Ik zou van bij Evy in Wambeek naar huis stappen, 10 km. Dit is niet voor het eerst, maar nu had ik in mijn nieuwe Compostela rugzak (40 liter) wat spullen gestopt zodat ik aan 6 kg kwam. De weersvoorspelling was slecht maar dat hoort er ook bij dacht ik. Om 16.30 uur vertrok ik. Veel wind, heel donkere lucht. Een kwartier later: rukwinden, nog dreigender lucht en bliksemflitsen. Een smsje van Leo Kom ik je halen of word je liever nat? Niet nodig antwoordde ik. Het waaide zo erg dat het onweer vlug zou voorbij waaien. Dat dacht ik. Maar enkele minuten later was ik in een gevecht gewikkeld met mijn cape die maar niet over mijn rugzak wilde. Ik stond met mijn rug naar de wind, anders geselde de hagel mijn gezicht. Ondertussen kwamen donder en bliksem steeds dichter. Toen ik er echt niet meer gerust in was stopte er een kleine witte auto. Barbara, zo heette mijn weldoenster, vond dat ik beter in een kooi van Faraday zat. Na enkele kilometers stapte ik uit, veel nattigheid achterlatend. Dank je Barbara. Ben jij mijn eerste wonder? Nog een uur liep ik door een normale Belgische regen. Het laatste kwartiertje werd het droog en kon mijn kap af. Oef! Ik moest denken aan de woorden van mijn zoon Floris toen hij thuiskwam na een regenwandelvakantie in het Lake Dictrict: Het geeft een goed gevoel moeke, eens te vechten tegen de elementen.
Welke route?
Vorige zaterdag was er een info-dag in Hasselt van het Vlaams Compostela genootschap. Ik trok er naartoe, door de sneeuw! Wat ben ik te weten gekomen?
Dat de Camino Francés in Spanje goed bewegwijzerd is en voorzien van talrijke, goedkope, maar ook sobere Albergues. Je kan dus kiezen voor kortere of langere trajecten.
Dat er in Frankrijk drie routes zijn waarvan er twee van noord naar zuid lopen, de Via Turonensis vanaf Tours en de Via Lemovicensis vanaf Vezelay. Voor Tours moet ik door Parijs. Het is wel de gemakkelijkste, de meest vlakke, de eentonigste maar de beschrijving is in het Frans en er zouden minder voorzieningen zijn. Ik kocht reeds het boek. Maar dat dekt niet de volledige route.
Ik begin nu echter meer interesse te krijgen voor Vezelay. Die route wordt meer gekozen door Nederlanders en Vlamingen, je trekt door mooie streken, er zijn Nederlandstalige gidsen voor de aanlooproute vanaf Namen en er zouden meer voorzieningen zijn. Toen ik in Hasselt aan ervaren pelgrims vroeg hoe het zat met de route langs Parijs kreeg ik volgende zaken te horen:
- Je moet in Noord Frankrijk improviseren.
- Als ik geen plaats vond zette ik mijn tentje.
- Ik volgde geen pelgrimsroute. Ik zocht naar gîtes détapes en paste zo mijn route aan.
- Draag een opvallende schelp. Dat kan wonderen doen.
Op wonderen durf ik nog niet direct niet te hopen.
Een tentje gaat te zwaar zijn voor mijn al oudere knoken.
Ik denk dat ik vooral ook moet zorgen dat er genoeg op mijn zichtrekening staat voor de overnachtingen, zeker in het begin van de tocht.
Misschien trek ik nog eens naar Mechelen naar het Compostela genootschap om de gidsen via Vezelay te bekijken en waarschijnlijk ook te kopen.
Wil je meer weten over de routes? http://www.compostelagenootschap.be/
Met veel hartzeer heb ik afscheid genomen van mijn Lowa wandelschoenen. Op de foto hiernaast, mijn voeten en die van mijn zus, in april 2005, langs het Deltapad (GR 5) in Nederland. Heerlijke schoenen! Tien jaar en vele kilometers hebben ze mij gedragen maar het profiel is afgesleten en de naden komen los. Omdat ik nu niet direct Lowas kon vinden in mijn maat ben ik bezig een relatie op te bouwen met mijn nieuwe Meindle wandelschoenen. Dat heeft tijd nodig. We hebben er al vijf tochten opzitten en het begint te klikken. Ik had iets lichtere schoenen gewild maar de verkoper zei dat ik daar dan zeker geen jaren mee zou stappen. Dus heb ik weer schoenen van categorie B. Dat wil zeggen een hoge schoen, met goede steun, extra demping en een goede slijtvastheid. Maar ze wegen samen wel 1 kg 524 g.
Alles wat ik wil meenemen gaat tegenwoordig op de keukenweegschaal.
