De laatste dagen was er nog heel wat te doen. Zo ging ik tot bij de kapper. Toen ze vroeg wat er moest gebeuren zei ik dat ik minder haar wilde, dat ik er met een klein kammetje moest doorkunnen en dat het vlugger moest drogen na het wassen. Mijn haardos is dus uitgedund en ingekort.
Ik heb ook met succes mijn rugzak nog wat lichter kunnen maken. Alles wat je kan thuislaten is mooi meegenomen, kregen we te horen op de info voor pelgrims.
Bij de apotheker ben ik toch maar compeed gaan kopen omdat ik, na het proberen van zogezegd betere kousen, iets voel aan mijn rechterhiel.
In de tuin heb ik nog vlug wat struiken uitgedaan en de takken gehakseld.
Vrijdag nog met de poes naar de dierenarts geweest.
In mijn smartphone heb ik notities opgeslagen die ik onderweg ga nodig hebben.
Gisteren kreeg ik van de abt van de abdij van Affligem mijn eerste stempel. In het midden staan een zwaard en sleutels. Het zwaard is van Paulus en de sleutels zijn van Petrus.
En vandaag waren er wafels voor de eerste verjaardag van Gijs, mijn kleinzoon. Dat kon meteen dienen als een uitzwaaimoment want er was heel wat familie.
De eerste nacht ga ik slapen in Nijvel langs de Via Brabantica. Ik zal daar te gast zijn bij een gezin dat pelgrims opvangt. Dan verlaat ik de via Brabantica om door te steken naar Namen langs de Via Monastica. Op die doorsteek zijn er geen voorzieningen voor pelgrims maar dank zij de hulp van Anita (ex-collega) kan ik in Gentinnes overnachten bij de paters van de Heilige Geest, de Spiritijnen. Van daar naar Namen is nog een eindje en omdat ik nu nog niet weet hoe het dan met mijn knieën, benen en voeten gesteld zal zijn neem ik veiligheidshalve nog een tussenstop in Beuzet, in het goedkoopste hotel dat ik in de omgeving kon vinden. Als alles volgens plan verloopt wandel ik dan donderdag naar Namen.
Nog drie keer in mijn eigen bed slapen
Oefenen in café bezoeken.
Ik probeer elke dag wat kilometers te stappen met een geladen rugzak. Na 1 of 2 uur stappen zoek ik een café en daar heb ik goede redenen voor.
Ten eerste: stappen met 6 kg is zwaarder dan ik dacht. Ik ben verplicht mijn voeten, benen en knieën af en toe wat rust te gunnen.
Ten tweede: Als ik een logement verlaat om 9 uur en als ik op het volgende pas om 17.00 uur mag toekomen, ben ik 8 uur onderweg. Ik ben niet van plan 8 uur te stappen en het is nog te koud om zomaar ergens uren op een bank te zitten.
Ten derde: Het kan best gezellig zijn. In het café bij de kerk van Wambeek heb ik aan 5 mannen uitgelegd wat het betekent op weg te zijn, richting Compostela. Gesprekstof genoeg. Maar of dat in het Frans ook zo goed gaat lukken??
Ik probeer onderweg ook alle kerken, maar die zijn nog meer gesloten dan de cafés.
