De geschiedenis van de wereld

Op  donderdag 21 januari 2016 gingen we in het kader van de lessen Nederlands  naar de toneelvoorstelling ’De geschiedenis van de wereld’ in Kind- en Jeugdtheater Kopergietery in Gent. Dit ging over Philip die beslist om voor zijn moeder te zorgen want het waren de laatste maanden van haar leven. Doorheen de banaliteit van elke dag blikte hij terug op zijn verleden met zijn moeder en de geschiedenis van de wereld.

Het toneelstuk was een monoloog dat vertolkt werd door de acteur ‘Titus De Voogdt. Het stuk werd geregisseerd door Johan de Smet.  Geoffrey Burton en Boris Zeebroek verzorgden de  live muziek.

Het toneel ging over de banale Philip. Het speelde allemaal af in zijn woonkamer en keuken. Het ging over een jongeman die langzaam aan, moederziel alleen afscheid nam van zijn moeder. Ze leed aan alzheimer.  Hij vertelde allerlei verhalen over zijn verleden. Die hadden dan ook allemaal met zijn moeder te maken. Die lag hele dag in bed omdat ze nog enkele maanden te leven had. Ze was een fysica die heel haar leven op zoek gegaan is naar wat voor haar de essentie van het leven was.  Het deeltje in de atoom, zogenaamd het Higgs-deeltje. Ze had nooit tijd voor hem. Hij miste de diepgaande connectie met zijn moeder. Hij gaat uiteindelijk op zoek naar wat hij en zijn moeder echt verbond. 

Bij deze foto associeer ik het toneelaspect 'rekwisiet' Hij gebruikte een pistool om een goocheltruc uit te voeren. Hij schoot blindelings op een ballon. En hij schoot raak. Het doel van deze goocheltruc en rekwisiet is niet echt bekend. Ik denk dat het bedoeld was om de spanning in het verhaal te houden of om de dood van zijn moeder voor te stellen. Dat alles direct kan gedaan zijn.

Bij deze foto associeer ik het toneelaspect 'decor'. Het decor achteraan was de zieke moeder in bed. Je zag gewoon een bed met een deken op waar zijn moeder doodziek in  lag. Ze stierf ook in het bed. Het geeft een meerwaarde aan het toneelstuk. Je zag hoe hij voor haar zorgde en haar laatste dagen een stukje geluk meegaf tot ze de dood zag.

En ten slotte bij de laatste foto associeer ik het toneelaspect 'mimiek en opmaak'. Zijn mimiek was: verdrietig, teleurgesteld, wegdromend. Hij was niet speciaal opgemaakt. Hij zag er gewoon uit. Hij was ook alledaags gekleed. De mimiek diende om zijn emoties met ons te delen. Zo kon je jezelf beter inleven in het verhaal.