Ik heb vandaag gelezen dat ze zich aan het voorbereiden waren om te vertrekken op reis. Toen ze klaar waren om te vertrekken werd alles gecontroleerd en wat ik wel leuk vond was dat de goudvis in bad werd gestoken om een hele week te kunnen overleven. Waanneer ze onderweg waren bedacht Martine dat ze was vergeten om het balkonraam te sluiten. Dus wandelde ze alleen terug om dat te gaan controleren. Terwijl ze wag was werd Jimmy de les gespeld door Wannes.
Martine was blij dat ze alles dubbel gecheckt had, want er stond water in het bad. Ik denk dat Jimmy niet blij zal zijn aangezien dat zijn goudvis in dat bad rond zwom.
Dan is het gezin Wannes, Martine en Jimmy met wat vertraging op reis vertrokken naar het zwarte woud in Duitsland.
Ik heb nu alweer een paar hoofdstukken achter de rug.
En ik vind iets heel erg irritant. De auteur schrijft volgens mij onnodige stukjes. Zoals het deel waarin de oude zaakvoerder van Autocars een gesprek voert met Wannes. Dit deel vind ik zeer saai en ook oninteressant. Achter dat je een bladzijde van dat gesprek heb gelezen ben je niet meer mee en weet je ook niet meer wat er werd geschreven in het begin. Wat ik ook nog vervelend vind is dat Dimitri Verhulst zeer lange zinnen gebuikt zoals op pagina 20 waarin hij iets schrijft over waarom men vakantie zou doorbrengen op Spaans grondgebied. Deze zin bevat 8 regels. Wat soms lastig is om te lezen en ik moest de zin enkele keren lezen voor dat ik begreep wat hij had geschreven.
Wat ik wel leuk vind in het stuk dat ik heb gelezen. De schrijver beperkt zich niet tot het algemeen Nederlands maar gebruikt ook dialect. Daarvan is er een voorbeeld op pagina 34 tot 35 waarin Wannes zich afvraagt of Martine op reis wil of niet en dat ze desnoods maar moet terug keren naar haar ex-man.
Zo dit was het voor vandaag, tot de volgende keer.
Hier ben ik weer met een volgend bericht over de laatste liefde van mijn moeder.
Ik heb nu al enkele hoofdstukken gelezen. In heb begin vond ik het moeilijk om mee te zijn met het verhaal. Het deel dat ik heb gelezen gaat over Martine die in haar gedachten is aan het denken. Het springt van het ene op het andere vind ik. Het ene moment gaat het over het vroegere leven van Martine, voor ze Wannes leert kennen. En dan gaat het plots over Jimmy van hoe het komt dat hij nog niet kan zwemmen. Dan gaat het weer over Wannes die een vakantiebestemming bedenkt. Ook wordt er de achtergrond geschetst waar het verhaal in afspeelt, dar er bijvoorbeeld crisis is, de oorlogen, de nieuwe technologie, . (Martine is de moeder van Jimmy en Wannes is de nieuwe vriend van haar en stiefvader van Jimmy).
Er wordt verteld via flashbacks en ook in het verleden tijd. Er wordt hier en daar al iets gezegd maar nog niet veel. De auteur het hij zij vertelt standpunt gekozen. Dat merk je door dat er geen ik wordt gebruikt.
Algemene indruk: De laatse liefde van mijn moeder.
Hallo
Dit is mijn eerste bericht op mijn weblog.
Ik heb net eens het boek bekeken en door gebladderd. Er zijn enkele dingen die me meteen opvallen. De cover van het boek heeft een sobere uitstraling en verteld volgens mij niet veel over het verhaal zelf. Misschien zal deze mening later veranderen als het boek uit is of ik een deel heb gelezen.
De roman is verdeeld in twee delen; I en II. Deel I is het dikste stuk van het boek en deel II is slechts enkele bladzijden en bestaat uit maar een hoofdstuk. Wat ik heel ongewoon vind is dat elk hoofdstuk niet wordt aangetoond met een ondertitel, nummer of ander kenteken. Elk nieuw hoofdstuk wordt aangekondigd met een derde van de pagina witruimte.
