het is tijd om de winterse oorden van onze meest geliefde Disney-film eens van dichtbij te bekijken. En dankzij mijn allerliefste meter heb ik deze kouwelijke stap al genomen op 16de verjaardag. 

Er was eens een hele mooie dag...  waarop mijn meter aan mij voorstelde om voor mijn 'Sweet Sixteen' samen op reis te gaan naar Lapland! Ik wist totaal niet wat mij te wachten stond maar ben ik, achteraf gezien, blij dat ik 'ja' zei!

Lapland ligt ten noorden van Finland en heeft zoveel troeven die ongetwijfeld door iedereen gekend zijn, maar die je niet noodzakelijk linkt aan dit noordelijke land. Het Noorderlicht, the Twilight Zone, dagen zonder enige zonnestraal, etc. Mijn meter en ik zijn daarnaartoe gegaan met 6 vrienden van haar, waaronder 2 tieners van ongeveer mijn leeftijd. Ik voelde me daar dus zeker niet een buitenstaander ofzo.

Oke, laten we beginnen! Deze reis, moet ik bekennen, is de meest speciale reis van allemaal omdat mijn ouders en ik geen ski-fanaten of sneeuwliefhebbers zijn, toch niet in die mate dat we ooit naar het noorden trekken. Dit was dus mijn eerste kennismaking met sneeuw, 24/7.

Tijdens de eerste dag daar heb ik ook, voor de eerste en tot nu toe enige keer in mijn leven, op skilatten gestaan. Ik moet toegeven het was een heel fijne ervaring. Ik was ook totaal niet bang, want dat is het probleem voor de meeste beginners en dat leidt ook vaak tot breuken of erger. Maar ik genoot er echt van en we hadden ook een leuke monitor die ons een snelcursus voor überdummies aanleerde :p en na 6 uur op de laten ben je echt uitgeput! Ik heb sindsdien heel veel respect voor het 'après-ski' gegeven, naar mijn mening wordt daar zelfs nog te weinig aandacht aan geschonken.

Na ons eerste skidagje vertrokken we op dag 2 om 7u 's morgens op roadtrip, of beter gezegd sneeuwscooter trip! Dat was echt geniaal! We cruisden door het besneeuwde landschap en stopten 's middags bij een local voor een verwarmend bordje 'vissoep'. Het was meer een volwaardige maaltijd overgoten met een beetje bouillon, maar ik kloeg zeker niet. Van koude krijg je zoveel honger, amai!

Na zo'n 4u op de scooter te hebben gezeten kwamen we aan bij een sauna-complex, met een Finse twist weliswaar :p iedereen moest zich afstrippen tot op bikini of ondergoed-niveau en dan werden we één voor één naar buiten geleid. Iemand had gewoonweg een groot gat in het 50 cm dikke ijs geslagen en de uitdaging was om hierin volledig kopje onder te gaan. Het was lachen geblazen met de grappige smoelen van mijn voorganger, maar het lachen verging me al snel toen ik pal voor de bevroren ladder stond. Ik wilde echt niet maar om geen gezichtsverlies te lijden doe je het uiteraard toch! Na deze ervaring is mijn perceptie van koude voorgoed veranderd! Miljoenen messen die door je ganse lijf steken en je hart dat op ontploffen staat, dat beschrijft zelfs niet de pijn die je voelt, het was echt verschrikkelijk! Op zo'n moment ben ik wel blij dat ik geen man ben, of vooral dat ik geen bepaalde mannelijke delen bezit... If you know what I mean! Als iemand toen mijn looptijd vanaf dat ijsbad tot aan de sauna had gechronometreerd, had ik ongetwijfeld een wildcard ontvangen voor de Olympische Spelen. De daaropvolgende 3 minuten waren de beste en meest dankbare van mijn leven!! 

