Vandaag zou ik rond de middag terugkeren naar Gent om daar nog een dagje goed te kunnen leren voor mijn examens. Is dat even anders uitgedraaid zeg! Toen we op het punt stonden te vertrekken kwam mijn broertje nog vertellen dat ik eens naar een van onze twee konijnen moest gaan kijken, er zouden nogal wat uitwerpselen vast zijn gaan klitten in zijn lange haren. Die 'nogal wat' bleken twee à drie knotten vastgekoekte uitwerpselen ter grootte van pingpongballen ( of zelfs groter ) te zijn. Ja zo kon ik natuurlijk niet vertrekken... Het was een heel werk om die dingen eruit te krijgen, en daar heb ik zeker twee uur aan gespendeerd.
Alles voor dat beestje natuurlijk, het moest gewoon gebeuren, maar nu kom ik wel in de problemen voor mijn examen. Ik ben een ongelofelijk held in uitstelgedrag, en op het laatste moet ik altijd nog zowat de helft van alles doen. Zo ook nu weer. Alleen is het nu niet 13.00 uur in de middag, maar 18.00 uur in de avond. Geen paniek, het examen is morgen pas in de namiddag, maar het is toch niet leuk. Dat moét volgend semester echt anders! Ook vroeg ik me af of ik misschien onze twee konijnen mee op kot kon nemen, aangezien ze thuis toch maar in een hoekje van de thuis zitten om te zitten zonder dat er veel naar omgekeken wordt. Begrijp me niet verkeerd, ze krijgen elke dag 2 à 3 keer eten. En met eten bedoel ik niet alleen brokjes maar ook gras en brokjes. Ze zitten in een ruim hok met twee verdiepingen dat elke week wordt uitgedaan, en een van de twee is zindelijk gemaakt waardoor er maar uitwerpselen in een kleine hoek van het hok liggen. Maar veel aandacht buiten voor hun verzorging krijgen ze niet. Mijn broertje is net wat te oud geworden om zich er nog veel mee bezig te houden, electronica is momenteel veel meer in trek. En ik, ja ik zit natuurlijk hele weken in Gent.
Maar natuurlijk, als ik hen meeneem kan ik geen langere periodes naar huis gaan; ze moeten namelijk elke dag eten krijgen en vers drinken. Ook mag het eigenlijk niet op mijn kot. En aangezien het in het verleden al is gebeurd dat men mijn kamer heeft geopend voor herstellingen zonder dat op voorhand te verwittigen, is het wel een serieus risico ze hier zo achter te laten. Ach ja, zorgen voor later. Momenteel zit er een groter beestje in de weg genaamd Fysica. Tijd om eens serieus verder te werken. See ya!
26-01-2014 om 18:01
geschreven door Studente diergeneeskunde
Overmorgen examen fysica. Ik zou graag een spongebob imitatie kunnen doen en als een gek rondlopen en zeggen 'Ik ben er klaar voor, ik ben er klaar voor, hihihih hihihi.' Maar spijtig genoeg ben ik dat niet. Om de een of andere reden heb ik er veel meer moeite mee mezelf te motiveren voor de basis-wetenschapsvakken dan voor de 'leukere' vakken waar het woord dier minstens één keer gevallen is...
Natuurlijk hoort dit er ook bij, en zal ik nog veel op mijn tanden mogen bijten, want het is nu eenmaal niet allemaal zo leuk als bekijken hoe een dier functioneert zoals het doet. Er zitten ook stomme rekensommetjes bij om te berekenen hoe snel bloed door een arterie gaat, of hoeveel druk er staat op een infuus. Maar dan nog betrap ik mezelf er op het nog te veel te zien als iets dat ik doe omdat het moet, zoals het laatste jaar secundair, dan dat ik inzie dat dit allemaal uiteindelijk zijn nut gaat hebben.
Maar voorlopig zijn er nog geen dieren te zien dus, alleen getallen formules en vier witte muren. Een van de dingen die mij ook aanspreekt aan diergeneeskunde is het buiten-zijn. Ik wil niet dag in dag uit in een kliniek zitten. Ik wil onderweg zijn naar mensen, een pasgeboren veulen voor het eerst de wei zien op gaan. Dat is ook een van de grote verschillen bij de keuze tussen kleine huisdieren of paarden. Zelfs al zou mijn paarden-'obsessie' minderen, dan nog wil ik niet voor honden of katten gaan, hoe schattig ze ook zijn.
Die keuze moet ik nog lang niet maken, maar ik denk wel veel aan de toekomst. Zo wil ik nu al zeker zijn welke richting ik uit wil, zodat al mijn keuzes zoals stageplaatsen en dergelijke me al dichter bij dat doel zouden kunnen brengen. Connecties hebben is ook heel belangrijk, en voorlopig ben ik nu niet bepaald een rustig geloofwaardig figuur waar mensen serieus over denken. Volgens mij zien veel mensen in mijn omgeving mij nog niet echt als een volwassene, en ik gedraag me er eigenlijk ook niet naar. Niet dat ik losgeslagen ben, integendeel zelfs. Ik ben veel te timide bij het contact met onbekenden of vage bekenden. Ik maak me veel te veel zorgen om wat anderen denken van mij. Dat zou er helemaal niet toe mogen doen, ik ben wie ik ben, als ik zelf ergens niet tevreden over ben is het aan mij om dat te veranderen.
Zo kom ik dan uiteindelijk weer terug bij fysica: ik ben nu al bezig met excuses verzinnen waarom het mij niet zou lukken. Als ik ervoor zou gaan, zou het mij dan lukken? Natuurlijk! Dus waarom doe ik dat dan niet? See ya later alligator, ik heb nog een hoop werk te doen!
25-01-2014 om 21:03
geschreven door Studente diergeneeskunde
Beste lezer van deze blog, eerst en vooral welkom! Ik ben een eerstejaarsstudente diergeneeskunde aan de universiteit Gent. Graag zou ik mijn ervaringen rond mijn studies hier delen, in de eerste plaats om alles zelf op een rijtje te zetten en later opnieuw te kunnen bekijken, maar ook om eventueel anderen te helpen bij hun keuze. See ya!
25-01-2014 om 21:02
geschreven door Studente diergeneeskunde
Ik ben een studente diergeneeskunde in het eerste jaar aan de universiteit Gent. Zoals de meesten die dit volgen hou ik van dieren, in het bijzonder van paarden in mijn geval. Deze blog is er om voor mezelf een soort logboek te hebben over mijn studies, en aangezien ik vorig jaar nog met heel veel 'ervaringsvragen' bleef zitten na alle infosessies en opendeurdagen dacht ik dat ik op deze manier misschien nog wel mensen zou kunnen helpen in het vormen van een beeld over de studies. Natuurlijk is de manier waarop ik de dingen zie en beleef helemaal anders dan de belevenissen van andere mensen, maar dat is natuurlijk altijd zo.
