Nine long weeks. Ze waren zwaar, intens, vermoeiend en vooral energie opslorpend. Maar we zijn d'r geraakt, een eerste pitstop. Moe maar voldaan. Alhoewel... trop is teveel en teveel is trop. Het gedrag van sommige 'ander(s)en' begint toch wel de spuitgaten uit te lopen en het gevoel te geven van 'dat is er echt over'. Moeilijk om te kiezen: laten voor wat het is of toch nog eenmaal keep continuing?
Tis weer ff geleden dus jaaa hiermee is de oorzaak gekend. Great advice - everything will be all right they say. Only future will tell us. Hmyeah it doesnt go that well. Getting the feeling that Im heading forwards to a depression - Damn :/ He or him, working it out at school ö Losing control, bout myself, classes, energy etc. Of course! Missing him really hard ö But slightly the impression that when it isnt my treasure to them. It is leading nowhere to It hurts :((
Am not myself you know? Behaving in an annoying way etc. Far, far away in thoughts. Do I want to see him talk? Trying that from the beginning of holidays :/ Reaching the point of: enough is enough. Stepping towards me in a horrific way Especially psychologically and emotionally :(
This is a message to the World: dont trust anybody... Except yourself.
