Tanara een denderende rivier
Geweldig stromend is zijn water dat uit
twee bronnen in Henegouwen ontspringt.
Al eeuwen schuurt zijn forse waterstroom
de aarde in een kilometerslange, brede
bedding, die volkeren gescheiden hield:
met boten voeren de Germanen naar het
Romaans land aan de overkant.
Doorheen het immense Kolenwoud stroomde hij
klotsend tegen de oevers aan. Kelten zongen over
de geweldige rivier Tanara uit volle borst een lied.
Noordenwind blies altijd rimpels op zijn water,
op plaatsen waar hij breder, dieper maar minder
krachtig vanuit het zuiden naar het noorden liep.
In poelen waar de snoek even onder zijn heldere
waterspiegel te zonnen lag; waar vissers listig
met speer en lokaas vissen vingen. Ligt heden
tegen de Oudenberg aan, een denderende stad.
Gerardimontium: stad van Manneken Pis, bakkers en
orgelbouwers, waar schepen geladen binnenvoeren
en de schipper met volgeladen schip terug de stad verliet.
Zou de oude meanderende Tanara, die zich
langs porfierrotsen van Lessen wrong,
zijn oude vaart nog kennen?
Zoals de dierentemmer met geduld het
wilde beest dresseerde, damden mensen
de geweldenaar met krachtige sluizen in.
Bevangen en geruisloos legt hij jaar na jaar
leem en keien neer. Tekent levenslijnen in
zijn bedding, tot hij weer uit zijn oevers treedt
en alles wegspoelt wat hem deert.
In de bijna stilstaande Dender,
vissen nu listige reigers en duiken ijsvogels
kunstig in het diepe, trage water. Langs zijn
oevers in decenniaoude knotwilgen, huilen
s nachts de steenuilen beklijvend hun klacht.
langsheen de vallei van Tanara dendert het nog,
dag en nacht.
28-02-2008 om 00:00
geschreven door Karel de Pels
