Mali is één van de armste
landen van de wereld. Hun rijkdom aan kunst, ambachten, muziek
en de Malinese 'joie de vivre' zette ons aan het werk. De Malinese
stoffen, materialen, technieken en objecten zijn een bron van
inspiratie voor onze eerste collectie.
Van Leuven naar Bamako en terug De zussen Dominique en Laurence pendelen tussen Leuven en Mali. Op zoek naar de juiste stoffen en vakmannen voor hun eigen ontworpen label: Dimanche à Bamako
08-11-2007
Ouagadougou
Dag liefstes allemaal,
Ik weet niet waar we zitten met ons vervolgverhaal, maar ik heb een vermoeden dat dat ergens in Ouagadougou is.
Terwijl dat de zon boven onze hoofden aan het schijnen was kwamen de voorstellen om ons naar
Bamako te voeren. Laps, daar ging het goede humeur. De prijzen in
Ouaga zijn echt ongeloofwaardig hoog. Na een hoop heen en weer gebel,
gedoe en nog meer gedoe hadden we een slungel die ons naar Sikasso ging
voeren. Een viertal uurtjes rijden tot aan de grens, die sluit om 18u,
en dan nog een uurtje tot in Sikasso. Hopsasa daar gingen de twee
naïeve, slechtgezinde Belgen en hun hoop bagage. De uren gleden
voorbij, de zon zakte in het zand, de sterren glitterden aan de hemel
en de grens was elke keer opnieuw vlakbij. Tegen 21u hadden we onze
eerste controlepost bereikt, na die ene post kwam er een tweede en dan
nog een derde, en na die derde nog een vierde. Enfin, na de zevende
post waren we officieel op Malinees grondgebied. De controles liepen
vlot, het was laat en er was een voetbalmatch op de tv, dus niet echt
de moment om bagage na te kijken of moeilijk te doen. Op zo een
momenten kan ik god wel kussen omdat hij van de man een apathische
voetbalgaper heeft gemaakt. Een uurtje later kwamen we aan in een
groot versleten hotel in Sikasso, waar we ons onmiddellijk tegoed deden
aan bier. Naarmate dat het frisse bier in onze vermoeide lijven gleed
kwam het goede humeur terug. De volgende ochtend, klaar voor de
tweede etappe. Bamako is niet ver meer, enkele uurtjes rijden en we
zijn terug op vertrouwd grondgebied. Nieuwe frisse moed, een nieuwe
chauffeur, een nieuwe oude Mercedes, en nog steeds dezelfde Alou. Na
enkele uren wachten op het terras van het hotel, op wie of wat is
steeds zeer onduidelijk, maar één ding is altijd zeker, we vertrekken
over 5 min. Die 5 min zijn ruim interpreteerbaar, dat kunnen er ook 8
worden of 524, wie zal het weten, wij al zeker niet. En route, met
een hoop oude K7jes die we hadden meegenomen uit Leuven zijn we dan
zingend vertrokken. Op 5 min? van Bamako ziet onze Mercedes de tocht
niet meer zitten. Eventjes aan de kant gaan, wat mannelijk geprul aan
banden en vrouwelijk gelanterfant in de berm en we konden weer verder.
Een uur later stonden we voor de deur van
meneer Paul... moe, vuil en met een gebroken as. Dit romantisch avontuur heeft ons een half maandloon gekost.
Hier
in Bamako is de tijd blijven stilstaan, Sidi in de keuken, Issa en
Adraman in de tuin en Daniël aan de deur. Gisteren hebben we ongeveer
de hele dag aan het zwembad gelegen, met als doel een beetje kleur te
krijgen, maar helaas, ik zie er nog steeds uit als een albino nijlpaard. Tegen
de avond zijn we gaan praten met een vriend van een vriend van een
vriend die ons eventueel zou willen helpen met het hele export gedoe.
Ik denk dat we te maken hadden met een oud, krapuleus meneertje dat ons
heel wat geld wil afhandig maken. Het resultaat en vooral de prijs van
dit gesprek zullen we snel weten.
We gaan ook nog enkele huizen bekijken en de kleermakers in gang duwen. Vandaag.
Alou is goed aangekomen, maar ....moe,moe,moe ... ;-) morgen vertrekken we naar
Sikasso. De markt is hier afgebrand dus niet veel te zien. Overmorgen
gaan we door naar Bamako. We hebben ons hier naar gewoonte toch laten
overtuigen om wat te dure stofjes te kopen, maaaaaar wel mooi hoor.
){kind=link}