meer omhoog liep dan naar beneden. Na 9,5 km uiteindelijk op mijn route terechtgekomen. Nog steeds liep,de weg omhoog. Waar haald men het uit ! Toch de wil om vooruit te gaan sterker dan de wil om even te stoppen. Zeer raar ! Puente la Reina, een naam als een klok, zeer gezellig stadje. Je waant je echt in de middeleeuwen. Even verpoosd en opnieuw de fiets op richting Estella. Wie dacht dat de weg hier wat vlakker werd is er aan voor de moeite. De ene helling na de andere volgen mekaar op. Het wordt steeds moeilijker om boven te raken. Ook de wandelaars die ik steeds frequenter de baan zie oversteken, zien af. Dit kan ik met mijn eigen ogen zien in ons eindstation Los Arcos. De Alberque hier wordt opengehouden door het Vlaams genootschap. Vriendelijke ontvangst en een stempel gekregen. Hier rusten de wandelaars uit om hun kledij te wassen en hun wonden te likken. Even verder op het plein, worden echter de vrienschapsbanden hechter bij een glas wijn. Fascinerend om dit te mogen beleven. Dat dit nog kan in deze wereld. Nu even rusten om daarna de innerlijke mens te versterken. En daarna rust. Eindelijk ! Morgen op naar Najera, een rit van 61 km. een vlotte dag vandaag. Althans voor ons. Rustige wegen,bijna geen verkeer. Ne mens mag niet te rap tevreden zijn want jahoor in Esrella moesten wij Dirk weer gaan zoeken. Er zijn veel brugjes in Estella Maar toch vinden wij elkaar altijd. Leve de technologie en smskes. Toch een aparte manier die refuges ,maar waarschijnlijk wel boeiend.
Met overtrokken en mistig weer opgestaan. Ontbijt met koude koffie ! Neen dank U. Voor ons Belgen, geen goed idee, zeker niet s' morgens. Bij nazicht bleek de koffiemachine reeds een lange tijd niet gereinigd te zijn geweest. Na enkele hindernissen toch vertrokken voor de eerste zware rit. Het werd inderdaad uiteindelijk heel zwaar. De eerste beklimming van 26 km viel al bij al nog mee. Stempel gehaald bij de refuge in Roncesvalles op een hoogte van 1050 m. Vandaar naar de tweede beklimming van de dag : Erro 801 m. Net voor Pamplona volgde de derde beklimming van de dag. Uiteindelijk de Plaza del Castillo bereikt om 16u. Pixos gegeten met een caña bier. Daarna het hotel opgezocht. Vanaf hier liep het fout. In principe lag het hotel op 3 km van het centrum. Voor mij werd het 8 km. De gps liet het duidelijk afweten. Het was genoeg voor vandaag. Dus noodenvelope opengetrokken en P&H opgeroepen om mij uit de puree te halen. Om hier een restaurant open te vinden om 19u 30 moet U ook wat afstand afleggen. Uiteindelijk een Arabisch resto gevonden met goed en degelijk eten. Voila de dag is lang en vermoeiend geweest. Tot morgen ! Naar Los Arcos, een kleine 68 km. Hopelijk een iets gemakkelijker dagje.
