In dit hoofdstuk komen we meer te weten over de moeder van Dimitri Verhulst, dit wel op het einde. Over de vader weten we al genoeg: hij drinkt graag en laat niet met zich sollen. Want zo zijn de Verhulsten niet. In dit verhaal komt er op een dag een jonge mooie vrouw aanbellen bij de familie Verhulst. Zijn twee onkels en Dimitri zelf vragen zich wie die vrouw kan zijn en wat ze hier doet. Ze kwam voor Pierre Verhulst alias Pie, de vader van Dimitri. Wie het eerst haar onderbroekje te zien krijgt 2 bakken bier, of waren het er nu drie? De vrouw beweerde dat ze van de Dienst Bijzondere Jeugdzorg was. Ze stelde zeer ongemakkelijk vragen aan Pie die helemaal goed voor zijn zoon zorgde. Of Dimitri dacht er in elk geval zo over. Hij was zeer tevreden over zijn vader. Hij had niets tekort. Hij had alles wat hij maar wou. Ok, dit is een leugen want Dimitri had niet alles wat hij maar wou. Ze waren arm maar ze waren er trost op en dat toonden ze ook. Dus Dimitri dacht dat dit zijn nieuwe mama ging worden. Omdat ze aantrekkelijk was en omdat ze in hun keuken zat te wachten voor onze Pie. Wat komen we nu te weten over de moeder van Dimitri? Ze is een hoer, zo wordt het gezegd in het boek en letterlijk gezegd tegen de dame van de Dienst Bijzondere Jeugdzorg.
De dag van vandaag kunnen we de televisie, of kortweg de tv, niet meer missen. Het is een deel geworden van onszelf. De tv kan al onze emoties vrijmaken. Zoals bij de familie Verhulst wanneer de deurwaarder weer een paar waardevolle elementen meeneemt uit het huis van hun moeder. Dit keer is het de televisie die aan de beurt is. Zijn onkel doet er alles aan om de deurwaarder te overtuigen om de wasmachine mee te nemen. Maar zijn beslissing staat vast. Dikke pech voor Verhulst want net die avond is er een live comeback optreden van de wereldberoemde Roy Orbison. Ze zoeken een oplossing om toch naar de tv te kunnen kijken. En dan lukt het hen. Ze mogen kijken bij een Iranees koppel die niet zo goed Nederlands kunnen. Alhoewel ze beter kunnen spreken dan de familie Verhulst zelf. Ze komen niet kijken met lege handen. Als geschenk geven ze de Iraniërs een bak bier en hun sanseveria die nog een paar uur geleden op hun eigen tv stond. Ze zuipen erop los en dansen op de tafel. Na een geslaagde avond een een kapotte vaas die omver gegooid werd door de Roy Orbison fans ging de familie Verhulst naar huis.
Alleen de allenen is de vertaling van één van de songs van Roy Orbison 'Only the lonely'
Om je even een idee te geven van het liedje post ik hier ook de songtekst:
Dum-dum-dum-dumdy-doo-wah
Ooh-yay-yay-yay-yeah
Oh-oh-oh-oh-wah
Only the lonely
Only the lonely (dum-dum-dum-dumdy-doo-wah)
Know the way I feel tonight (ooh-yay-yay-yay-yeah)
Only the lonely (dum-dum-dum-dumdy-doo-wah)
Know this feelin' ain't right (dum-dum-dum-dumdy-doo-wah)
There goes my baby
There goes my heart
They're gone forever
So far apart
But only the lonely
Know why
I cry
Only the lonely
Dum-dum-dum-dumdy-doo-wah
Ooh-yay-yay-yay-yeah
Oh-oh-oh-oh-wah
Only the lonely
Only the lonely
Know the heartaches I've been through
Only the lonely
Know I cried and cried for you
Maybe tomorrow
A new romance
No more sorrow
But that's the chance - You gotta take
If your lonely heart breaks
Only the lonely
Dum-dum-dum-dumdy-doo-wah
Of zing je liever mee uit volle borst: klik dan hier(Roy Orbison - Only The Lonely op YouTube.com)
Het grappige van dit hoofdstuk is wanneer ik dit deel had uitgelezen toen me iemand zei uit de klas dat er helemaal niet werd gereden op de fiets. Tijdens het lezen had ik het gevoel dat ze echt aan het rijden waren, dus ze deden Tour de France na. Eerst paar pintjes ophebben en dan beginnen rijden tot de finish. Dit leek me ook wel een tof verhaal. Maar neen, ik sloeg de bal mis. Er werd helemaal niet gereden wel vooral gezopen. Ze deden alsof ze reden. Dan wel volledig dronken. Dit lijkt me eerder absurd, veel drinken en daarna op de fiets kruipen om zo na de finish te staan juichen. Nonsens dus. Ik dacht ook dat er naakt werd gereden in de Tour. Dit verscheen in het begin van dit hoofdstuk maar dit komt later voor in het boek.
Op volgende link vind je al de etappes van de échte Tour de France: www.google.be/TourDeFrance(Alle etappes in kaart met 360° foto's! Bekijk het zelf.)
