Voetreis naar Rome voor AKABE (13 april 09 - 11 juli 09)
Danny Collewaert uit Lokeren stapte naar Rome ten voordele van AKABE Aan alle pelgrims in spé,blader gerust eens in het archief. Gans onderaan vind je informatie over reisweg, mee te nemen materiaal, gewenste kledij enz.. Veel kijkgenot !
KAN ER HIER IEMAND DE CHAUFAGE AFZETTEN ? OP HUWELIJKSRECEPTIE
HALLO BESTE VRIENDEN Het is maandag 15/6 - 1030 uur en ik zit al in berceto. Normaal het eindpunt van mijn bestemming vandaa, gezien ik op de Paso della cissa waar de tocht normaal voor vandaag gepland was, geen slapers te vinden zijn. Gezien mijn conditie zou ik evengoed kunnen doorstappen tot de bestemming van morgen, nl Pontremoli, maar dan wordt het zeker 1700 uur en ik van al vertrokken van om 0600 uur. Op een drietal km van de pas is er nog een Ostello, en dat zal mijn stopplaats worden. Vandaag heb ik dus een zee van tijd. Gisteren heb ik de mooiste tocht gemaakt tot hiertoe in italie. Ik zit immers middenin de Apenijnen. Zeer mooi, maar zeer lastig ze. In een temperatuur van 34 graden heb ik 30 km gedaan waarvan 1070 stijgmeters. In de hitte moest ik onderweg als maar denken aan dat schunnig lokers liedje van " der ee nen boer zijn bozze verbrand" hewel , dat gevoel had ik gisteren ook zunne. Een anekdote van gisteren. Gistermorgen psseerde mij een grote tractor, en de bestuurder was op zijn paasbest, schoon kostuum en mooie das: k dacht mij mezelf, das nekeer nen properen boer si. Na een tijdje wist ik waarom. Het was voor een huwelijk. Regelmatig psseerden mij nog meer tractoren en allemaal toeterden ze als ze voorbij mij kwamen, een hels lawaai. een paar uren later, vanop de bergpaadjes kwam ik in het volgende dorp, en daar was het te doen. Grote receptie buiten. Kdacht bij òezelf, nu zal ik eens lawaai maken in het passeren, haalde mijn fluitje tevoorschijn en blies zodat iedereen verstomd naart mij stond te kijken,. Ik begroette het publiek dat in de lach schoot, en prompt werd ik uigenodigd op de huweljksreceptie. De fotograaf van dienst moest een foto maken van het bruidspaar en de pelgrim, en ik heb ook een fotooke gemaakt. Ik dronk een glaasje prosecco op het geluk van het koppel, maar uit eerlijke schaamte heb ik mij onthouden de bruid te kussen. Ik wilde da schaap da nie aandoen, want ik droop van het zweet. Gisteravond gestopt in Cassio, en mezelf voor vaderskensdag eens goe verwend. Een krasse 72 er ontmoet, Luciano , een italiaan uit Firenze die de VF afwandelt vanaf de Grand Sint Bernard: Ook een italiaans koppel loopt in dezelfde richting. De VF lopen we echter apart, elkeen heeft immers zijn eigen ritme
De fotookes, ook van het huwelijkspaar komen bij het volgende berichtje subiet groetjes ciao Danny
jaja hier ben ik weer beste vrienden.Het heeft inderdaad 3 dagen geduurd vooraleer ik een internepunt open vond. mijn blog up to date houden is al een avontuur op zich. In fiorenzuola bvb ben ik na een lange stapdag uiteindelijk beland in IPoint, maar CHIUSO. Een jongen uit Sierra Leone wist dat aan de andere kant van het stadje nog een telefoonwinkel was. Die jonge kerel heeft mij door de stad gegidst naar de winkel (zouden ze da in Lokeren ook doen ?) Enfin daar ook geen computer...
Terwijl ik dit schrijf denk ik met heimwee terug aan mijn vrouwke Nicole die me samen met de vriendinnen Veronique, haar zus Christine, en haar doc hter Tine was komen opzoeken in Piacenza. We hebben een ganse dag de toerist uitgehangen, stadje bezocht, maar ook uren gezocht naar nieuwe bergschoenen voor mij. Mijn bergschoenen waren immers totaal op, en met mijn andere lage stappers s het al nie beter: Oude schoenen meegegeven met mama, en met de schrik in het hart mijn nieuwe italiaanse schoenen ingestapt. De voetblessures vallen best mee. Het afscheid van mijn vrouwke viel ons beiden zeer zwaar, en met tranende ogen stapte ik weg. De uren met haar waren fantastisch, maar veeeel te kort: Tedju toch. De vrouwkes hebben maar net hun terugvlucht gehaald omdat ze in piacenza de po dachten over te steken via een gesloten brug.