Na een traditioneel sober Frans ontbijt, met de zon op het gelaat vertrokken. Het vlakke ligt nu achter mij. De hellingen en vooral het vals plat gaat nu de overhand nemen. Wijdse vergezichten met sparrenbossen maken plaats voor heuvels met koeien, schapen en geiten. Stilaan worden de hellingen pittiger. De dorpjes blijven levensloos, met weinig voorzieningen. Het wordt behelpen, picknicken wordt het enige alternatief. De temperatuur schiet hier de hoogte in, maar niet gezeverd, wij hebben erom gesmeekt dus ... rond 17 u aangekomen op de eindbestemming. ST Jean Pied de Port, een tweede Durby, loopt vol met startende pelgrims van over heel de wereld. Ik was vandaag de tweede Belg. De Nederlanders ( zij weer) spannen natuurlijk de kroon. Enfin na een Truite de Nevin en een fris rosé wijntje, nog snel enkele hostals gereserveerd en verslagje gemaakt. Tijd om de benen in te smeren want morgen wacht het zware werk. De Pyreneen over, een klimmetje van 26 km, in totaal 76 km. Zal t' gaan ja !Onze pelgrim had vleugels vandaag ofwel lonkt Spanje.De eerste 80km zonder problemen. Wat een zonnetje al niet kan doen. De laatste 15 km waren niet van de poes. Er komen er zo nog.
Vandaag halfweg. Zeer joviale Fransen met een naar Franse normen uitgebreid ontbijt. Gezellig in ons eigen keukentje. Alles klaargezet door de vrouw bazin. Echte dragonder, waarschijnlijk voor de klas gestaan. Enfin haar man was lijdzaam en was zo vriendelijk een stempel in mijn boekje te plaatsen. Vertrokken met mist die na een uurtje optrok en de zon te voorschijn kwam. Heerlijk fietsen in een desolate natuur. Les Landes, vroeger één en al moeras, nu sparrebossen en wijdse velden. De mensen hier doen alle moeite om deze natte , zanderige grond te vervangen door voedzame landbouwgrond. De wegen ogen eindeloos. 5 km recht fietsen, een licht bochtje en opnieuw 5 km rechtdoor fietsen. Veel afwisseling is hier niet te beleven. Alleen het voordeel, het is vlak en het fietsen gaat vooruit. Tegen 16 u Dax bereikt. De stad met warme thermen. Goed voor de spieren. In een gezellig en rustig etablissement gaan dineren met de dames. Echt gezellig. Nu is het tijd voor het bed. Morgen de laatste dag in Frankrijk. Naar Saint-Jean Pied de Port, 78 km. Vanaf nu gaat het opnieuw omhoog. PFffff !!!!P&H Voor ons was het een rustig dagje,Door rustige dorpjes, soms geen levendige ziel te bespeuren.Toch een dorpje met een terrasje,juist op tijd voor onze koffie en daarna onze picknick.Wie denkt dat er geen Franse toiletten meer zijn,heeft het mis.Maar ja ook dat is La Douce France.En komt da tegen zeg,de fietser komt voor de auto aan aan het hotel.Wij hebben dan ,denken wij,eindelijk door hoe we onze madam moet instrueren zodat we in elk dorpje(lees enkele straten)de bezienswaardigheden kunnen bewonderen
Vanmorgen uitgebreid ontbeten met een Frans echtpaar en Hollands echtpaar. Wie is het meest sympathieke ? Juist het Franse echtpaar. De Hollanders kunnen toch geen Frans, behalve judorange. Uit sympathie voor het gastechtpaar hebben we enkele flessen wijn van hun domein gekocht. Voor wie de Bordeaux streek wil verkennen is deze B&B in Romagne het uitgelezen adres. De tocht deze morgen verder gezet met de zon op het gelaat, helling en neer. Na 20 km het gezellige stadje Cadillac binnengereden . Stempel gehaald, koekje gekocht en wat rondgetoerd. Daarna het vlakke land van Les Landes in. Enfin wat men vlak noemt. VALS PLat is ook niet plat. Eindeloze lange wegen met links sparrenbomen en rechts sparrenbomen. Geen huis te zien, geen mens te bekennen en geen auto's. Eentonig maar rustgevend. In de dorpjes die ik doorrijd is geen mens te zien, laat staan bakker, bar of winkel. Uiteindelijk Moustey bereikt. Weer een gezellige B&B met een apart huisje voor ons alleen. Lekker gedineerd in de plaatselijk bar. Maigret de Canard met frietjes. De plaatselijke specialiteit. Uiteraard overgoten met een rood wijntje. Zo nu is het tijd voor mijn verslagje dat U nu zit te lezen. Morgen hopelijk een vlakke rit naar Dax. Wanneer ik mij niet misrijd, een ritje van 100 km. So Long. p&h met spijt in ons hart verlaten wij de gezellige B&B maar eindelijk vertrekken we met de zon ,zalig onze eerste stop is Cadillac wat denk je,recht naar een terrasje .En dan verder de weg op,voorbij dorpjes waar geen levende ziel te bespeuren is.Dan maar recht naar Moustey,met onderweg een eenzame pelgrim(Dirk) natuurlijk.Morgen is het voor ons een trip van 85 km.We genieten nog van een lekker tasje thee,en ons bed in,nog veel Gr van ons allemaal.Tot morgen.
