Vandaag stapte ik bijna de hele dag langs een niet meer gebruikte spoorlijn, comfortabel pad, geen hellingen en toch in de natuur. Mijn picknick at ik op een houten dwarsligger die er wat proper uit zag. Zoiets doe je anders nooit.
Morgen zijn we 21 maart maar het was vandaag weer een echte lentedag. De voorbije dagen zag ik al bosanemonen, speenkruid, klein hoefblad en een sleutelbloem. De vlier heeft al blaadjes en veel struiken zullen volgen. Dan vraag ik me af hoe het met mijn tuin gesteld is. Voor de eerste keer ga ik de lente daar niet zien ontluiken.
Vanavond slaap ik met Arie en Mariska op dezelfde kamer bij een gastgezin. We hebben wel allemaal een afzonderlijk bed. Om 19.30 eten. Benieuwd wat de pot schaft.
Verpleegsters uit verschillende landen wisselen ervaringen uit. Nooit gedacht dat ik nog eens ooit tolk zou zijn. Ik heb vaak gedacht aan de jaren dat mijn vader in Kempenerf verbleef. Ook hier menen ze het heel goed met de oudjes.
Vanavond ben ik op een uitgelezen plaats. Het bejaardentehuis van François de Sales in Sezanne heeft twee kamers voor pelgrims. Omdat Arie en Mariska hier ook wilde slapen hebben ze nog een matras op de grond gelegd voor de derde persoon. De zuster die ons rondleidde vond dat de vrouwen in een bed mochten slapen. Het is hier echt een gezellige bedoening. Om 7 uur mogen we mee eten met de oudjes. Ik vind het ook geweldig dat ze hier een hond hebben. Die loopt overal rond, gaat in de zetel liggen, mag in de tuin crossen... Hij doet wat hij wil, vertelde een bewoner mij toen hij niet bij haar wilde komen.
We waren hier net op tijd om Anne nog te zien. Anne is een Nederlandse pelgrim waarvan we overal in gastenboekjes berichtjes lazen. Je weet dat er nog mensen op stap zijn maar je weet niet of je ze zal ontmoeten. Spijtig dat ze problemen heeft met de voeten. Daarom stapte Ria alleen verder en wordt zij met de auto tot bij Ria gebracht.
Het was vandaag bewolkt en er was een koude noorderwind, gelukkig weer in de rug en het bleef droog. Het parcours was heel afwisselend, bossen, open landschappen en ook weer wijngaarden. Toen ik tussen een bos en een weiland liep heb ik een das gezien. Dat is voor het eerst in mijn leven. Een geweldig moment. Spijtig dat het nogal nevelig was en hij zat ook een eindje van me af. Dus heb ik geen scherpe foto kunnen maken. Morgen weer wat zon maar daarna regen? Dat is lang geleden.
Ik werk nu op de computer van een cafe-restaurant waar ik vannacht blijf slapen. Eenvoudig, wat verouderd, maar gezellig. Er zitten mannen te kaarten. En aan de toog zitten Arie en Mariska. Die hebben vandaag 30 km gestapt en daarmee hebben ze me weer ingehaald na hun rustdag in Reims. Prettig weerzien truwens.
Ze hebben hier wel geen wifi. Gelukkig dat je een simpele blog van op elke computer kan aanvullen. Mijn puntje op de kaart heb ik wel met roaming gezet. Ik heb daarbij opgemerkt dat ik zo wat ter hoogte van Parijs ben. Als ik nog ooit langs Parijs kom zal ik denken: 'Zo ver stapte ik ooit te voet.'
Het was vandaag weer een mooie wandeldag, gemakkelijk parcours, weinig modder. Weer veel zon, maar gelukkig ook een windje dat voor wat verkoeling zorgde. Morgen zou het gaan regenen. De natuur zou dat hier wel kunnen gebruiken.
