Onder het motto 'geweld lost niets op', de G20 ontmoeting in Hamburg.

Ik las net een artikel dat zich uitsluitend focust op het gebeuren zelf, alle anderen spreken voornamelijk over de 'randactiviteiten'. Ik begrijp dat er een percentage is dat zich onder de demonstranten mengt, puur om het feit om amok te maken. Hoe vaak moet je door het systeem gekloot worden voordat je hier actief aan meedoet? En waarom hecht de doorsnee bevolking meer waarde aan wat er zich 'achter de schermen' gebeurt, dan wat er daadwerkelijk beslist wordt/werd op de G20? Waarschijnlijk vooral omdat de media wil tonen wat voor marginalen zich laten opmerken en mengen in de rellen. Om op die manier de gewone man niet op ideeën te brengen. Op die manier wordt de gemiddelde mens weerhouden om in opstand te komen en trekken ze zich minder aan van wat er werkelijk tijdens de summit besproken werd. Ze hebben hun portie ontspanning (brood en spelen) gehad.

 Het feit dat ze met 20 zijn, maakt het praktisch onmogelijk om tot constructieve oplossingen te komen. Vooral omdat het om politici gaat die elk een andere agenda hebben. En vooral, ze hebben allemaal hun privé-sponsors/investeerders die hun belangen verdedigd willen zien. Daardoor dat (vooral) ene Amerikaanse president zich dom houdt aangaande de klimaatverandering.

 Achja, het is gemakkelijk om mensen, gemeenschappen en groeperingen als slecht af te schilderen. Ik merk steeds vaker op dat onze democratisch verkozen politici nog maar bitter weinig de belangen van het volk verdedigen. Toen dezelfde Amerikaanse president ons land bezocht werd er niet veel later bekendgemaakt dat België een groter budget zou uittrekken voor verdediging. Waar moet dat budget vandaan komen? Inderdaad, de zorg en educatie zijn minder van belang dan het platbombarderen van afgelegen plaatsen. Was die Amerikaanse president al aan repercussies aan het denken om in Noord-Korea op te treden en daarom in Europa om zijn campagne mee te financieren? Niet eens zo lang geleden werd bekendgemaakt dat België 2 gevechtsvliegen zou aanschaffen. Een enorm bedrag dat hoogstwaarschijnlijk het beoogde budget ruim overschrijdt. Tja, met die gevechtsvliegtuigen zorgen ze wel dat ze bij het 'populaire' groepje horen. Dat ze mee mogen doen met de groten. Maar ook dat ze daardoor niet ontsnappen aan mogelijke terroristische in eigen land.

Ik vind het erg dat de bevolking oogkleppen wordt opgezet. De mensen klagen hierdoor over medemensen die het - over het algemeen - slechter hebben in plaats van de regering die kan doen wat het wilt. Het feit dat honderden ouders enkele weken moeten kamperen om hun kinderen in te schrijven in een school, blijkt geen probleem. Dat velen in de armoede belanden omdat de zorg teveel kost, blijkt ook geen verrassing. Dat politici duizenden euro's opstrijken om te zetelen in een vzw, blijkt ook normaal. Wat niet normaal is, dat er duizenden mensen genoeg hebben van de oorlogssituatie in hun land en naar rustigere oorden trekken. Tja, waarom zouden die allemaal naar ons moeten komen? Potje breken is potje betalen, niet? Of telt dit niet als je hele samenlevingen vernietigt?

Als je land zich inmengt in een oorlog, moet je er van uit gaan dat er repercussies kunnen optreden. Maar wij zijn verbaasd als er iets gebeurt in ons land. Dat komt iedereen goed uit. Op die manier krijgen bepaalde gemeenschappen nog meer slechte publiciteit.

 Het is een heel complexe en moeilijke opdracht om een gemeenschap te leiden, om dat dan nog op hogere niveaus uit te voeren, wordt praktisch onmogelijk. Als het in een land als België al vaak fout loopt, kan je je inbeelden hoe het in andere landen er aan toe gaat. Het feit dat je andere landen wetten en plichten wil opleggen waar je amper voldoende over weet, om op die manier 'beschaving' bij te brengen, heeft volgens mij meer te maken met dubbele agenda's. Zoals vroeger, en waarschijnlijk nog steeds, grondstoffen goedkoop of gratis worden gestolen. Of dat westerse bedrijven zich aldaar gaan vestigen om de gekende redenen. De verwestersing gaat niet alleen economische doeleinden.

 Tja, hierover kan je urenlang doorbomen en eindeloos in discussie gaan of uitmonden in details. Is het echter zo moeilijk om eerst je eigen zaken op orde te krijgen vooraleer je je gaat inmengen in andere gemeenschappen? Dat je hulp verstrekt aan noodlijdende gemeenschappen staat buiten kijf maar als je daar probeert van te profiteren is een ander paar mouwen. Jezelf in schulden steken, zorgt mijns inziens niet in verbetering van welke partij ook. De Amerikaanse bevolking heeft het helemaal slecht getroffen met hun predicaat wereldleider. Op vele vlakken scoren ze slechter dan een doorsnee derdewereldland. Zolang het verschil tussen rijk en arm groter wordt, kan je niet spreken van een gezonde beschaving. Als je daarbij de armen meer en meer ontziet, en blijft opzadelen met de fouten en schulden van bankiers en politici, is schrijnend. Als er dan honderden de straat op komen om hun ongenoegen te uiten, kan ik dat perfect begrijpen. Dat ze daarbij ook hun eigen toekomst in gedrang laten komen, blijkt hoe uitzichtloos ze hun eigen toekomst inzien.

 En dat brengt me vrijwel naadloos bij de recente gedachte van de levensduur van een beschaving. Afhankelijk van je bron zijn zeven, acht of zelfs negen fases in een beschaving. Allemaal komen ze tot een einde. Het is duidelijk dat de menselijkheid vaak ver te zoeken is. We zijn vaak verbaasd als iemand niet egoïstisch is. Traumatische gebeurtenissen zorgt vaak nog voor een samenhorigheidsgevoel maar dit is meestal van korte duur. Daarenboven heb je nog het immense probleem dat er slechts gehandeld wordt als iets geschied is, anticiperen blijkt niets meer dan een utopische theorie. En dan durven wij, de westerse wereld, ons beschaafd te noemen?