Het is nu reeds lange tijd dat het uit is met men vriend. Huidige ex die niets meer om me geeft. Ik ben hem kwijt. Voorgoed. Ik wil verder maar het gaat niet. Elke avond opnieuw ween ik me in slaap. Het doet me verdomd pijn. Hij liet me vallen. Hij zag me niet meer staan. Hield hij ooit van mij? Wat nu? Het is gedaan, het is gedaan. Maar hoe kon hij Mijn verwerkings - proces faalt. Ik haal het niet. Ik haal niets meer. Men dromen blijven dromen. Ik schrijf & schrijf. Alsof dit allemaal nog iets uithaalt. Imane, hij liet je vallen verdomme! Ja, hij beweert dat hij van je houdt. Wel, dit kan geen liefde zijn. Ik mis hem. Ik mis hem. Ik mis hem. Het hoort niet meer. Net kreeg ik een sms. Misje. Ik zou hem zou graag willen vragen te verdwijnen alleen, ik kan het niet. Ik ben hopeloos. Ik snak naar zijn liefde. Ik wil er niet meer wezen. Ik snij mezelf. De huidige temperatuur is ideaal om een tshirt te dragen in klas. Ik kan dat niet. Wat zullen ze dan denken? Ik eet niet meer. => Amper. Ik ga dood. Men hoofd staat op barsten. Hij brak alles. Hij ontam me alles. Mijn zelfvertrouwen, mijn zelfbeeld, mijn levensgenot. Een deel van me haat hem. Een deel van me wil hem nooit meer terugzien. Ik ga Mijn verdriet verwerken op mijn manier. Braken