Het eerste stuk van de dag zag ik weer niemand. Je kan hier twee tot drie uur stappen zonder iemand tegen te komen. Dichter bij Baye waren er al eens mensen die een babbeltje wilden doen. Zoals de opa met twee kindjes die vroeg waar ik ging slapen. En er was ook een werkman die vroeg of ik een foto van hem wilde maken.. De meeste mensen weten wat een schelp aan je rugzak betekent.
Dag 16 Epernay - Montmort-Lucy 22 km 354 km van huis
Weer een dag met veel zon, en altijd in je gezicht als je naar het zuiden stapt. Een mooie afwisselende route, eerst door de wijngaarden maar later ook veel bossen. Onderweg wel nergens bevoorrading, geen café te zien. Behalve dan in het begin maar toen had ik nog geen dorst.
Het logement voor deze nacht is weer wat anders. Ik overnacht op een hoeve. (paarden) Er is een gite en ook een accomodatie voor grote groepen en zelfs feesten. Maar de pelgrims slapen in een deel van de woning en krijgen een warme maaltijd. Het was lekker. De uitbaatster vertelde dat ze altijd de pelgrimpas vraagt want dat er ook 'valse' pelgrims zijn. Die laten hun auto een eindje verder staan en hangen een rugzak op voor een goedkoop bed. Omdat de hoeve afgelegen ligt kwam de gastvrouw me oppikken aan het gemeentehuis. Het was raar om nog eens in een auto te zitten. Morgen ga ik die 3 km wel stappen want ik kan maar tot Baye. Normaal dacht ik te slapen in een vroegere abdij maar daar zijn werken aan de gang. Als ik Baye oversla zou ik meer dan 30 km moeten doen. Dat toch maar liever niet. Morgen dus heel relax.
Ik heb echt geluk met het weer. Heerlijk wandelweer. Het ging nochtans regenen, volgens de mevrouw van de cave in Rilly. En dus heb ik vaak gekeken of er geen wolken kwamen. Ze wilde ook weten of ik veel telefoneerde naar mijn man. Waarop ik antwoordde dat ik elke avond een berichtje liet, met alles OK. Dat is goed, zei ze, dan weet hij dat je niet bent opgegeten door wolven. En ze voegde er nog aan toe, morgen moet je door het woud. Dus liep ik daar vandaag een beetje zoals roodkapje. Maar ik hoorde alleen de vogels. Ik zag onderweg wel infoborden en er blijken wolven te zijn. Maar er stond ook bij dat ze van de mensen weg gaan. Modder was er ook weer, een klein stukje, maar ik zakte er wel diep in. Gelukkig kwam ik daarna aan een vijver waar ik mijn bottines ontmodderd heb. Want nu ben ik weer in een eenvoudig hotel in Epernay. De route loopt eigenlijk niet door de stad maar ik wilde nog wel eens een warme maaltijd. Gisteren was het dus enkel noodrantsoen. Een logement met kookgelegenheid is handig als er winkels in de buurt zijn. Maar op zondag was alles dicht in Rilly. Eigenlijk heb ik daar geslapen in de vertrekken van de seizoenarbeiders. Het sanitair was heel primitief. De eetzaal bestond uit schragen en houten banken. Er hing een reglement omhoog, amai zo streng. Een plukker verdient 9,5 euro per uur, min nog wat kosten. Ik zag vandaag heel veel wijngaarden en enorm veel champagne huizen. Maar ik zal dat beeld van de huisvesting van de plukkers niet licht vergeten. Ik ga nu genieten van mijn hotelkamer.
Dag 14 Reims - Rilly la Montage 12 km 310 km van huis
Even wat minder kilometers. Ik had gisteren weer wat last in mijn scheenbeen en het was koud vandaag. Gelukkig bleef het droog en had ik de wind in de rug. Mijn been is weer beter en mijn kleine teen doet ook weer goed mee. Het was trouwens een mooi parcours tussen de wijngaarden.
