Ik ben Tom
Ik ben een man en woon in Kapellen (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 25/02/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: boogschieten, lezen, schrijven, sporten en genieten van het leven.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Tom's blog
over actua, boogschieten en andere gedachtensprongen
31-10-2010
Eerste BAIC
Dit weekend stond mijn eerste wedstrijd in het BAIC (Belgian Archery Indoor Cup) op het programma. Het was een eerste maal vergelijken met de andere schutters hier ten velde hoe het nu eigenlijk staat met mijn niveau indoor. Op basis van mijn laatste wedstrijden had ik er een redelijk goed oog in. Ik hoopte dan ook op een mooi resultaat bij de kwalificaties om nadien alles wedstrijd per wedstrijd te bekijken.
Het begin ging redelijk vlot en mijn hoop leek dan ook niet zo maar uit de lucht gegrepen te zijn. Tot er, om een tot nog toe onbekende reden, problemen ontstonden. Het leek mij geen concentratieverlies, maar het lukte niet meer om de pijlen op een constante manier weg te krijgen. Het middelste van het blazoen, bleef plots ongeschonden. Het was zelfs nog erger, ik kon op zoek naar mijn pijlen ergens aan de buitenste randen. Ondanks een desastreus einde, met o.a. gangen van 25,26 en 27/30 lukte het met toch een totaal van 281/300 na 30 pijlen. Goed voor een 20ste plaats. Na een kwartiertje pauze, waarin ik mijn batterijen oplaadde en het verleden liet rusten, begon deel twee. Op naar verbetering en weer 30 pijlen. Helaas, verbetering zat er niet echt in, integendeel. Het was duidelijk dat het eindresultaat mijn slechtste van dit seizoen ging zijn. Ik kon enkel trachten de schade te beperken. Dit lukte maar half. Met een eindresultaat van 555/600 bleef ik ruimschoots onder mijn verwachtingen. Wel plaatste ik mij alsnog als 29ste voor de 1/16 finales. Eigenlijk schaamde ik mij meer om er nog bij te zijn, met die punten, maar toch was er ook opluchting.
In de 1/16 finale mocht ik het opnemen tegen de nummer 4 uit de kwalificaties. Dit is geen cadeau, zeker niet gelet op mijn mislukte voorronde. Misschien echter dat het wel zou helpen. Ik had immers niets te verliezen... En ja, hoor, na 5 reeksen van 3 pijlen, stonden we met gelijke setstanden 5-5. Ik schoot zowat mijn beste 15 pijlen van de dag en evenaarde het niveau van mijn tegenstander. Een shoot off zou de beslissing moeten brengen. 1 pijl, dichtst bij het midden, alles of niets. 40 secs om die weg te schieten. De spanning was te snijden, zenuwen door gierden door mijn lichaam en praktisch alle ogen op ons gericht... 'Tsjak' mijn pijl stak in het blazoen, 'Tsjak' ook de andere kwam aan... Wie wint? Met het blote oog was er twijfel, dus werd er een meetlat bijgehaald. Uiteindelijk won ik de shoot off met een milimeter of 2 verschil. Ik had mijn slechte voorronde rechtgezet en kon verder naar de 1/8 finale.
Ook hier ging de strijd gelijk op, al miste ik net dat beetje rust om weer de perfectie te benaderen. De ontlading van de vorige wedstrijd woog nog op mij. Ik kon aanklampen tot een 3-3 stand, maar dan moest ik mij gewonnen geven. Uiteindelijk verloor ik met 7-3.
Toch ben ik met een tevreden gevoel vertrokken en hoop ik op nog beter naar volgende wedstrijden toe.
Deze week kan ik mij weer helemaal voorbereiden en volgend weekend wacht er op zaterdag een nieuwe LCI op 18m. Zondag gaan we even ontspannen op 25m.
Sedert enkele weken is het winterseizoen gestart. In plaats van voetbalvelden vol te steken met pijlen die naast, voor of over het doel vliegen, mogen we het nu op korte afstand (18meter) en binnen proberen. Missen is nu nefast voor je pijlen, maar de kansen worden ook wat kleiner.
Hoewel ik beter wat meer zou gaan trainen, heb ik er nog niet zo heel veel tijd in gestoken, wat niet al te slim is natuurlijk. Maar je moet tijd vinden hé . Ik ben nu eenmaal iemand die denkt dat er ook nog andere zaken belangrijk zijn. Dus sta ik niet elke week in ons clublokaal om mijn pijlen te schieten. Dit wilt echter niet zeggen dat ik niet train, maar wel minder dan gehoopt. Toch mag ik niet klagen over de resultaten...
Dat niet alles vanzelf gaat, dat lijkt me normaal, maar geduld (en oefening) baren kunsten . Dus zit er een stijgende lijn in mijn punten. De totalen blijven nog aan de niet al te hoge kant, maw het kan nog steeds (veel) beter, maar we zijn op goede weg. Als ik de stijgende lijn kan blijven doortrekken, dan ben ik een gelukkig man. Mocht het niet lukken, tja, dan ben ik ook een man en ook gelukkig, alleen wat minder voor mijn schieten
Het weekend van 23 en 24 januari volledig heb ik volledig gespendeerd aan de edele sport van het handboogschieten. Op zaterdag heb ik immers deelgenomen aan een 100-pijlen wedstrijd te Hunsel, Nederland en zondag 24 januari de laatste 8 voor teams (zoals was te lezen in mijn vorige blogbericht). Ook de week nadien, kreeg mijn hobby nog veel van mijn aandacht. Zo ben ik woensdag 27 januari 2010 een nieuwe boog gaan kopen. Het is te zeggen, een tweedehands boog. Op donderdag heb ik deze reeds kunnen testen en mijn verwachtingen zijn hoog gespannen. Ik hoop dan ook dit jaar mijn resultaten nog verder te verbeteren.
