Een eenvoudige opdracht dacht je? Niets is minder waar. Maar de resultaten zijn toch wel heel mooi. Herken je nog je eigen werkje of vindt mama of papa jouw kunstwerk terug?!
Zich verkleden in een dier is niet zo eenvoudig. We vonden het in onze klas superfijn dat er toch enkele kleine en grote mensendieren te bespeuren waren! Andere kinderen waren dan weer op zoek gegaan naar echte kleine rare beestjes of hadden prachtige lieve zachte knuffelbeestjes mee. En natuurlijk hadden de meesten spannende boeiende leuke boeken mee over...dieren natuurlijk! Fijn om weer met onze neuzen in de boeken te kunnen duiken!
De eerste keer aan de computer was wel even wennen. Niet dat we nog nooit aan de computer gewerkt hadden, maar zeker niet zoals wij dat in onze klas doen. Het lijkt wel spelen dat we doen, maar niets is minder waar. Leuk is het zeker al komt er heel wat nadenken bij te pas!
De techniek liet het onverwacht afweten waardoor onze start op de speelplaats letterlijk verstoord werd maar dat lieten wij niet aan ons hartje komen! Wij konden immers niet snel genoeg kennis maken met onze nieuwe klas, onze nieuwe meester en misschien wel een nieuwe leerling?! Alle spulletjes (schriften, boeken,...) lagen al netjes in onze bank zodat wij meteen afspraken konden maken om er alweer een leuk schooljaar van te maken! Maar genoeg gepraat... laten we eens kennis maken met al die kleine professoren!
Rodin zou genoten hebben van onze muzische activiteit. Zelf stond ik meermaals geamuseerd te kijken hoe mijn kinderen de klomp klei, niets zeggend, beetje bij beetje omtoverden tot een meesterwerk. Het begon met het kneden en masseren van deze aardse materie; wat ruw en onbehouwen was, werd langzaam een zacht en gevoelig stukje massa. Het was alsof het een stukje van het kind zelf was. Al gauw kreeg ieder de zin om de klei te boetseren tot een enig stukje mens, uniek, alleen aan onze eigen fantasie ontsproten! Het beste was - meer nog dan de geslaagde kunstwerken - de fijne reacties van de kinderen: elkaars werk weten te appreciëren en ervaren dat zij zelf ook uniek zijn met hun eigen zijn! Mooi toch?!!!
Een A4-blad zo nauwkeurig mogelijk blijven vouwen tot je zo klein mogelijke rechthoeken verkrijgt, is al een niet te onderschatten opdracht. Handige meisjess en jongens slagen er dan nog in om deze rechthoeken diagonaal met de schaar te knippen. Nu nog een extra vouw en onze fantasiebomen zijn klaar om in ons park of bos een plaatsje op te eisen. Ook nu is onze creatieve geest niet weg te denken! Laat je verwonderen en bewonder de verschillende kunstwerken maar!
In de tijd van de ridders en hun kastelen kende men uiteraard geen televisie of radio. Plezier werd er gemaakt door de nar of de rondtrekkende muzikanten en toneelspelers. Onze meisjes en jongens wilden ook wel eens een gedicht voordragen zoals men dat in de kastelen ook deed. De ene is al gedrevener dan de andere, weet de taal goed te bespelen of vindt het best grappig... Maar iedereen deed het op zijn manier heel goed!!!
Wat op het eerste zicht een eenvoudige opdracht lijkt, is dat bij nader inzien toch niet. Maar door samen te werken - naar elkaar luisteren, elkaar uitleg geven en ondersteunen - kunnen we ons probleem toch oplossen.Wij mochten niet 'zomaar' een kasteel bouwen! Neen, wij moesten een stappenplan heel precies en nauwkeurig uitvoeren. Dus aandachtig lezen, en stap voor stap de verschillende opdrachten uitvoeren: meten, knippen, plakken,... Maar zoals je kan zien zijn wij allemaal met glans geslaagd in onze opdracht. Wij fier, en de meester ook!
