Ik kwam aan het einde van mijn dagboek en mijn vrouw, Allie, herkende het verhaal. Ze was ongeduldig om het einde te weten, om te weten voor wie Allie ging kiezen. Ik vroeg haar wat zij dacht en toen kwam haar geheugen terug. Ze herkende me, en ik, dolgelukkig, nam haar in mn armen vast. Allie wist weer dat ze haar echtgenote Lon had laten zitten om samen met mij in ons droomhuis te kunnen verder leven en om daar al onze dromen waar te maken. Allie en ik hebben zelf kinderen gemaakt maar ook dat was Allie door haar alzheimer vergeten. Alles kwam in haar geheugen terug maar dit duurde niet lang; na amper 10 minuten kwam haar ziekte weer tussen ons geluk staan. Ik was voor haar weer een wild vreemde persoon maar dit hield me niet tegen om van haar te blijven houden. Ik weet dat het me af en toe wel zal lukken om voor heel even haar geheugen terug te doen werken. Onze liefde kan alles aan, dat heb ik uit ons verleden geleerd.
Het dagboek
