De weg van Sofie

Ik was als klein meisje al snel ontwikkeld, sexueel. Al vanaf mijn 7de had ik intresse in het andere geslacht en vooral het andere geslacht had al intresse in mij. Ik denk dat het vooral iets was van aandacht krijgen en dat ik op deze jonge leeftijd al geleerd heb dat ik aandacht kreeg door mijn lichaam. Natuurlijk was het toen nog allemaal heel kinderlijk maar dit verandere in mijn tienerjaren en besef ik nu dat ik verslaafd was aan de aandacht die mijn lichaam kreeg. Op mijn 10de had ik een vriendinnetje, het bleef ook niet bij het andere geslacht. Mijn eerste sexuele ervaring was met een meisje, mijn toen beste vriendinnetje. Ik was zo als je het kon stellen, het populaire meisje van de klas. Iedereen wou wel het vriendje en vriendinnetje zijn van Sofie. Ik was een mooi meisje, lange blonde haren, blauwe ogen. Ik was eigenlijk best verlegen, zacht en lief. Maar ergens ben ik zo niet verder opgegroeid en ben ik vooral iemand geworden die hield van aandacht en was ik ook meestal de persoon of de persoonlijkheid geworden waar ik de meeste aandacht op kreeg. Ik hield van feesten, dansen op de tafels, drinken, Als je bladert door mijn foto geschiedenis van facebook ben ik veel persoonlijkheden geweest en zag ik er ook weer altijd anders uit. Ik transformeerde altijd in mijn uiterlijk en besef nu dat dat een vorm was van welke aandacht ik op dat moment van mijn leven nodig had, niet bewust dat denk ik niet. Ik heb altijd aandacht gezocht op de verkeerde plek, om hoe ik eruit zag, de aandacht van mijn sexapeal, mijn sexueel wezen, populariteit gezocht om de verkeerde redenen. Niet om mijn eigen persoontje of de om dingen waar ik goed in was. Ik hoefde er ook niet veel voor te doen, ik kreeg ook meestal wat ik wou, of wat ik toen toch dacht nodig te hebben. Nu besef ik dat ik dat in wezen niet echt wou maar dat ik verslaafd was aan de aandacht die ik kreeg van mannen en vrouwen en dat het gewoon sterker was dan mezelf. Een ander zijn kast pronkt van de medailles en bekers die hij of zij gewonnen heeft door gewonnen wedstrijden maar bij mij was dat een boekje vol geschreven met namen die ik verovert had. Mijn populariteit ging niet over mijn eigen persoontje, mijn vriendschappen gingen niet om mij. Vooral in mijn tienerjaren keken meisjes naar mij op omdat ik populair was bij de jongens en hongen ze aan mijn lippen door de verhalen die ik steeds weer had over mijn veroveringen.

Verliefdheid? Oh ja ik heb grote liefde gehad maar die heb ik ook de meeste pijn gedaan, door mijn ontrouw. Waar ik achteraf bekeken alleen mezelf maar nog meer pijn heb aangedaan. Mijn eerste grote liefde was het neefje van mijn toen beste vriendinnetje, tot over mijn oren was is verliefd! Hij was super knap, grappig, hield ook van tekeningen net als ik, hield van lekker eten...he was the one!!! hij was populair maar niet zoals ik omdat hij er goed uit zag of omdat ie stoer was ofzo nee om zichzelf en hij maakte er ook geen misbruik van zoals ik ..mijn vrienden vonden hem eerder een seutje in zijn nette broek. Ik was 12 en hij 15. We zagen elkaar niet vaak want hij woonde 20km verder in Deurne. We gingen samen op skivakantie in Oostenrijk waar ik mijn maagdelijkheid ben verloren, ik was 12. Nu terug gekeken kan ik me niet voorstellen dat mijn dochter op haar 12de al haar maagdelijkheid zou verloren hebben. OMg ik was nog een kind, maar eigenlijk in wezen was ik al lang geen kind niet meer, want in mijn lichaam was ik al een vrouw. Het verhaal ging dan ook snel rond dat ik het bed al had gedeeld en deed mijn populariteit alleen maar stijgen. De aandacht van mannen werd nog groter, mijn vriendinnen hongen aan mijn lippen. Maar mijn vlees werd ook zwakker. Ik hield ontzettend veel van die jongen maar kon de aandacht van andere niet weerstaan, we zagen elkaar ook niet vaak en ik ging in de fout. Mijn relatie met hem heeft 3 jaar geduurd, hij vergaf me steeds mijn fouten tot het genoeg