In Aubeterre hebben wij nog een kerk bezocht gehouwen uit de rotsen. Indrukwekkend om zien. Dan richting St- Emilion. Sommige thuisblijvers mailen heel snel hun voorkeuren door. Zij hebben een foto doorgekregen met een fles met heel mooi etiquet. saint-Estephe Grand Cru....... . Richting Romagne naar onze B&B ,mooi,verzorgd,vriendélijke eigenaars,lekker eten,rustige kamer. hoi hoi, de dag is zoals de vorige drie dagen : regen, wind en kou. Maar genoeg gezeverd ! De eindbestemming deed alles snel vergeten. Franse gemoedelijkheid. Foigra met aangepaste zoete rosé wijn. Daarna canard avec sauce Bordeaulais met pekel en erwtjes en patatjes. Gevolgd door kaasschoteltje : geitenkaasje, camembert, conté, zachte en picante auverne kazen. Alles doorgespoeld met een eigen op Chateau gebottelde Bordeaux wijn : Chateau de Crecy. Voor de experten zoek dat maar even op. oh ja het is nog niet gedaan. Wij hebben afgesloten met een feuille tarte de pomme met koffie. Nu de buikjes rond staan gaan wij maar slapen. Hopelijk wordt het weer morgen beter. In ieder geval ik kan er weer tegen aan. De volgende etappe wordt Pissos in Les Landes. 86 km. Peace of cake ! Slaapwel !
Vanmorgen opgestaan, voor de derde dag op rij : regen en regen. Met bakken valt die hieruit de hemel. Dienen hierboven mag al eens gaan veranderen. Een beetje zon zou erg welkom zijn. Toch na een uurtje werd het droger. Maar de hellingen worden steeds maar langer en steiler en na al die regendagen worden de spieren onderkoeld en gaat het steeds moeilijker om boven te raken. Maar dit krijgt mij niet klein. Tegen de middag de dames gezien in Angelouême. Dagschoteltje verorbert, wat opgewarmd en een stempeltje gehaald voor mijn paspoort. Hop, weer de fiets op en hop daar is de regen weer. Opnieuw een stortvloed gedurende enkele uren. Doorweekt en afgemat toegekomen in DAubeterre sur Dronne. Warm douchke genomen en lekkere tapas gaan eten met P& H. Later op de avond heb ik Kor opnieuw gezien. Het was geleden van in Cambrai. Hij heeft gisteren geen plaats gevonden om te slapen. Ook niet om zijn tentje op te zetten. Hij heeft de nacht doorgebracht in een bushokje. Gekke, zuinige Nederlanders. Liever in openlucht slapen dan een hotel-restaurant te reserveren. voila mijn kaars is ver uit. Tijd om de spieren te soigneren en daarna bed in. Morgen wacht een tochtje van amper 85 km naar Romagne. Zoek maar om het te vinden. Slaapwel iedereen ! de dames hadden andere problemen,meer van sanitaire orde.Alletwee dringend de 2boodschappen. Bij het zien van een kasteel hebben wij als de echte de dienstingang genomen,zonder aarzelen het kasteel binnen maar we werden toch teruggefloten en kregen een toilet in de bossen.Na gebruik met schoffelingen blussen!!!!!.Hotel was geen uitschieter.Veranderd van kamer om toch een beetje ,een beetje hè ,comfort te hebben .Wel heel goede tapas gegeven.gr P&H tot morgen.
