Op donderdag 21 januari 2016
gingen we in het kader van de lessen Nederlands naar de
toneelvoorstelling De geschiedenis van de wereld in Kind- en Jeugdtheater
Kopergietery in Gent. Dit ging over Philip die beslist om voor zijn moeder te
zorgen want het waren de laatste maanden van haar leven. Doorheen de banaliteit
van elke dag blikte hij terug op zijn verleden met zijn moeder en de
geschiedenis van de wereld.
Het toneelstuk was een monoloog dat
vertolkt werd door de acteur Titus De Voogdt. Het stuk werd geregisseerd door
Johan de Smet. Geoffrey Burton en Boris Zeebroek verzorgden de live
muziek.
Het toneel ging over de banale Philip.
Het speelde allemaal af in zijn woonkamer en keuken. Het ging over een jongeman
die langzaam aan, moederziel alleen afscheid nam van zijn moeder. Ze leed aan
alzheimer. Hij vertelde allerlei verhalen over zijn verleden. Die hadden
dan ook allemaal met zijn moeder te maken. Die lag hele dag in bed omdat ze nog
enkele maanden te leven had. Ze was een fysica die heel haar leven op zoek
gegaan is naar wat voor haar de essentie van het leven was. Het deeltje
in de atoom, zogenaamd het Higgs-deeltje. Ze had nooit tijd voor hem. Hij miste
de diepgaande connectie met zijn moeder. Hij gaat uiteindelijk op zoek naar wat
hij en zijn moeder echt verbond.
Bij deze foto associeer ik het
toneelaspect 'rekwisiet' Hij gebruikte een pistool om een goocheltruc uit te
voeren. Hij schoot blindelings op een ballon. En hij schoot raak. Het doel
van deze goocheltruc en rekwisiet is niet echt bekend. Ik denk dat het bedoeld
was om de spanning in het verhaal te houden of om de dood van zijn moeder voor
te stellen. Dat alles direct kan gedaan zijn.
Bij deze foto associeer ik het
toneelaspect 'decor'. Het decor achteraan was de zieke moeder in bed. Je zag
gewoon een bed met een deken op waar zijn moeder doodziek in lag. Ze stierf ook in het bed. Het geeft een
meerwaarde aan het toneelstuk. Je zag hoe hij voor haar zorgde en haar laatste
dagen een stukje geluk meegaf tot ze de dood zag.
En ten slotte bij de laatste foto
associeer ik het toneelaspect 'mimiek en opmaak'. Zijn mimiek was: verdrietig,
teleurgesteld, wegdromend. Hij was niet speciaal opgemaakt. Hij zag er gewoon
uit. Hij was ook alledaags gekleed. De mimiek diende om zijn emoties met
ons te delen. Zo kon je jezelf beter inleven in het verhaal.