Ik slaap nu voor 15 euro op een gastenkamer boven een champagnecave. De gite was bezet en daarom mag ik hier verblijven. Morgen om 8 uur ga ik lawaai horen als het werkvolk vertrekt naar de wijngaarden. Als ik het dorp in wil mag ik maar 1 trap afdalen want als ik lager ga kom ik in de cave. Maar in het dorp is niets te beleven. Het café is dicht. Ik ga me in de microgolfoven een oplossoepje maken en mijn stokbrood opeten.
Morgen weer door de bossen en de hoogtelijnen liggen dicht bij elkaar op de stafkaartjes...
Na dagen door geweldig uitgestrekte velden en verlaten dorpjes te lopen doet het even vreemd aan in een stad als Reims te belanden. En het is weekend dus was het erg druk. De kathedraal is groot en indrukwekkend maar de Sint Jacobskerk genoot toch mijn voorkeur. Er was een vrouw die voor een warm onthaal zorgde en er hing een aparte sfeer in deze oudste kerk van Reims. Al de oudere kerken zijn verwoest tijdens de revolutie, alleen Jacobus bleef gespaard.
Een gepaste maaltijd vinden in een stad als Reims is natuurlijk geen probleem. Ik heb lekker gegeten. Maar hoe dat de volgende dagen zal zijn?
Ik heb alvast wat noodrantsoen gekocht want op zondag verwacht ik niet veel open te vinden op het platteland.
Ik slaap deze nacht in de jeugdherberg. Omdat pelgrims hier nogal wat afslag krijgen heb ik maar meteen een eenpersoonskamer genomen. Ik heb al wat was te drogen hangen, nog een douche, genieten van de wifi en verder gewoon cocoonen. Mijn mummieslaapzak blijft in zijn hoesje. Prettig om nog eens tussen lakens onder een dekbed te slapen.
Dag 12 Chateau Porcien - Bazancourt 22 km 280 km van huis
Weer een dagje verder. Weer wifi in een café. Weer een mooie dag stappen onder de blauwe hemel. De bossen liggen voor even achter me, gedaan met snoeien, zagen en bomen kappen. Vandaag waren het boeren die hun land ploegden. Witte grond! Kalk?
En weer een gratis overnachting in de gemeenteherberg van Bazancourt. Drie matrassen in een ruimte naast het podium van de parochiezaal. Met wc en toilet. Nog altijd in gezelschap van Arie en Mariska. En... ik zou hier ergens geld uit de muur kunnen halen! Morgen naar Reims. Dat vind ik al een hele prestatie.
Dag 11 Lalobbe - Chateau Porcien 21 km 258 km van huis
Ik probeer een beetje bondig te zijn terwijl ik de wifi van een café gebruik.
Heerlijk gegeten en geslapen bij Leo in de Mus.
Vandaag onder een stralend zonnetje door een zacht golvend landschap gelopen over meestal comfortabele paden. Onderweg Arie en Mariska verschillende keren gezien en we slapen deze nacht met ons drie in een gratis herbergje van de gemeente. Heel klein maar pelgrims kunnen dat.
Ze vinden me dapper omdat de route de voorbije dagen vaak door uitgestrekte wouden liep...
Mooi weer vandaag en ook een mooie route. Soms comfortabel en soms modder. In het Foret Domaniale des Vallees maakte ik per vergissing een ommetje langs een GR, wel in de goede richting, maar hij liep dood op een enorm weiland met prikkeldraad. Om niet helemaal terug te moeten stappen 'taffelde' ik door het bos naast de weide. Ik merkte even verderop dat de prikkeldraad omwonden was met isolatiemateriaal. Rugzak in de wei gekieperd, jas, buidelzakje en infoboekje ook. Dan voorzichtig tussen de draad. Gelukt zonder kleerscheuren! Na anderhalve km weiwandelen moest ik er ook weer uit. Ik was niet sterk genoeg om het hek open te krijgen, tot ik het hefboomsystem merkte. Oef weer gelukt zonder kleerscheuren en ik was blij weer de stickers met de schelpen te zien.
