De weg van Sofie

Even terug naar mijn jeugd. Ik ben de oudste van 3, 3 meisjes. Op mijn twaalfde is mijn pa een eigen zaak gestart. Ik ben wat je kan zeggen helemaal niet streng opgevoed, mijn vriendinnen leken ook altijd jaloers op hoe cool mijn ouders waren. Mijn ouders gingen graag stappen, mijn mama was, is een knappe vrouw en had ook nog altijd veel aantrek. De relatie tussen hen liep ook niet van een leien dakje , ze hadden vaak ruzie en meestal was dan ook wel de rode draad dat papa te hard werkte en geen aandacht had voor ons. Door de week werkten ze hard en in het weekend gingen ze feesten. Ze hadden veel vrienden maar naarmate ik opgroeide merkte ik wel dat er ook wel vaak een derde persoon was in hun relatie. Het fijne heb ik er nooit echt van geweten. Op laatst kon het papa precies ook allemaal niet meer zoveel schelen. Het is wel eens gebeurd dat er een persoon te veel in hun bed lag of dat ik mijn papa betrapte tegen de ijskast met een andere vrouw. Ik wist en eigenlijk ook weer niet dat ons mama wel iemand anders speciaal had ik haar leven, maar ook dat heb ik nooit met zekerheid geweten. Dus de norm trouw was ook niet echt aanwezig in mijn opvoeding. Zowiezo seks was iets dat regelmatig over de lippen ging, mijn papa houd van zulke grapjes. De porno zat in een plastieken zak naast de tvkast, als de ouders wegwaren heb ik die regelmatig uitgepluisd. Maar nu dagen is dat allemaal niet meer zo gek, door het internet is seks en porno niet meer weg te denken en voor iedereen toegankelijk. De normen en waarden van mijn opvoeding lagen wel geheel anders dan bij mijn vriendinnen waar het allemaal er veel normaler aan toe ging maar voor mij was het normaal. Ik had wel veel verantwoordelijkheidszin in ons gezin al lijkt het misschien niet zo. Maar ik was een tweede moedertje voor mijn zussen en best wel streng ook. Menig keer heb ik hen huilend achter gelaten als ik met mij koffertje gepakt met een paar onderbroeken de straat op ging dat ik hen ging achterlaten. Ik deed al best wat in bijdrage van het huishouden, ik kookte maar dat deed ik heel graag. Maar eigenlijk dat deel van mijn jeugd zit nog ergens diep verstopt en daar weet ik ook niet meer zoveel van. Ik stel me wel vaak de vraag waarom ik daar niet meer zoveel van weet? Op school moest ik knokken! Ik leerde helemaal niet gemakkelijk, ik weet nog hoe een drama het voor me was om de tafels te leren en zelfs nu op 43 jarige leeftijd kan ik ze nog altijd niet. In het 6de studiejaar bleek al met de test van het clb dat ik vooral creatief goed was, tekenen, schrijven, acteren alleen dat laatste heb ik vooral in mijn leven veel gebruikt, mijn leven was een toneelspel en ik de actrice. Maar ok mijn ouders vonden toch dat ik beter kon en stuurde me naar de moderne Het Spijker een conservatieve strenge meisjesschool, niet de juiste keuze achteraf gezien! Ik kon helemaal niet mee en conservatief was ik al helemaal niet! Mijn talenten lagen niet daar. Ik wou koken en tekenen! Nog waren mijn ouders niet overtuigd dat dat mijn weg was, met koken moest je alleen maar werken als een ander plezier maakten en met tekenen en schilderen kon je ook niet je kost verdienen! Dus ging ik mijn tweede jaar naar de handelschool, een jongensschool waar meisjes alleen maar in de handel waren toegelaten. Kun je je voorstellen van de nonnenschool naar een jongensschool?? Van conservatief naar de wereld lag open voor mij. Je hebt al een beetje van mijn voorgeschiedenis kunnen proeven mijn eerste vriendje lag in de conservatieve periode en het monster kwam los in de handelsschool en dat stukje heb ik al een beetje opgelicht. In het derde middelbaar mocht ik van mijn ouders dan toch uiteindelijk kunst gaan doen! Ik denk achteraf gezien dat dat ook zowat de "rustigste" periode was in mijn middelbaar. Echter naar het 5de en 6de op aan heb ik terug de keuze van ouders gevolgd en ben ik binnenhuisarchitectuur gaan doen, het was nog creatief bezig zijn maar toch net dat ietsje meer achtergrond dan gewoon kunstenaar. Een hel was het, nu moest ik niet alleen presteren in praktijk maar ook theoretisch en dat zat er gewoon bij mij niet in. Pas op ik heb die jaren het wel gehaald maar ik heb afgezien en gestudeerd ver boven mijn kunnen. Nu achteraf gezien leek het precies vooral voor mijn ouders moeilijk zich erbij neer te leggen dat ik vooral goed was in het doen, met mijn handen dan met mijn geest. Eigenlijk als ik daarop terug kijk werd ik niet geaprecieerd in wat ik gewoon kon maar moest ik steeds maar meer kunnen, het was niet genoeg dat ik getalenteerd was in tekenen of koken. Zoals ik je al een beetje van mijn jeugd heb opgelicht werden mijn andere 'talenten' in de kijker gezet. Mijn sexuele geaardheid, mijn talent in versieren de straffe verhalen die ik meemaakten. Met die dingen kreeg ik wel aandacht. Dat ik goed was in tekenen of koken heeft in mijn jeugd nooit de kans gehad mij in de verf te zetten. Dat was iets of dat hoorde gewoon bij mij, oh ja en ze kan goed tekenen en koken maar ooit daarvoor in de verf gezet zijn geweest nee nooit! Als ik misschien daarvoor meer aandacht had gekregen was het misschien allemaal veel anders gegaan. Maar ok het is nu niet zo gegaan. Toen ik zelf kinderen kreeg is dat een belofte die ik bij mezelf heb gemaakt dat ze altijd zelf hun weg moesten gaan en de kans kregen om hun eigen talenten te ontwikkelen, op hun tempo. dat ze zelf mochten doen wat ze graag deden en goed in zijn. Want zo gaat het eigenlijk toch ook maar in het leven en jezelf ontwikkelen? De dingen die je goed kunt, waar je goed in bent en daarvoor geapprecieerd worden, je wordt toch niet liever dan graag gezien voor de dingen die je goed kunt. Als je een talent hebt en je wordt daarvoor graag gezien, dan wil een mens ook daarin groeien en kan een mens ook daarin groeien. Ik heb ergens het verkeerde pad gekozen en gekozen om graag gezien en aanzien te krijgen in talenten die helemaal geen talenten waren. Ik heb mezelf en mijn lichaam laten misbruiken, ben gevallen voor de aandacht van mannen en vrouwen.Met de wilde verhalen kreeg ik hun aandacht..