Maar achteraf bekeken was dit echt een unieke ervaring! Letterlijk omdat geen enkele normaal begaafde persoon zoiets meer dan 1 maal in zijn leven zou ondernemen, maar ook omdat het bloed zo hard door je lijf pompt, je volledig stijf staat van de adrenaline.. Ja, dan voel je dat je leeft! En ik ben nog 1 klein detail vergeten te vermelden. In ons eigen huisje hadden we een spiksplinternieuwe, authentieke privé-sauna!! Dus elke avond gingen we hierin om onze poriën even open te zetten en de koude zo uit ons lijf te voelen stromen. Die Noorderlingen weten wat goed is, let me tell you that!

Maar hup hup de volgende dag gingen we weer andere avonturen beleven. En op dag 4 stond sleetje rijden op het programma! En niet zomaar een slee, eentje die aangedreven wordt door 8 husky honden! Voor de aanvang van onze rit hebben we nog een gans uur met deze beestjes mogen kennismaken en het zijn echte schatten! Daarna begonnen we eraan! We lagen met 3 op elkaar in deze grote bak en we werden aan een stevig tempo meegenomen door prachtige sneeuwlandschappen en over heuvelachtige velden. Die 2 hemelse uren gingen veel te snel voorbij.. We warmden ons snel op en gingen dan eten in een lokaal restaurant waar er enkel lokale streekgerechten op de menu stonden.

Ik ben eerlijk waar een heel makkelijke eter! Mijn ouders hebben mij hierin enorm goed opgevoed. Maar give me a break... deze keuken was ik echt niet gewend.. en geloof me, niemand van ons stond te popelen om hun bord aan te vallen. Ik heb meer gore lichaamsdelen van elanden, vossen en arenden gezien dan mijn maag ooit zou kunnen verteren. Oke, ik begrijp dat het niet eenvoudig moet zijn om in zo'n hels klimaat steeds iets lekkers op tafel te toveren, maar dat wil toch niet zeggen dat letterlijk elk deel van het dier eetbaar is. Wolven, elanden en arenden horen in de natuur, niet op je bord. Dat is toch wat ik ervan denk.. De wijn daarentegen was wel heel lekker. Hoewel ik nog geen 18 was op dat moment en het voor mij verboden was om alcohol te nuttigen zijn de inventieve toer opgegaan met de ondoorzichtige 'theetassen'. Je bent een levensgenieter of je bent het niet he ;-)

Tijdens onze laatste 3 dagen ter plaatse hebben we nog enkele topmomenten beleefd! We hebben wederom een gat in het ijs gekapt om nu samen kleine visjes te vangen! Ik moet zeggen, dat is niet te vergelijken met vissen bij ons! Daar voelde ik mij een echte jager die verkleumd was van de kou en hopeloos op zoek moest gaan naar een beetje eten om in leven te blijven. Als je dat verhaaltje in je achterhoofd hebt zitten, is het verantwoord dat er enkele authentieke oerkreten je keel verlaten telkens iemand een vis vangt. Hoe miniem deze ook mag zijn! We hebben dan ook met tennisraket-achtig schoeisel over ijs gelopen om vervolgens samen aan een groot zelfgemaakt kampvuur, in een wigwam, onze visjes te roosteren! 71° Noord is er niets tegen!

Ja deze trip heeft mij echt dichter gebracht bij de natuur en het heeft mij doen inzien dat reizen niet noodzakelijk betekent dat je op een bed met rozenblaadjes moet slapen om een toffe tijd te hebben. Het klinkt cliché maar ik ben sterker en volwassener uit deze reis teruggekeerd en mijn band met de natuur is nog nooit zo sterk geweest!

Ben je ook een avonturier of wil je ook eens wat anders? Kom dan naar Lapland, of Noorwegen, of zelfs de Noordpool. Het is nog mooier dan je denkt! Echtig waar! Maar 1 tip: zie dat je je route op voorhand goed uitstippelt of, neem een gids mee, dat zal goed van pas komen! En hopelijk heb jij meer geluk dan wij en zie je het prachtige Noorderlicht wel! Maar ik ga terug hoor, dat wil ik ook eens live meemaken! 

Groetjes uit het 'warme' België en tot de volgende peeps!