Leo pikte me op aan de kerk te Lalobbe en is nu voor mij aan 't koken terwijl ik geniet van een wit wijntje. Heerlijk. 't Is net of ik ben hier nooit weggeweest. Even gewoon thuis.
Dag 9 Rocroi - Aubigny les Pothees 21 km 218 km van huis
Enkele keren de regencape aan en uit gedaan. Het was motregen maar daarvan word je ook nat als het lang duurt. Heel de dag door golvende landschappen gelopen langs stille kleine dorpjes zonder mensen, zonder winkels. Gelukkig had ik een picknick bij.
Nu zit ik in een heel comfortabele bed and breakfast samen met een Nederlands koppel. Ari en Mariska. Ze waren net voor mij toegekomen en we kregen allemaal een Leffe. Prettig onthaal. De sfeer zat er direct in. We mochten ook spullen geven om te wassen. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Dan had ik nog een probleempje. In Rocroi vergat ik geld uit de muur te halen. En blijkbaar zal ik morgen ook nergens een 'muur' tegen komen. Ari wilde me direct geld lenen maar ik heb nog net genoeg voor twee dagen. En ondertussen weet ik dat ik morgen in de Mus zal slapen. Mijn winterjas is veel te warm, ik zweet me te pletter. Leo komt dus voor een nachtje bij mij met de camper en dan kan ik verder stappen met een lichtere jas. Het zal deugd doen mekaar weer te zien. Ik kijk er naar uit.
Dag 8 Oignies-en-Thierache - Rocroi 16 km 197 km van huis.
Gelukkig had ik vandaag niet zoveel kilometers te doen want die door de modder, telden dubbel. De eerste kilometers in het bos waren mooi maar verderop was het GR pad helemaal kapot gereden door tractoren. (Bosbeheer?) Om niet bij elke stap in de modder te zakken was ik door het bos gaan lopen. Ook niet zo handig met veel takken en struiken. Het werd er niet beter op. Het Camino teken wees naar een holle weg die in feite een beek was. Dus bleef ik toch maar door het bos lopen. Al die uren kwam ik niemand tegen. Ik zag en hoorde wel heel veel vogels. Toen er eindelijk weer sprake was van een normaal pad heb ik mijn bottines in een helder beekje van de modder ontdaan. Mijn broek had ik proper kunnen houden omdat ik ze wat opgerold had.
En nu ben ik weer in de bewoonde wereld in Rocroi, een mooi vestingstadje. Om mezelf eens te verwennen na 8 dagen stappen reserveerde ik een nacht in een hotel dat korting geeft aan pelgrims.
Vanaf gisteren doet de kleine teen aan mijn linkervoet wat pijn. Het is geen blaar. Ik heb de nagel goed kort geknipt en er wat zalf aan gedaan. Deze morgen heb ik hem ingepakt in een pleister en daar moest hij het mee doen. De maneuvers in het bos deden natuurlijk geen deugd maar het is toch niet erger geworden. Ik hoor dat Hedwig minder geluk heeft. Hij zou ongeveer samen met mij vertrekken maar er zijn complicaties na een oogoperatie en zit nog weken thuis. Dan liever een zere teen.
Ik zit in de Ardense bossen en de mist is nog maar net aan 't optrekken. Even blog tijd dus.
Vandaag wandel ik de grens over naar Rocroi en daar kom ik op een Franse route de Via Campaniensis naar Vezelay, goed voor 392 km. Ik ontdekte (via kloggen.be) dat er twee Vlaamse mannen dezelfde route doen als ik. Ze zijn me een dag voor. Op hun blog las ik dat het parcours door de bossen naar de grens erg modderig is! Soms tot aan de enkels? Hopen maar dat ik nergens uitschuif.
Nog even iets in het gastenboek schrijven hier en da pak ik mijn boeltje bij elkaar. Tot nu toe ben ik onderweg nog maar 1 ding vergeten. Mijn tandenborsteltje. Ik heb dus een nieuwe gekocht, een zwaarder exemplaar.
