|
Uit een oude sage : "De deurwaarder en de duivel"
"Een deurwaarder, op weg om aanmaningen te doen, ontmoet onderweg de duivel. Ze keuvelen wat en de nieuwsgierige deurwaarder vraagt zijn reisgenoot in welke gevallen en hoe deze zich een ziel kan en mag toe-eigenen. De duivel geeft hem een voorbeeld. Als een kind niest en niemand zegt ‘God zegene u’, dan mag hij het meenemen, maar alleen als het des morgens geen wijwater heeft gehad. En als er ergens gevloekt of verwenst wordt dan zijn zowel de vervloeker als de vervloekte voor hem, mits het werkelijk gemeend is.
Ze komen in een dorp en horen vloeken in de herberg. Meenemen, zegt de deurwaarder. Nee, antwoordt de duivel, het is maar bij wijze van spreken. Even verder niest een kind, en de moeder zegt niets, maar de duivel staat machteloos; het heeft die ochtend wijwater gehad. Dan komen ze bij het huis waar de deurwaarder manen moet. ‘Daar komt me die vervloekte deurwaarder alweer aan; ik wou dat de duivel hem op staande voet meenam naar de hel’, zegt de man tegen zijn vrouw. ‘Dat was gemeend’, zegt de duivel tot de deurwaarder, en weg zijn beiden. Sindsdien hebben we het spreekwoord ‘’t Is gemeend, zei de duivel en hij nam de deurwaarder mee."
Is ‘de deurwaarder’ de dag van vandaag nog steeds dezelfde figuur als die uit deze oude sage ?
Neen, de gerechtsdeurwaarder die mee is met zijn tijd tracht geen boeman meer te zijn. Hij zal steeds proberen om de belangen van zijn cliënt –verzoeker te verzoenen met de mogelijkheden van de tegenpartij-schuldenaar. Op het einde van de rit moet het vonnis uiteraard worden uitgevoerd, schulden dienen te worden betaald , maar er zijn natuurlijk veel manieren om dat resultaat te bereiken.
Het doel van deze blog is om in klare en verstaanbare taal practische info en tips weer te geven zowel voor schuldenaar als voor schuldeiser.
U vraagt, ik draai !
|