was voor hem en koos voor een verliefdheid op een meisje dat op heden nog altijd zijn vrouw is. Als ik er nu op terug kijk was hij denk ik ook wel bij mij om hoe ik eruit zag en hoe populair ik was en zij was gewoon puur en echt, niet zoals ik. Zoals in de lagere school wou ook iedereen het wel eens met Sofie gedaan hebben. Ik hoefde nog maar met mijn ogen te knipperen. Het heeft van mij een monster gemaakt. Ik had geen respect voor mezelf en mijn lichaam en ook niet voor andere. Ik deed vaak dingen die ik eigenlijk helemaal niet wou, maar het waren dingen die stoer waren en vooral dingen die een ander niet deed en ik wel. Ik kan mij een nacht herinneren dat ik lag in de wei en dat 4 jongens elkaar afwisselden op mij. Je zou denken dit kan je als meisje van 14 15 toch niet zelf gewillen hebben maar ja ik deed het toch, waarom?? geen idee! Ik wikkelde me steeds in de meest ongezondste situaties.Of mijn vriendin die al jaren verliefd was op een jongen en ik die zonder scrupules hem mij heeft laten nemen op een auto in de parking. Waarom?? Waarom was die honger naar aandacht altijd zo groot, waarom was het zo gemakkelijk om mijn lichaam te misbruiken? Ik had ook steeds de wildste verhalen, en ook al smulde er iedereen van, eigenlijk was dat ook maar de enige reden waarom ze luisterden naar mij. Nu besef ik dat mijn populariteit maar een illusie was want nu besef ik wel dat ik het gemakkelijke meisje was, de hoer! En wie wil nu die? Iedereen wou Sofie maar eigenlijk ook niet want een relatie dat zag niemand met mij zitten. Ik had de wildste verhalen maar eigenlijk was het ook maar dat! Eigenlijk wou ik ook alleen maar dat ze me graag hadden en graag zagen. De jongens die wel verliefd op me waren en wel aandacht hadden om mijn persoon die werden meestal gekwetst door mij en pasten niet bij mij imago dus werden ook altijd aan de kant geschoven. Meestal waren dat de juist zachte jongens, de niet zo stoere jongens. Maar ik ging steeds voor de verkeerde! Ik liet mij misbruiken, ik liet mijn lichaam misbruiken om iets dat ik verwarde met liefde. Ook al wou ik het niet, ik deed het toch en liet het maar gebeuren. Ik heb mij meerdere malen laten verkrachten, en eigenlijk zie ik het niet als een verkrachting want ik liet het toe. Nu als ik erop terug kijk wordt ik misselijk bij de gedachte dat ik niet meer zelfrespect had. Ik hield van feesten, dansen op de tafels, drinken en seks.

Op mijn 17de werd ik voor de tweede maal tot over mijn oren verliefd, hij was knap, was niet van mijn dorp en viel niet direct voor mijn populariteit. Hij deelde ook mijn passie die ik had voor koken, hij studeerde kokschool. Maar mijn verliefdheid was een vergif werd een obsessie, hij werd mijn obsessie. Mijn hele wereld draaide om hem en ik verstikte hem. Eindelijk kreeg ik waar ik naar verlangde en maakte ik het zelf stuk door mijn obsessie. Ik had geen aandacht meer voor andere mannen. Alleen hem. Toen hij het na een jaar relatie uitmaakte. Het was na een feestje bij zijn thuis, hij had gekookt voor heel zijn familie en ik dacht dat hij eindelijk mij wel helemaal zag zitten want hij had me toch thuis uitgenodigd en mij voorgesteld aan heel zijn familie maar na het etentje zette hij er een punt achter, ik reed toen al zelf met mijn autotje. Ik ben bij hem vertrokken en hij woonde nogal afgelegen tussen de weide, ik was zo van slag en verdrietig dat ik toen ik weg reed helemaal buiten mezelf het stuur omdraaide recht een diepe gracht in. Drie dagen lag in de kliniek. Waarom had ik dat gedaan? In de hoop dat het medelijden met mij zou hebben en me terug zou nemen? Alles deed ik eraan om ook maar terug zijn aandacht te trekken. Na 2 weken zagen we elkaar terug . In het ons stamcafe, ik had hem 2 weken met rust gelaten, ik weet nog dat ik er heel goed uit zag, had mijn mooiste kleedje aangetrokken maar ik had maar 1 missie hem terug krijgen. Ik deed heel gewoon tegen hem, deed of het me allemaal niet