We hebben enkele dagen de Friendship Highway gevolgd.
Op een bepaald moment zijn we dan een zijbaantje ingedraaid. Eigenlijk niet meer dan een zand met stenen pad. Maar na enkele uren hobbelen in ons busje, kwamen we aan het "Mount Everest base camp".
Nu moet je je van dat kamp eigenlijk niet zo veel voorstellen. En controlepost van het leger, met wat tenten en barakken. Maar je staat wel aan de voet van de Mount Everest! Op een plaats waar de expedities zijn vertrokken voor de beklimming van deze grote berg. En dat geeft wel een speciaal gevoel. Hier staan wij dan toch maar weer met ons tweetjes!!!
Dit is zeker een van de hoogtepunten van onze trip door Tibet. Slapen deden we een beetje verder. Dat was dan weer direct een van de dieptepunten van deze trip. Ze bouwen hier een hotel met 4 verdiepingen, kamers zonder badkamer/wc. Met enkel op de tweede verdieping een paar gemeenschappelijke wc's. Leuk is anders. Maar 's morgens ontbijten met zicht op de Mount Everest maakt dan weer dat je dat snel vergeten bent.
02-10-2011 om 16:46
geschreven door Patricia & Dave
Het leven zoals het is "on the Friendship Highway", de baan van Lhasa naar Kathmandu.
Gisteren morgen uit Lhasa vertrokken. Na een uurtje rijden, gingen we stoppen aan een benzinestation om te tanken. Ok, da's goed, kunnen we ineens naar de wc gaan. Tja, dat had je gedacht. Er stond een gebouwtje, met een mannenwc en een vrouwenwc dus wij daar naartoe. Hoe het er vanbinnen uitzag kunnen we spijtig genoeg niet vertellen want ... we zijn niet verder geraakt dan de ingang. Zo stinken !!! Echt verschrikkelijk. Dave had het gemakkelijk, die kon tegen een boom gaan staan. En ikke, wel, gelukkig lag dat wat van de baan af en was er weinig verkeer, dus Dave heeft zijne rug op z'n breedst gezet, en ik heb in een hoekske mijn ding gedaan.
Dan weer verder. Langs een bergpas van 4800m (met regen en sneeuw) en daarna een schitterend bergmeer op 4441m hoogte. En om hoogteziekte te vermijden moet ge veel water drinken ... ge kunt het al raden, dan moet ge dus ook veel naar de wc. De volgende stop dus. Deze keer was het een betonnen kot. Met vier muurtjes en telkens niet meer dan een groot gat in de grond. Maar de geur was deze keer gelukkig te doen. Die muurtjes zijn nog geen meter hoog, zodat je zelfs gehurkt nog een babbeltje kan doen met je buurvrouw. Gezellig!
Verder is alles rustig verlopen, we zitten ondertussen in Shigatse. Dat is de tweede grootste stad van Tibet, op 4300 meter hoogte.
26-09-2011 om 09:09
geschreven door Patricia & Dave
