Mijn visie op de wereld

Eerst en vooral melden dat de situatie in Engeland waarschijnlijk weinig verschilt met de Belgische of Nederlandse. Over het algemeen start het programma met te tonen hoe erg beide partijen verschillen. Een kast van een huis en een fameus statussymbool als rollend materieel, soms zelfs vergezeld met een elitesport of andere exorbitante zaken. Daarna komt, in fel contrast, de werkmens in beeld, wonend in een gehuurd pand met allerlei tekortkomingen. Ik begrijp dat het tv is en dat er gedacht moet worden aan kijkcijfers etc. Enerzijds is het al bewonderenswaardig dat er voldoende eigenaars gevonden zijn om een seizoen te draaien. Ik houd uiteraard rekening dat niet alle verhuurders even correct en menselijk zijn, en dat geldt ook voor de huurders. Het toont wel duidelijk verschillende interessante items. Zo werken de verhuurders (vaak) met tientallen tot honderden panden en werd regelmatig gezegd dat ze trachten niet emotioneel betrokken te raken. Schrijnend is vooral dat de verhuurders moeite hebben om zich (opnieuw) aan te passen aan een budget, en zeker als dat £100 niet overschrijdt. Het feit dat twee verhuurders microgolfgerechten aanschaften om er nadien achter te komen dat het apparaat niet aanwezig is, geeft een belangrijk feit weer, namelijk, dat mensen heel veel veronderstellen. Je wikt en weegt je handeling en woorden af om de tegenpartij niet te kwetsen, nou ja, dat is mijn probleem eigenlijk en daardoor sluit ik mezelf op en spreek nog amper.

Dat huurders nog slechts een kamer kunnen verwarmen omdat ze anders helemaal geen budget overhouden, leidt in vele gevallen tot vochtproblemen. Omdat het toch tv is, is er elke aflevering toch een happy ending. De grootste tekortkomingen werden aangepakt en plannen werden gesmeed om verdere communicatie te onderhouden. Het is hartverwarmend dat er toch een schrijntje menselijkheid doorpriemt in geharde business-mannen/vrouwen. Zoals eerder gezegd, moet er maar een of enkele personen zijn die je hele dag om zeep kunnen helpen. Zo zal het ook zijn met huurders die een pand compleet laten vervallen. Of verhuurders die alleen in cijfertjes denken.

Het kwam er uiteindelijk toch telkens op neer dat de zakenmensen tot het besef komen dat hun huurders ook maar mensen zijn en geen nummertje. Dat verhuurders weinig tot geen idee hebben hoe hun huurders moeten schrapen om rond te komen. En nog vaker, dat ze compleet niet meer vooruit geraken, in tegenstelling tot de verhuurders die zich blijven verrijken. Wat me ook opviel is dat personen met een kantoorfunctie vaak weinig speling hebben.

Soit, ik zit met een ziekte-uitkering, ik huur, en als ik mijn hele budget (inclusief eten en drinken) optel, houd ik per maand een riante 20 over. Hierbij zijn niet eens transportkosten in berekend (bus/trein). Jawel, ik heb recht op een extra tegemoetkoming, vervangingsinkomen, etc helaas sleept dit al meer dan twee jaar aan en wordt ik aanzien als een werkende persoon, overal de volle pot ophoesten.

Ohja, hierbij moet ik even zeggen dat het programma particuliere verhuurders bevat en niet de panden die de overheid ter beschikking stelt. Hiermee refereer ik uiteraard naar de Grenfell Towers in London. Waarbij de overheid een dodentol op zijn geweten heeft van minstens tachtig personen. En waarom? Omdat ze met alternatieve, minderwaardige producten £300,000 op hun budget konden besparen. Benieuwd welke personen dit deel van het budget in hun broekzakken hebben laten verdwijnen. Zitten die personen nu met een enorm schuldgevoel? Gaan ze het doneren aan een goed doel? Gaan ze er ook nog een bonus aan toevoegen van hun eigen zuurverdiende centjes?

Frappant is wel dat verhuurders op het einde van de aflevering hun menselijkheid terugkrijgen. Dat ze de nodige werkzaamheden verrichten (waarvan de huurders de moed al hadden opgegeven omdat het via-via er toch niet van kwam) en hopelijk hun hele werkethiek gaan herbekijken om een betere verhuurder te worden, zelfs voor panden die weinig opbrengen voor de eigenaars.

Het viel me op dat de vrouw van een landeigenaar zei dat ze gewoon zijn om £1000/week te hebben. Voor die aflevering moesten ze het stellen met een £90 voor enkele dagen. Waarom zulke woekerprijzen? Hebben ze zulke ongelooflijke verantwoordelijkheden? Of is het gewoon hebzucht? Tja, ik begrijp voldoende van economie dat je je producten met een zo hoog mogelijk winst verkoopt. Ze zullen op zich voor 1 pand weinig winst maken, maar als ze eenmaal tientallen panden in hun bezit hebben... Tja, je kan zeggen dat ze er hard voor gewerkt hebben. Maar dan denk ik eerder dat personen in de zorgverlening wat meer betaald mogen worden, of brandweermannen, je begrijpt welke slag beroepen ik bedoel.

EDIT: Vreemd besluit in Belgie, ik hoorde op de radio ook dat het is omdat verhuurders hun pand niet willen verhuren als er slechts 2 maanden huur gevraagd mag worden. Hebben de verhuurders nog niet voldoende inkomsten? Ik weet dat ze ook kosten hebben, maar als je bovenvernoemd programma bekijkt, zie je toch dat er een huizenhoog probleem is. Dat huurders kleine problemen niet melden omdat er amper op gereageerd wordt of dat ze bang zijn hun woonst te verliezen. Het toont maar weer naar wie de politici luisteren...