zoveel pijn had gedaan, ik ging dan ook met een andere groep dan hij naar het nabijgelegen dorp om te feesten. Kreeg terug aandacht van de mannen maar ik ging er niet op in. Later die avond zagen we elkaar terug en hij kwam me zeggen dat hij me miste, dat hij jaloers was op de aandacht die ik van andere kreeg en dat hij me nog een kans wou geven. Toen werden we terug een koppel. Als ik er nu terug op kijk heb ik heb gewoon weer verstrikt doen geraken in mijn web, hem de illusie doen geven dat het me niet allemaal ging om hem. Ik heb hem terug verblind met de Sofie die graag feesten, de losbandige Sofie, de Sofie die los door het leven ging. Maar de obsessie was er nog en het monster werd ook al snel terug wakker in mij. Ik wou niet meer feesten en los door het leven gaan maar alleen maar hem. Als ik niet in verliefd was leek het me allemaal niet veel te schelen om wie het ging, met wie, waarom, alleen maar dat ik die aandacht kreeg en het maakte niet uit hoe ik die aandacht kreeg, het maakte niet uit hoe klein het mij als persoon maakten, het maakte mij niet uit wat andere van mij dachten, het maakte mij niet uit of ik andere pijn deed, het maakte mij ook niet uit of ik ze mezelf mee pijn deed. Maar als ik iemand graag zag werd het een obsessie. Ik liet ook alles vallen voor die per soon, leek geheel te veranderen en wou alleen maar zijn aandacht. Verliefd zijn maakte mij helemaal een ander persoon. Een paar keer heeft hij zo nog wel terug geprobeerd. Ik denk dat hij mij wel oprecht graag zag maar dat ik hem steeds verstikte het draaide toch steeds uit op hetzelfde. Na mijn middelbaar ben ik eerst begonnen regentaat in Antwerpen. Na 14 dagen gaf ik het daar op, eigenlijk wou ik maar 1 ding en dat was koken! Toen ben ik terrecht gekomen in De Eiken te Oostmalle en ben daar begonnen op leercontract. Plots draaide mijn leven niet meer om feesten en aandacht te' verkrijgen van mannen en vrouwen. Eindelijk had ik rust gevonden en deed ik iets wat ik dolgraag deed.. koken! En ik was er nog goed in ook, ik kreeg eindelijk aandacht om de dingen die ik deed als persoon, ik werd graag gezien en aanzien om de dingen die ik goed kon. Niet omdat ik er sexy uitzag, niet omdat ik sexy danste, niet omdat ik leuk was om mee te feesten, niet omdat ik seks gaf . Het uiterlijk en voorkomen ging naar de achtergrond. De dingen die ik creeerden waren nu belangrijk. Dat ik moest werken wanneer andere feesten maakten me allemaal niet veel meer uit. Ik ging nog wel uit en had nog wel mijn pleziertjes maar dat stond allemaal niet meer zo in de kijker. Dat was plots ook allemaal niet meer zo belangrijk, ik genoot er zo van als mijn chef trots op me was. Eindelijk was iemand trots op mij om wat ik deed en creeerde. De aandacht ging zo niet meer om hoe ik was als persoon maar om de dingen die ik deed en dat gaf me veel meer voldoening! ik had het nog wel altijd moeilijk met het doen vergeten van die jongen maar hij was intussen een relatie begonnen met mijn beste vriendin. Als tegenreactie wou ik zelf terug een relatie. Mijn exman was sommelier in het restaurant waar ik werkte, een super lieve jongen, rustig helemaal niet het type waar ik meestal voor viel, niet de snelle populaire jongen eerder het tegenovergestelde. Maar we konden super met elkaar overweg, hadden dezelfde intresses en we begonnen een relatie, ik was verliefd maar leek me ook niet in deze verliefdheid te verliezen, het was alsof we elkaar gelijken waren, meestal stelde ik de man boven mij dat dat was nu niet het geval. Ik moest me niet in alle bochten wringen om zijn aandacht, ik mocht ook lelijk zijn en dan nog zag hij mij graag. Het bracht me vooral rust denk ik bij iemand te zijn die ik zelf niet verafgoden. Ik leek eindelijk rust te hebben gevonden in een relatie. We werkten samen , waren eigenlijk altijd samen en ik kreeg eindelijk waar ik al altijd zo had naar verlangd had.Misschien moet ik hier even mijn pauze in lassen .