Hallo iedereen,

Ik ben Mariam en wil met jullie de aanleiding voor de zelfmoord van mijn moeder, Nana, bespreken. Het was verschrikkelijk. 

Ik groeide op met mijn mama op een afgezonderde plaats net buiten de stad Herat. Jalil, mijn vader, is een rijke zakenman met drie vrouwen en negen kinderen. Mijn moeder was één van zijn bediendes. Wanneer uitkwam dat ze zwanger was van Jalil bouwde hij een huisje net buiten de stad Herat. Wekelijks kwam hij me daar bezoeken op donderdag.

Mijn moeder haatte hem. Ik hield van hem, zoveel dat mijn moeder ervoor moest sterven... 

Ik droomde ervan om mijn familie in de stad te leren kennen. Op een donderdag, wanneer Jalil me maar niet kwam bezoeken, besloot ik om hem zelf te gaan opzoeken in Herat. Nog voor ik vertrok dreigde mijn moeder dat ze zou sterven wanneer ik bij mijn vader zou gaan omdat ik de enige was die zij had. Toch deed ik het.

Eenmaal aangekomen aan Jalil zijn reusachtig huis werd ik niet binnengelaten. Zijn bediende vertelde me dat Jalil weg was en het beter was dat ik wegging. Toch bleef ik. Ik wachtte eerst voor zijn huis maar later werd ik door een andere werknemer zelf op straat gezet. Wanneer de bediende merkte dat ik op straat zou blijven bracht ze me wat te eten en te drinken. 

De volgende morgen kwam Jalil zijn chauffeur me halen, dit was een eis van Jalil. Na een poging om aan hem te ontsnappen werd ik tevergeefs naar huis gebracht. Eenmaal daar aangekomen brak de hel los voor mij. 

De chauffeur wilde mijn blik op haar nog afwenden maar dit was tevergeefs, daar hing ze dan... Ik was niet alleen het enige wat zij had maar zij bleek ook de enige die ik had.

Ondanks haar verscheidene smeekbedes bleef ik volhouden... Het is een schaamte die ik voor de rest van mijn leven zal meedragen....

Lieve Nana, IK HIELD VAN JOU!