Vanochtend zijn we vroeg opgestaan. We hebben de laatste spullen ingepakt, de fietsen op de auto gezet en om half zeven waren we chemin. We hadden zon 850 km te doen. Heel even vreesden we dat we de gevolgen zouden voelen van de camionloze quatorze juillet : aan de grens van België met Frankrijk stond een kilometerslange file vrachtwagens aan te schuiven. Gelukkig was er een aparte rijstrook voor autos, zodat we redelijk snel de grens over konden. Verder was het in feite rustig rijden; er was praktisch geen verkeer en veel vrachtwagens hebben we niet meer gezien. Bij Parijs kwamen we in de traditionele bouchons terecht, en hoewel we nooit echt stilgestaan hebben, zijn we daar toch een dik uur kwijtgespeeld. Maar al bij al was het een hele vlotte rit, en rond 18u stonden we in Clavières : the middle of nowhere. Nauwelijks 15 km van de autostrade en we waren echt in niemandsland. Smalle wegjes, bossen en velden, en verder niks. Tot onze grote verbazing werden we er zelfs in het Nederlands verwelkomd : de eigenares is een Belgische uit St-Hubert. Na een verkwikkende douche, een lekkere maaltijd en nog een korte avondwandeling kropen we op tijd onder de wol.
Hèhè, de laatse loodjes waren traditioneel weer de zwaarste. Maar onze laatste werkweek is eindelijk voorbij. Iedereen is nog langs de tandarts /orthodontist / kapper gepasseerd en ook de auto heeft zijn nazicht gekregen, dus we kunnen stellen dat we er klaar voor zijn om eindelijk "echt" aan vakantie te beginnen denken. De reisweg is min of meer uitgestippeld (ik heb eigenlijk geen GPS nodig, want het zit ook allemaal in mijn koppeke), en het lijstje (zeg gerust Lijst met een grote L) van wat we allemeel moeten meenemen is ook opgemaakt. Morgen nog wat wassen en plassen en stillekesaan al een en ander klaarleggen en de laatste boodschappen doen.
De laptop is terug van het laptoppenziekenhuis. Hij is goed hersteld van een hartoperatie (harde schijf was gecrasht en er staat er nu een gans nieuwe in), dus die kan ook mee op reis.
We beginnen stilaan af te tellen. Nog tien dagen en we vertrekken naar Pals. Pals is een klein dorpje aan de Costa Brava, zo'n 130 km ten noorden van Barcelona. We zullen er op camping Cypsela verblijven.
Deze namiddag zijn we nog wat inkopen gaan doen om het in en rond de caravan een beetje gezelliger en praktischer te maken : een kaarsenkapelletje (met de nodige kaarsjes uiteraard), wat barbecuespullen, rekjes om kleding en allerlei kleine prullen in op te bergen, maar ook een nieuwe zaklamp (de oude heeft de geest gegeven) en een tekentang . Voor de goede verstaanders : een tekentang dient niet om te tekenen, maar het is zo'n soort pincetje om teken (de kriebelbeestjes) mee te verwijderen. Niet dat we die waarschijnlijk zullen nodig hebben, maar you never know natuurlijk...
Daarnet heeft onze laptop het begeven. Blijkbaar is hij vrij zwaar ziek, want hij herkende ons zelfs niet meer : hij aanvaardde geen enkel paswoord meer, kende geen enkele user meer en wou niet meer opstarten (zelfs niet in veilige modus). Gelukkig was de laptoppendokter nog open; volgens de eerste bevindingen van de eerstehulparts zou de harde schijf wel eens gecrasht kunnen zijn. De laptop moet nu een paar nachtjes in observatie blijven in het laptoppenziekenhuis; wanneer hij weer beter is krijgen we een seintje en mogen we hem gaan ophalen. Hopelijk is dat binnen dit en een week, anders kan hij niet mee op reis, en dan zou deze blog wel een heel kort leven beschoren zijn natuurlijk...
Omdat we willen meegaan met onze tijd, hebben wij ook een (poging tot) blog gemaakt... Niks handiger om onze vakantie-avonturen te volgen. Gedaan met kaartjes versturen (dat vergaten we toch steeds - meestal waren we thuis voordat de kaartjes arriveerden - als ze al toekwamen...), met torenhoge GSM-rekeningen en met MMS'jes waarop de foto's verre van duidelijk waren.
Nu hopen we dat de WIFI-verbinding op de camping het niet zal laten afweten en dat we toch af en toe een beetje tijd zullen vinden om hier te vertellen over alle avonturen die we ongetwijfeld zullen beleven.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
We beginnen stilaan af te tellen. Nog tien dagen en we vertrekken naar Pals. Pals is een klein dorpje aan de Costa Brava, zo'n 130 km ten noorden van Barcelona. We zullen er op camping Cypsela verblijven.
. Voor de goede verstaanders : een tekentang dient niet om te tekenen, maar het is zo'n soort pincetje om teken (de kriebelbeestjes) mee te verwijderen. Niet dat we die waarschijnlijk zullen nodig hebben, maar you never know natuurlijk...
Niks handiger om onze vakantie-avonturen te volgen. Gedaan met kaartjes versturen (dat vergaten we toch steeds - meestal waren we thuis voordat de kaartjes arriveerden - als ze al toekwamen...), met torenhoge GSM-rekeningen en met MMS'jes waarop de foto's verre van duidelijk waren. 