Brutaliteit is troef in dit hoofdstuk. Kinderen laten verdrinken bij de vijver van je woning. Lijkt me iets voor het 7de uur journaal. De dader is een vrouw waarvan de leeftijd niet vermeld wordt in het boek. Ze heet Palmier en ze heeft een hond waar geen belang aan hecht. Dimitri wil de hond houden maar het mag niet. Het blijft haar hond tot Blondi jongen krijgt. Palmier wil ze niet houden dus moet Dimitri ze laten verdwijnen en doet het op dezelfde manier als Palmier, laten verdrinken. Palmier lijkt me een oude vrouw die 24/7 in haar schommelstoel zit en heel de tijd zit te jammeren over allemaal dingen waarbij ze helemaal niet is betrokken. Dimitri heeft er enige medelijden mee met de oude vrouw. Omdat ze daar gewoon maar zit en niets doet. Medeleven hebben met een vrouw die een moord heeft gepleegd. Of was dit maar een roddel? Dat verhaal deed vroeger toch de ronde in Reetveerdegem. Blondi is op het einde van het hoofdstuk spoorloos. De ketting is om de een of andere reden los gekomen en zo is de hond kunnen ontsnappen. Waarschijnlijk naar betere oorden. Wat een hond allemaal niet lijden kan.
In dit hoofdstuk ontmoeten twee tegenpolen elkaar terug. Het gaat om de familie van Dimitri Verhulst. Zijn tante en zijn nichtje bezoeken nog eens de familie Verhulst bij hun thuis. Zijn tante en haar nichtje zijn deftig, hebben rijkdom, mooie manieren en zijn nog een mooie verschijning ook in Reetveerdegem. Dat staat fel in contrast met de familie Verhulst: marginaal, slordig (nog zacht uitgedrukt), vies, ongemanierd en alcohol verslaafd. 'De vermeende terugkeer van tante Rosie' zo staat het in het boek vermeld. Zij komen het bont maken lijkt het me. Maar neen, het is de familie Verhulst die hun manieren doorgeven aan de nicht van Dimitri en dit kan het best om met haar op café te gaan en te leren drinken als een echte Verhulst. Zij ziet er eerst tegen op om mee te gaan maar uiteindelijk geeft ze toe. De eerst momenten bevalt het haar absoluut niet, maar na enkele pintjes komt Sylvie helemaal los en is ze als het ware gedoopt tot een echte Verhulst. We komen te weten dat Sylvie (nichtje van Dimitri, dochter van tante Rosie) de dochter is van André. Hij was daar ook in café Het Hoekske. Dimitri mocht het niet vertellen aan Sylvie anders zwaaide er wat.
Ja ik moet wel beginnen met te vertellen over de eerste indruk van de film, want toen had ik nog nooit gehoord over De helaasheid der dingen noch over Dimitri Verhulst. Ik zag de filmposter het eerst in het station van Brugge aan één van de reclameborden. Ludiek en goed bedacht leek mij. Was dit de affiche voor een film? Het leek mij eerder een stunt van één of andere bekende Vlaming die nog bekender wil worden. Ik stelde mij hierover niet al te veel vragen, maar toch bleef ik kijken toen ik die affiche voorbij liep. Wat was er aan die poster dat mij zo aantrok? Thuis bekeek ik een interview van een paar acteurs die meededen in de film De helaasheid der dingen. Het zag er op het eerste gezicht nogal marginaal en vuil uit. Iets voor mij? M. Declerck kwam op het idee dat iedereen hoet boek moet lezen alvorens we de film zullen bekijken en op die manier vergelijken. Leuk idee!
Het boek
De cover van het boek is totaal het tegenovergestelde dan dat van de filmposter. Neutraal: een bloem op de vensterbank bij het raam. Het leek mij eerder een boek vol drama dan humor en marginaliteit. Maar het boek leest vlot en elk hoofdstuk is een nieuw verhaal dus of je nu mee bent met het verhaal of niet, het begint elke keer opnieuw met een nieuw avontuur.
Zoals ik al eerder vermelde in mijn eerste post is de aanleiding van heel dit gebeuren omdat het boek onlangs werd verfilmd. De film is nu al een succes in alle bioscopen en de tickets vliegen over de toonbank. Ikzelf heb de film nog niet gezien. Houden zo, want we gaan samen met de klas (6MMa) naar de film gaan kijken. De datum staat voorlopig nog niet vast.
Hierkan je alvast de trailer bekijken (de trailer van De helaasheid der dingen op YouTube.com). Een in de bioscopen vertoonde teaser bestaat geheel uit de eindsprint van een naaktfietswedstrijd die door de jonge Gunther wordt gewonnen. Deze scene komt niet in de film voor.
De helaasheid der dingen (2009) is een Vlaamse film van regisseur Felix Van Groeningen. Hij regisseerde niet alleen de film, maar schreef ook mee het script. Het is een verfilming van het meervoudig bekroond boek De helaasheid der dingen (2006) van Dimitri Verhulst. De franstalige titel is La Merditude des Choses, de engelstalige titel The Misfortunates.