Vandaag en gisteren gestapt in broeihete temperaturen. Ondertussen heb ik me gewoon gemaakt op te staan om 0500 uur, zodat ik kan starten om 0600 uur. Die eerste frisse uurtjes stappen immers geweldig. Kzit hier terug op de eerste "bobbels" van bergen, en ik ruik Toscanie. De Italiaanse vriendelijkheid treft me. Een voorbeeldje : ik ben vandaag toegekomen in Fornovo di Taro (omstreeks 1330 uur) Een Slaatje en een broodje gegeten en dan op weg naar een internetpunt: Ik passeer daar een oudere dame, samen met een "kersse achtig fuguur", alsook een jongedame. Ze zaten op hun terrasje en hadden net gedaan met eten. Die madame roept me, begint een gesprek en nodigt me uit bij te zitten. In een twee drie solfert ze me daar een schotel op met uitgelezen parma ham, gebakken gehaktballetjes, gefrituurde deegwaren enz, de jongedame die in Milano woont spreekt zeer goed engels zodat ze voor ADELE, kan tolken. Haar zoon - lijkt een beetje op Etienne K krijgt van haar de opdracht een nieuwe fles wijn open te maken, en daar zat ik dan. Zeggen dak al gegeten ha, daar had Adele geen oren naar, ondertussen steeds mijn bord maar bijvullende. Tenslotte kwam ze aandraven met zelfgemaakte likeurwijn. Algauw kwamen meerdere "lokals" aandraven. Met de belofte dat ik na terugkomst in Lokeren een kaartje zal sturen, en na een fotooke samen en nog een paar extra dikke kussen erbij mag ik beschikken...
Gisteren tot in Fidenza dikke 36 km gestapt: Drie Italianen die uit Bergamo afkomstig zijn volgen ook hetzelfde traject. Ze zijn dus nog niet zolang aan het stappen. Al twee keer met die italianen in hetzelfde parochieverblijf geslapen. Een vvan de twee vrouwen loopt met blaren om u tegen te zeggen, maar van compeed moet ze niets weten. Ze hebben vorig jaar Santiago de Compostela gestapt:Vandaag slaap ik in de kelder van een of ander jeugdverblijf naast de kerk.
Nog eventjes iets over de Via Franchigena route: Iedereen hier loopt met een boekje waar de route perfect in beschreven staat, terwijl ik het moet stellen met een summier schetsje . Desalniettemin de mizerie om het goede pad te zoeken was ik gisteren even voor 4 al gearriveerd, en de italianen .... om halfacht. Mijn voeten zijn het immers al gewoon om km,s te verslinden. Vandaag in prachtig natuurgebgied gelopen, smalle paadjes, en soms door droge rivierbeddingen.
In mijn hiernavolgende berichtjes stuur ik wa fotookes van het samenzijn met mijn Nicolekke, en beeldekes onderweg
ps het is hier ondertussen 32 graden. Amaai ze
NOG EEN BERICHTJE VOOR MARLEEN EN ANDRE . HET IS TOF DAT JULLIE KOMEN ZULLE / VIA NICOLE HOREN JULLIE MEER OVER WAAR IK ONGEVEER ZAL ZIJN WANNEER JULLIE KOMEN. IK GA HET EENS BEKIJKEN .
Dag beste vrienden, ondertussen ben ik al in piacenza. K moest daar zeker bijtijds zijn nu mijn vrouwke Nicole. samen met de vriendinnen Veronique, Christine en Tine mij komt opzoeken. Heb er dus gisteren een tandje bijgezet, en ik begrijp nu Herman waarom die duivenmelkers op weduwschap spelen met hun duiverkes.Gisteren ben ik tot in Calendasco geraakt. Heb een stukje met een taxiboot op de Po moeten doen wegens rotte brug. Meegevaren met andere pelgrims, een koppel uit Maastricht die de tocht in stukjes doet en een andere Nederlandse uit Rotterdam die op 5 april vertrokken is. Na het vertrek van de berggeiten ben ik tot hiertoe al kunnen slapen in de parochia,s en gisterenavond, was het eten zelfs inbegrepen. Nie moeilijk met een dorp zonder restaurant. In Santa Christina werd ik opgevangen als een king: de parochieherder , de Dom, is er hier eentje zoals onzen Theo B van vroeger. De zwiterse dienstmeid van de Dom van Calendasco heeft mijne was gedaan, en ik heb ondertussen weer wa slaap ingehaald. Moet òe dringend nieuwe lage wandelschoenen kopen en mijn bergschoenen zitten ook een goed stuk door de zool. Nog gauw enkele bedenkingen .