Miezer, klein beetje regen, hard regen, nog harder regen. Nat , natter en natterst. Geen minuut zonder regen. Bril constant met regendruppels, slecht zicht op de kaart en de GPS. Af en toe een afslag gemist, met een stevige vloek er bovenop. Lastige dag voor fietser en honden, echt geen weer om die er door te sturen. Op de middag warmte op gezocht in een bar , opengehouden door een Brit. Geen culinair hoogstandje voor de voorgeschotelde dagschotel. Enfin na een kop koffie,terug de fiets en de regen in. Na veel zoeken in een godvergeten gat een charmante B&B gevonden. Wat dacht je, jawel opengehouden door een Brits echtpaar. In tegen stelling van vanmiddag, zeer lekker gegeten, met een lekker wijntje en een caloriebom van een dessert. voila ondertussen opgedroogd, moe en voldaan, het bed in nu. Morgen gaat de tocht verder naar een leuk dorpje in Frankrijk : Aubeterre sur DRONNE. Oei weer 95 km. Pff ik ben het toch gewoon. Bey Bey ! Niet om hem te ambeteren maar wij hebben geen druppel regen gezien tot in het dorpje zelf.B&B is pittoresk, vriendelijke eigenaars.Nog veel groeten van de volgwagen. P&H .
Vanmorgen zag het er maar vies weer uit. Zware bewolking met af en toe een miezerige druppels. Doch de man hierboven schoof de wolken opzij en ziedaar : de zon. Alles peis en vree denk je dan. Maar even later voel elk putje en elk steentje. Dat is niet normaal, denk je dan. Inderdaad, de achterbanden is aan het leeglopen. Vandaag is het zondag, in plein campagne, met een lege achterband. Ik dacht het is vrijdag de 13'de. Toch een huis gevonden. Zeer sympathiek koppel: hij bereid om direct te helpen, zij excuseerde zich omdat ze haar pyama nog aan had. Gelukkig maar, het is geen gezicht voor iemand van een zekere leeftijd. Bandje opgepompt maar 500 meter verder opnieuw plat. Maar de man hierboven laat mij toch niet in de steek vanmorgen. Ik wordt ingehaald door 2 Franse wielertoeristen. Zij hebben sleutels en ik vind na lang zoeken een reserve binnnenband. Wieltje uitgenomen, bandje eruit, nieuwe erin, opgepompt, voor hen een fluitje van een cent, voor mij een mirakel. Afin, eind al goed. Onversaagd verder gefietst to de man hierboven het opnieuw welletjes vond en mij tracteerde op gietende regen, 40 km lang. Als een verzopen kip het hotel bereikt om 18u30, na 135 km, ik zou er vandaag maar 112 km doen. Maar ja Poitiers is groot en mijn hotel lag aan de andere kant. Heb vanavond mezelf getracteerd op een lekker menu met alles erop en eraan. De man hierboven had hierover niets in de pap te brokken. Mijn pijp is uit ! Ik ga slapen, tot morgen, want naar het schijnt wordt het opnieuw zwaar, op naar Le Vieux Cellier. Ja zoek het maar op, veel plezier om het te vinden 😉😀
