Het is een dubbel gevoel: enerzijds heb ik mij altijd
bewust mijlenver van het bloggen
gehouden maar toch begin ik op dit blanke canvas letters te tikken die iets moeten
betekenen, is het niet voor de rest van de wereld dan toch op zijn minst voor
mij.
Ik voel dat ik iets moet doen, iets wat mij misschien wel iets van voldoening
kan geven en waar ik zo veel aan heb als het spelen van muziek. Die muziek
heeft tijdlang volstaan om er mijn ei in kwijt te kunnen maar dit volstaat niet
op het moment en nu is er opeens die drang om terug te gaan schrijven. Ik wil dingen kunnen vatten en bevatten, het
is niet anders. Er is dan ook het één en
het ander aan de orde in mijn leven:
- mijn ouders stierven kortelings kort na elkaar
- ik werd 60
- ik ben nu 20 jaar pijnpatiënt
- ik ben een jaar gestopt met roken
- ik wil vermageren
- ik wil alternatieve medicatie
-ik leef op geleende tijd
- ….