In januari 2008 begonnen de filmopnames. Op het Filmfestival van Cannes 2009 werd De helaasheid der dingen geselecteerd voor de Quinzaine des Réalisateurs. De film kreeg in Cannes de Prix Art et Essai, een onderscheiding van de organisatie die 3.000 onafhankelijke bioscoopzalen wereldwijd groepeert.
Op vrijdag 18 september 2009 maakte het Vlaams Audiovisueel Fonds bekend dat de film geselecteerd was als Belgische inzending voor de Academy Award voor Beste Niet-Engelstalige film.
De Belgische en Nederlandse première gingen beiden door op 7 oktober 2009. De Franse première volgt op 23 december 2009.
Op 12 oktober 2009 werd bekend gemaakt dat de film op het Hamptons International Film Festival in New York 3 prijzen heeft gewonnen. De film won prijzen voor beste film (Golden Starfish Award), beste fotografie en het beste scenario. Het Hamptons International Film Festival focust op onafhankelijke films. Op het Festival du Film Grolandais werd de l'Amphore d'Or gehaald voor de Beste Film. Ook op het Europees Filmfestival van Cinésonne in Parijs won de film in oktober 2009 drie prijzen: Beste Film, Beste Mannelijke Acteur (gedeeld door Koen De Graeve en Kenneth Vanbaeden) en de publieksprijs.
Ook heel belangrijk, de cast:
* Koen De Graeve: Celle * Pauline Grossen: Sylvie * Johan Heldenbergh: Nonkel Breejen * Wouter Hendrickx: Nonkel Petrol * Kenneth Vanbaeden: Gunther (als kind) * Valentijn Dhaenens: Gunther * Jos Geens: André * Natali Broods: Tante Rosie * Gilda De Bal: Meetje * Sara De Bosschere: Nele Fockedey * Bert Haelvoet: Nonkel Koen
Misshien herken je er wel een paar van. Toen ik de namen zag, zeiden me ze niet veel. Tot ik op De Rode Loper (één) een interview zag van een paar mensen van de cast. Toen herkende ik hun. Ik kon er niet direct een naam opplakken maar ze kwamen mij bekend voor. Bekende Vlamingen zeg maar.
De schijver van het boek heet Dimitri Verhulst. Hieronder vind je een kleine biografie van de persoon in kwestie.
Hij is geboren op 2 oktober 1972 te Aalst en is een Vlaamse schrijver en dichter. Eén van zijn nieuwste boeken heet Godverdomse dagen op een godverdomse bol (2008). Meer denk ik hoef je niet te weten over deze man.
Wat ons meer interesseert is zijn boek De helaasheid der dingen. Op Wikipedia.org vind je een aantal regels over het boek zelf:
De helaasheid der dingen (2006) werd een succesnummer. Dimitri Verhulst won er de publieksprijs van de Gouden Uil mee. Deze autobiografische schets van een Vlaamse voorstadsgemeente (Nieuwerkerken bij Aalst) werd zowel in Vlaamse als Nederlandse media zeer enthousiast onthaald. De verfilming door de Vlaamse regisseur Felix Van Groeningen liet niet lang op zich wachten. In januari 2008 begonnen de filmopnames. De filmwebsite ging ondertussen open. Op het Filmfestival van Cannes 2009 werd De helaasheid der dingen geselecteerd voor de Quinzaine des Réalisateurs. De film kreeg in Cannes de Prix Art et Essai, een onderscheiding van de organisatie die 3 000 onafhankelijke bioscoopzalen wereldwijd groepeert.
De literaire jongerenprijs De Inktaap nomineerde De helaasheid der dingen naast Arnon Grunbergs Tirza en Hans Münstermanns De bekoring voor zijn editie 2008. De prijsuitreiking van De inktaap vond plaats in deSingel te Antwerpen op 3 maart 2008. Dimitri Verhulst veroverde de prijs als gedoodverfde winnaar.
Van harte welkom op mijn eigen weblog. Laat ik me eerst even in het kort voor stellen: ik ben Tom Vandenberghe, 18 jaar en woon in Roeselare.
Bij deze wil ik ook van de gelegenheid gebruik maken om te zeggen waarom ik dit weblog heb aangemaakt. Ik zit in het VTI te Brugge op school en voor de lessen Nederlands moeten we het populaire boek lezen De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst. Bij elke gebeurtenis van het boek moet je een persoonlijke indruk geven en dit op je weblog posten. Er is een aanleiding waarom we dit moeten doen? Ik denk omdat er onlangs de gelijknamige film is verschenen van het boek die dreigt een hit te worden. Later meer erover.
Zoals ik al eerder vermelde in mijn eerste post is de aanleiding van heel dit gebeuren omdat het boek onlangs werd verfilmd. De film is nu al een succes in alle bioscopen en de tickets vliegen over de toonbank. Ikzelf heb de film nog niet gezien. Houden zo, want we gaan samen met de klas (6MMa) naar de film gaan kijken. De datum staat voorlopig nog niet vast.