Plenty of sunshine. 22°C parfait. Meer moet dat niet zijn. De steile helling op Vendôme te verlaten, daar had ik geen rekening mee gehouden. Verloren rijden ook weer niet. Mijn gps laat mij weer in de steek. Pff ! Door velden en koewegels terug op de goede weg, maar uhum weer 14 Km omgereden. Dat kan er nog bij vandaag . Alhoewel, de hellingen zijn vandaag weer hevig en kuitenbijterig. In Chateau- Renault een stempel gehaald in het gemeentehuis, de burgemeester heeft eerst een huwelijk voltrokken en daarna mijn stempel gegeven. Sympathieke gast. Eindelijk de eerste wijnvelden in zicht. Mijn humeur begint te beteren. Een lekker wijntje kan er altijd in. Een kanon om vogels af te schrikken deed mij bijna de gracht in rijden. Welke ezel doet nu zo iets. Rond 15 u 30 Tours bereikt. Naar beneden , naar devLoire gereden en aan de kathedraal mijn stempel gehaald. 2 pintjes gedronken en op naar het hotel. Klein stukje vlees opgepeuzeld, blogje bijgewerkt en straks bedje in. Alles in kleinvoud, behalve de slaap, die is groot. Tot morgen. O ja morgen ben ik alleen op weg naar Poitiers. 112 km pff ! Rust !! Slaap wel. H&P Ons madam(gsm)is ons niet goed gezind.Lutje,Dirk en Roland rijden recht op het doel af en via mooie wegeltjes.wij ,de sukkelaars moeten opnieuw via Chartre naar Vernou sur bonne.Na veel gevloek en om en de weer gesmst zijn we er toch geraakt.Vandaag blijven wij 2 dagen in Tours en Dirk fietst voort.D,L en R blijven nog tot morgen. D&L&R: Prachtig zicht deze morgen. El Pellegrini, in vol ornaat, gehelmd en gezonnebrild, onze superheld, de man die van 65km er 81 km kan maken, verkondigde uit volle borst zijn nieuwe strijdkreet :" Als ge tot uw nek in de shit zit; laat dan de kop niet hangen." Helaas was dit op de 2 volgsters bijna van toepassing. Maar ........ Voir demain "à chez nous".
Opgestaan vandaag om 7u30 met plenty of sunshine. Stevig ontbijt maar zonder eitje. Misschien morgen ! De steile hellingen blijven vandaag achterwege. Wel een weg die door eindeloze velden gaat met aan de ene zijde raapzaad en de andere graan. Geen vlakke weg, maar steeds op en neer en meestal vals plat. Ambetant !! Op middag CHateaudun binnengereden. Prachtig mooi kasteel, maar gesloten. slaatje verorbert en verder met de geit. Mocht ik een geweer meehebben was de jacht goed vandaag : 1 fazant, 6 konijnen en 1 ree. Je kan er een lekker etentje mee klaarmaken .Tegen 5 u op de plaats van bestemming aangekomen. Vendôme. Leuk stadje, rondom met water en voor de dames die mee zijn : winkelstraatjes. Hier ook de vrienden ontmoet die mij een hart onder de riem kwamen steken. Niet onverwacht maar heb er wel naar uitgekeken. Gezellig gedineerd, nu blogje aangevuld en straks bed in. Morgen weer een fietsdagje naar Tours. 67 km. Moet zeker te doen zijn. Groetjes en tot morgen. P&H Vandaag een tripje naar Chateaudun om daar onze pelgrim te ontmoeten en dan op naar Vendome. inderdaad een mooie stad. Over de middag alles wel gesloten. op zoek naar de grotten 200 Trappen naar beneden. Op dat moment een telefoon van Dirk dus in sneltempo die 200 trappen terug naar boven.Mijn tong tot op de grond en voor de rest van de dag kapot. Gelukkig is er goed volk gekomen. D & L R : Om 16u 15 arriveerde de cavalerie , Lutgart duwde op Dirk z'n ene trapper, ik op de andere en Roland ranselde Dirk verder vooruit met z'n lege jerrycan, over een klein bruggetje tot in de wandelstraat van Vendome. Opgelucht bereikte onze uitgeputte held eindelijk het hotel waar hij zich neervleide bij zijn beste vrienden.
