Daar zat ik dan, helemaal alleen op mijn kamervloer, terwijl ik klappen kreeg van Rasheed... De schrik gierde door mijn hele lichaam... zijn handen stengelden zich rond mijn keel. Ik was verlamd door de pijn, had geen kracht meer om tegen te werken en bereidde me voor op nog meer pijn toen ik opeens een harde klap hoorde..
De druk op mijn keel was ineens weg en ik had weer lucht! Helemaal uitgeteld zag ik Rasheed op de grond liggen en Mariam in de deuropening staan. Ze had hem vermoord. ZIJ, de vrouw die me haatte, had Rasheed vermoord. Dit was een enorme opluchting. Eindelijk kon ik weer mijn normale leven leiden, met Tariq en mijn prachtige kinderen. EINDELIJK!
Alleen zal ik voor altijd met een schuldgevoel leven, Mariam die geëxecuteerd werd door mij te redden... Rust in vrede lieve Mariam.