Maar omdat ook mijn leven uit meer bestaat dan boogschieten alleen J, heb ik het weekend nadien al mijn aandacht aan mijn verloofde gegeven. Zaterdag zijn we een dagje naar zee geweest. We hebben daar heerlijk genoten van een dagje aan de kust. Het weer viel zeer goed mee. Er stond wel een frisse wind, maar met de wind in de rug, had je daar niet zo heel veel last van. Bovendien hebben we ook geregeld de zon gezien, iets wat toch steeds een positieve invloed heeft op je gemoed. Dat er af en toe eens een sneeuwvlokje viel, gaf een extra charme aan deze dag. Het was dan ook een fijne uitstap. Zondag hebben we het iets rustiger gehouden en zijn we eens op bezoek geweest bij mijn grootmoeder. Wel hebben we ons eerst beziggehouden met het zoeken naar een fotolocatie voor onze huwelijksreportage. Daar wij met een trager vervoersmiddel zitten, moesten we zoeken naar iets dat op de weg lag tussen Kapellen en Brasschaat. Een volledig vastomlijnd idee is er nog niet, maar de vorderingen gaan toch vooruit. J
En ja, ondertussen is de volgende week ook weer begonnen. Deze week mag ik mijn activiteiten uitvoeren te Hasselt. Gisteren kon ik met de skis tot daar gaan. Deze ochtend waren echter ijsschaatsen meer aangewezen. Hopelijk betert het weer toch iets, want anders moet ik morgen op zoek naar een bootje J.
Tot hier mijn uiteenzettingen. Op naar een volgende Grtjs,Tom
Het voorbije weekend ging in Nijlen het Vlaams team-kampioenschap boogschieten door. Een officieus kampioenschap voor clubs. Enkel de 8 beste teams van Vlaanderen mochten deelnemen. De rangschikking werd tijdens het voorbije winterseizoen opgemaakt. Op elke LCI konden de clubs punten verdienen voor de rangschikking. Men diende wel met minimaal 3 clubleden in een categorie aan te treden. Tot onze grote verwondering werden we 9de in de eindstand. Omwille van de afzegging van DAE, mochten we echter deelnemen aan de wedstrijd compound. Wat daar gebeurde was voor ons een nog grotere verrassing. USK eindigde uiteindelijk als derde na de voorronden. Dit met een mooi totaal van 1662 punten. Dit resultaat was wel veel beter dan verwacht, we waren immers slechts als negende geplaatst en daarenboven was het een team dat weinig of geen ervaring had met 18-meter wedstrijden. Dank zij onze derde plaats, mochten we in de kwartfinale schieten tegen KJSS, die zich als 6de plaatsten. De kwartfinales werden geschoten in teamverband. Dit hadden we slechts beperkt geoefend en het was dus proberen om 6 pijlen, 2 per persoon, in 120 seconden mooi op het blazoen te schieten. Boven alle verwachtingen ging dit 18 pijlen lang zeer goed en hadden we een voorsprong van 6 punten opgebouwd. Maar dan kwam de stress. De tegenstand liet geen enkel steekje vallen en schoot 58/60 met hun laatste 6 pijlen. Wij, helaas, schoten 8, 9, 8, 8, en dan kwam ik aan de beurt met 2x10 zouden we het halen, al wist ik dat toen nog niet. Ik had slechts 20 seconden voor 2 pijlen. Mijn eerste pijl vloog mooi richting doel en belandde in de 10. Maar de spanning steeg en bleef stijgen. Mijn schatje stond achter mij af te tellen: 10, 5, 4, 3, 2, 1.. plof, hij vertrok, net op tijd. Helaas was mijn mikken iets minder accuraat en belandde mijn pijl in de 7. USK werd uitgeschakeld met 216-214. Een onverhoopt mooi resultaat, maar toch een kleine teleurstelling. Maar uiteindelijk sloten we het seizoen af als vijfde, iets wat niemand ooit had verwacht. Nu op naar de Beker Van Vlaanderen, het individueel Vlaams kampioenschap. Deze wedstrijd vindt plaats op 14.02.2010 in Ham-Kwaadmechelen.
. Ik ben nu eenmaal iemand die denkt dat er ook nog andere zaken belangrijk zijn. Dus sta ik niet elke week in ons clublokaal om mijn pijlen te schieten. Dit wilt echter niet zeggen dat ik niet train, maar wel minder dan gehoopt. Toch mag ik niet klagen over de resultaten...
. Dus zit er een stijgende lijn in mijn punten. De totalen blijven nog aan de niet al te hoge kant, maw het kan nog steeds (veel) beter, maar we zijn op goede weg. Als ik de stijgende lijn kan blijven doortrekken, dan ben ik een gelukkig man. Mocht het niet lukken, tja, dan ben ik ook een man en ook gelukkig, alleen wat minder voor mijn schieten 
