Stapdag 42-43 SP Lizarra/Estella - SP Logroño 50 km
Terug een paar mooie wandeldagen achter de rug met een paar nieuwe gezichten . Jean-Michel en Nicole kwam ik tegen in Irache net op de plaats waar je gratis wat wijn kan proeven . Natuurlijk een glaasje gedeeld met beide en nadien een eindje meegewandeld tot aan Los Arcos . Daar nog een terrasje gedaan en dan ben ik met een paar Koreanen verder gestapt tot aan Torres del Rio een 8 kilometer verder . 's Avonds samen met hen wat eten klaargemaakt (lijst met cullysaus) op Koreaanse wijze en nog wat gepraat tot het slapen gaan . De volgende stapdag was vrij zwaar , veel modder door de vele regen met verschillende bergen te trotseren . Mijn schoenen waren heel zwaar en bijna niet meer herkenbaar door al dat slijk . Bijna was ik in Logroño als ik de alom bekende Maria tegen kwam met haar kleine souvenirshop . Deze kranige dame van 80 jaar is iedere dag met haar winkeltje beschikbaar om de vele pelgrims te verwelkomen . Een stempel ontvangen en een souvenirtje gekocht na het luisteren van haar levensverhaal en weg was ik . Aangekomen in Logroño op zoek naar een slaapplaats maar niets meer te vinden in de vele refuges . Dan maar mijn intreden genomen in een pension , met goede internetverbinding , dicht bij het centrum . Hier wat lekkers gaan eten en eens goed slapen ter voorbereiding van de volgende dagen . Grtz Dimi ...
Stapdag 38-39-40-41 SP Roncevalles - SP Lizarra/Estella 90 km
Bij deze een samenvatting van vier dagen stappen tussen Roncevalles en Lizarra/Estella . De voorbije dagen zijn heel goed verlopen en mede door het gezelschap van anderen een pak aangenamer . Tijdens het wandelen sprak ik met Amerikanen , Spanjaarden , Duitsers , Japanners en niet te vergeten met Marnix de sympathieke Nederlander . Die laatste ben ik jammer genoeg kwijt gespeeld in de grote stad Pamplona . Bij aankomst die dag zocht ik nog even naar hem maar tevergeefs . De dag erop heb ik toch een mailtje ontvangen van Marnix met de melding dat alles ok is en dat hij nog een 10 kilometer verder is gegaan . Misschien zie ik hem wel eens terug want de Camino is nog lang . Alleen ben je nooit en er is altijd wel iemand die een praatje doet , zo ken ik al vele pelgrims bij hun voornaam . Vanaf nu slaap ik bijna iedere keer in één van de vele refuges waar toch wel een aparte sfeer hangt en waar de tijd voorbij vliegt . Gezamenlijk eten klaarmaken , de was doen , een gezelschapspel spelen nog even napraten over de voorbije dagen en meermaals vroeg naar bed . Het enige minpunt is soms wel de internetverbinding die te wensen overlaat maar daar leer je mee leven . Zo zal het in de volgende weken wel iets moeilijker zijn om de blog dagelijks up-to-date te houden . Grtz Dimi ...
