Trots, fier, in wolken... ik kan niet beschrijven hoe ik me voel als ik alweer een step-up aerobic les overleefde.

Gisteren vertrok ik met hangende schouders en vrij gestresst, ja niemand gaat graag af of wordt graag met zijn eigen falen en onkunde geconfronteerd... zeg nu eerlijk als je 20 kilo teveel mee zeult, dan spring je niet als een dartele hinde over die step box... nee dan ben je al tevreden dat je niet doodvalt tijdens die les!

Nu ja veel gepuf en gezucht later en na 3 x het gevoel te hebben dat ik het loodje zou leggen hoorde ik in een verre waas, 'en nu de laatste keer' brullen door de 'iets' te enthousiaste instructrice (ik vraag me nog altijd af hoe dat mens dat doet en waar die die energie blijft halen, of ze heeft ADHD... en dit is een uitlaatklep voor haar!) Dan word je ineens uit je roes geschud en zet je jezelf aan om voor de laatste keer die routine goed te doen en je been wat hoger te heffen zodat je zonder struikelen over die step geraakt. Dan is ook het moment dat je jezelf realiseert dat die 40 à 45 jarige vrouwen rondom jou met hun smalle tailles en eindeloze fysiek er echt wel beter aan toe zijn dan jou, het zou me moeten motiveren, maar eerlijk, ik als expressief, enthousiaste, goedlachse persoon ga me dan schamen... en toen realiseerde ik me dat ik misschien niet echt overstresst naar de les ging omdat ik bang was om te falen, maar eerder omdat ik me schaamde dat vrouwen die tot bijna 20 jaar ouder dan mij er beter uitzagen in hun spannende sportbroek en topje.

Nu ja het is wat het is... het compliment na de les van de instructrice dat het na de 2de keer al aardig begint te lukken en dat ik fier mag zijn dat ik geen moment stil sta en alles gewoon mee doe, doet ook wel veel. Ook mijn man vindt het super, het is rechtover onze deur dat de step-up doorgaat en ik ben dus ook niet zo lang weg :-)

Nu dag 1 na de step-up wonder boven wonder heb ik geen pijn in mijn kuiten en spieren de dag na die les... ook vorige week niet  wacht morgen als het is zoals vorige week dan loop ik vanaf morgen voor 3 dagen scheef de trap af, en met houten stokken in mijn benen  HOE KAN DAT IN GODSNAAM??? eerst geven ze je the day after  goeie moed die k*tspieren, en dan ineens doet gans je lijf pijn als je een voet verzet???

Ik ben 33 jaar maar intussen heb ik bij onze trainingen voor start to run en bij de step-up aerobic gezien dat ik mijn leuze : jah da's oud worden hé misschien toch maar beter een jaar of 15 niet gebruik aangezien er dames in die lessen zijn die minstens 15 jaar ouder zijn dan mij en fysisch een pak beter in conditie zijn dan ik, ik vrees dat het gewoon mijn eigen Luiheid is die me na een aantal jaren zuur op breekt.

deze morgen -600 gram op de weegschaal :-) (na de +4000gram van deze zomer toch eens een meevaller)

Vanavond wel ... gaan eten met de vriendin... een all you can eat buffet bij 'De Chinees'  smaken zal het zeker doen, doseren zal alweer het probleem zijn...

maar met een beetje geluk, kan ik men benen morgen wel buigen zonder dat het trekt in mijn elleboog  en dan zal ik wel een toertje van 6 km gaan lopen, al is het maar om mijn moraal weer wat op te krikken en geen schuldgevoel te hebben.

(OBESIMED is vandaag besteld... ik ben eens curieus)

tot snel

Fatimma