Zingen en Vliegen Vlieglied

Wanneer de dag heldere einders brengt
Uit de duisternis langzaam ontplooit
Dan klimt de leeuwerik zingend
Boven de frisse morgendauw, hoger zingend
Zingend hoger,boven weerklinken zijn strofen;
Met de hemel in gedachte fladdert hij zijn vlucht
Alsof hij houdt van het licht en de goden
Maar met vermoeide vleugels en uitstervend lied,
Valt hij steeds op de aarde terug.

Verrezen vogel, embleem van lentegeest
Van wie het prilste geluid als
Muziek naar de wolken stijgt,
Maar helaas verstrikt door het leven
Met de wereld gebonden blijft;
Miskend door de goden voert hij zijn bittere strijd
Hij voert die ijdel met de wind
En met de donkere geesten op d’ aarde
Opdat zijn nest hem eist.

04-03-2008 om 07:14 geschreven door Karel de Pels  

Binnen en buiten de koestal

Aan het ‘Hof te Muizenhol’

Muizenholstraat, Lierde

Zomerse gewitte, reine stal

met brommende vliegen erin.

Buiten grazen bonkige lijven,

staartslaand naar hun rug.

Zwaluwnesten aan

de gekalkte stalmuren:

kwetteren, voederen,

vliegen erin, eruit.

Onweer op komst!

Duchtig lopen met kop

en staart rechtop.

Een lege koeienstal:

koele betonnen kribben,

spinnenwebben in de hoeken,

zelen aan de muur, katten

die naar zwaluwjongen gluren

Zomerse weiden:

goudgele boterbloemen

langs grachtoevers.

Onder schaduwrijke bomen,

kauwen, langdurig herkauwen,

daarna gemolken worden.

Zwaluwen rustig op het nest,

vijf bekjes op de rand.

Vleermuizen duiken vanuit

zolderingen de nacht in,

de maan schijnt zilver,

de koeien slapen.

De kartuizertoeren van

Sint – Martens–Lierde luidt,

een waarheid als een koe:

‘Het is kwart voor twaalf!’

04-03-2008 om 05:33 geschreven door Karel de Pels  

Een bloemende lentelach

De kwijnende winter bracht de lentelach,

de sneeuwklokjes en de krokussen staan open.

Het jonge blad dat zich verborgen had,

komt voorzichtig uit zijn knop gekropen.

Het is allemaal nog fris en kil,

nog maagdelijk jong en pril.

En het heggenmusje dat zijn liedje fluit,

lonkt verlangend naar een lieve bruid.

Ook de lentezon schijnt vleiend zacht,

rondom de uitschietende jonge levenspracht.

De winter smelt, de lente stoeit…

als het sneeuwklokje en de krokus bloeit!

28-02-2008 om 23:48 geschreven door Karel de Pels  

De Bokerstraat bij zomeravond

De kleine huizen staan warm naast elkaar

te stralen, waar de warme zon ze bedekt met

de strijkende rode gloed van de trage avond.

De buurt zit buiten stil te praten,

over gewone dingen uit hun alledaagse wereld,

er is soms stilte tussenin.

Vragen waarop geen antwoord volgt zweven

op de werveling van de warme gevelstenen.

De omgeving straalt immense rust. Achter de

oude witte muur met boomkruinen erboven,

zingt een roodborst het afscheid van de dag.

Boven hoog tegen de hemel aan,

trekt een vliegtuig helle witte strepen.

Vliegt!        Naar waar de dag begint.

28-02-2008 om 00:00 geschreven door Karel de Pels  

Tanara een denderende rivier

Geweldig stromend is zijn water dat uit

twee bronnen in Henegouwen ontspringt.

Al eeuwen schuurt zijn forse waterstroom

de aarde in een kilometerslange, brede

bedding, die volkeren gescheiden hield:

met boten voeren de Germanen naar het

Romaans land aan de overkant.

Doorheen het immense Kolenwoud stroomde hij

klotsend tegen de oevers aan. Kelten zongen over

de geweldige rivier Tanara uit volle borst een lied.

Noordenwind blies altijd rimpels op zijn water,

op plaatsen waar hij breder, dieper maar minder

krachtig vanuit het zuiden naar het noorden liep.

In poelen waar de snoek even onder zijn heldere

waterspiegel te zonnen lag; waar vissers listig

met speer en lokaas vissen vingen. Ligt heden

tegen de Oudenberg aan, een denderende stad.

Gerardimontium: stad van Manneken Pis, bakkers en

orgelbouwers, waar schepen geladen binnenvoeren

en de schipper met volgeladen schip terug de stad verliet.

Zou de oude meanderende Tanara, die zich

langs porfierrotsen van Lessen wrong,

zijn oude vaart nog kennen?

Zoals de dierentemmer met geduld het

wilde beest dresseerde, damden mensen

de geweldenaar met krachtige sluizen in.

Bevangen en geruisloos legt hij jaar na jaar

leem en keien neer. Tekent levenslijnen in

zijn bedding, tot hij weer uit zijn oevers treedt

en alles wegspoelt wat hem deert.

In de bijna stilstaande Dender,

vissen nu listige reigers en duiken ijsvogels

kunstig in het diepe, trage water. Langs zijn

oevers in decenniaoude knotwilgen, huilen

’s nachts de steenuilen beklijvend hun klacht.

langsheen de vallei van Tanara dendert het nog,

dag en nacht.

28-02-2008 om 00:00 geschreven door Karel de Pels  

 Gerardimontium

Het water van de Dender kleurt niet meer rood

door de stekskesfabriek, nabij de Oudenberg staat

geen ‘vlieger’ meer, om er met ons lief in de zachte

zetels te zitten zoenen. Mi nostalgia, Digno Garcia!

Nooit zullen schouwen van Concordia nog roken,

of kunnen we van een lopende tapkraan een

Hell’s pils drinken, nooit meer ‘Those were the days’

vanuit Bruylandt zijn jukeboxen horen weerklinken.

We hebben wel nog Het Boerenhol, met dat blauwe

plakkaat, waarop in handgeschilderde letters

- VERBODEN TE WATEREN – staat; naast ons Manneken,

is dit een waardig stuk volkspatrimonium.

Zonder dat iemand het weet, aquarelleer ik dikwijls onder

dit kunstig tafereel, in natte dampende letters,

en als uitgelaten poëet die z’n stad propageert:

GERARDIMONTIUM, TERRA MEA UBI NATUS SUM,

wat voelt het zalig hier een plasje te doen.

28-02-2008 om 00:00 geschreven door Karel de Pels  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door Karel de Pels