Ik ben Cassia, ik woon in de Unie. Ons leven is vooraf al bepaald door de Autoriteiten. Zij beslissen wanneer je moet werken, wanneer je mag ontspannen, met wie je zal trouwen en wanneer je zal sterven. Vandaag moet ik naar mijn matchbanket gaan. Daar zal ik te weten komen wie mijn match is, met wie ik later zal trouwen en kinderen zal krijgen. Ik ben heel zenuwachtig, want dit is toch wel één van de belangrijkste momenten uit mijn leven. Voor naar het matchbanket te gaan, mogen wij zelf onze jurk uitkiezen. Ik heb gekozen voor een prachtige, groene jurk. Mijn beste vriend Xander zal vandaag ook gematcht worden, daar ben ik blij om, want zo hoef ik toch niet alleen te gaan. Tijdens het matchen, worden de meisjes in alfabetische volgorde afgeroepen. Ik vind het voor de jongens wel zielig, want zij hebben er totaal geen idee van wanneer hun naam zal gezegd worden. Ik zal ook nog even moeten wachten, want mijn familienaam begint met een R. Als een meisje afgeroepen wordt, moet ze naar het scherm gaan en zal daarop de jongen te zien zijn die in een andere regio in de Unie woont met wie dat meisje gematcht is. Ieder meisje is telkens heel gelukkig, en dan kom ik... Ik wacht voor het scherm, maar er gebeurt niets! Dit kan maar één ding betekenen: mijn match is op dit banket aanwezig en de kans is groot dat ik hem ken. Het moet weer lukken dat dit net mij overkomt! Dan wordt zijn naam afgeroepen. Het is Xander! Ik kan het niet geloven! Is dit echt waar? We krijgen elk een microkaart, waarop alle gegevens staan van onze match. Maar eigenlijk heb ik dat niet nodig. Ik ken Xander al van als we nog klein waren, ik weet alles over hem. Ik kan het nog altijd niet geloven, het zal nog even duren voordat dit volledig tot me doordringt.