- een italiaan praat 50 procent met zijn handen, dus ik kan al een handje italiaans - de mensen zijn behulpzaam , vb mortara in cafe gevraagd naar internetpoint , een man heeft alles gedaan om mij te helpen en fietste mij nog achterna om de laatste info te geven - de italianen houden van de natuur maar respecteren die niet. Het is verschrikkelijk wa je vindt op picknickplaatsen. Ze komen er zelfs hun oude frigo,s ed storten
De fotookes komen subiet he Daaronder zit er eentje van die Nederlandse pelgrims, 3 italiaanse coiffeusses, een stukje italiaanse moorre (op heiende zullen ze mij wel begrijpen) en ook eentje die laat zien sat je s middags best niet in de zon blijft wandelen maar dan liever kunt genieten van een glaasje druivensap
Beste vrienden, goe toegekomen in PAVIA, terwijl de berggeiten in de lucht zitten met ryanair naar Belgie: Vandaag heb ik mijn staprecord gebroken 46 km terkes. Anders dan òet de vrienden van d,eigendommen was het pad nu wel goed aangeduid, en liep het over prachtige stukjes natuur: De spelbreker voor vanmiddag was een hevige stormwind die me flink wa parten gespeeld heeft. Ik liep door bosrijk gebied met ernorme zijwind, en ik hoorde her en der bomen afkraken: Vier vielen er pardoes over mijn pad, wat mij enig klauterwerk opleverde. De takken vlogen in het rond en dit heeft een hevige naniddag geduurd. Toen ik dan net voor mij het pyamajasje dat een grote adder kort tevoren van zich af moet geschud hebben bemerkte, liep ik dubbel voorzichtig goed kijkende waar ik mijn voeten neerzette. In pavia liep in meteen de kerk binnen. Het was er een jongerendienst voor de kindere die morgen hun communie doen. De priester riep mij naar voren en hoorde mij uit over mijn pelgrimsactiveit in volle kerk. Iedereen applaudiseerde. Tof ze: Ik kreeg terplekke het adres van een jongerencentrum waar ik nu slaap. Het is een centrum waar zowat van alles verblijft alle rassen, van 12 tot 25. Ik ontmoette er oa Maria een Albanees meisje dat dit jaar afstudeert en een Nigeriaanse jongen die ingenieur wil worden. De leiding is in toffe handen We aten er samen en deden samen het afwaswerk: Maria is me hier komen opzoeken in het internetpoint omdat ze ondertussen al naar de blog gekeken had. Ze wou ook een fotooke en daarom staat ze er ook bij. Slapen en eten is gratis en ik hoop dat ik alles nog heb als ik terugkom , want de kamer mag niet op slot gemaakt worden. Allee, sluukes en tot blogs Danny
dE ITALIAANSE IJSCREEM IS LEKKER ZULLE. De berggeiten verwennen me hier, en brachten me ook een maxifles duvel mee, die ondertussen al op is , want dagewicht meesleuren is ook nie alles he D, eigendommen en Lientje hebben me zeker verwend, en Patjen, bedankt voor het mooie boek - ben er al in bezig , en lientje voor de snoepjes BEDANKT
van Vercelli naar Mortara - eeuwige rijstvelden - grote slang en treintje spelen
Met een paar moedige meestappers van d,eigendommen en Lientje (moensken kon nie mee want moest nog naar toilet), ben ik na wel een zeer korte nacht, verdergestapt richting Mortara; Afspraak was oò s middags in Robbio te komen, want ook de volgende bezoekers (de berggeiten) afspraak gemaakt hadden. Serieze problemen in de voormiddag, het pad netjes volgende op de dammen in de rijstvelden - stelden wij na een uurtje wildernis vast dat er geen pad meer was: Een diepe waterloop versperde ons de verdere doorgang en verder niets meer: Dan maar verdergesukkeld om na weer een uurtje vast te stellen dat ook in de andere richting niets mogelijk was: Ettelijke km,s later hebben we de hulp ingeroepen van den beek, die ons oppikte met de auto toen we eindelijk op een stuk weg kwamen. Kleinigheidje gegeten enliterke bier gedronken om dan met de Berggeiten Guido, John, Luc en Eddy op stap te gaan richting Mortara: Als je dacht dat het pad dan beter ging worden .... forget it . Op gegeven ogenblik moesten we op spoorwegbedding lopen en gelukkig waren we er net af toen er een trein voorbijraasde. Op dat glipte er een grote groene waterslang voor mijn voeten om gehaast het water in te duiken... nie plezant ze. Im Mortara aangeland een klein hotelletje gevonden en voor een minieme prijs gegeten in een lekker lokaal restaurant. Tevoren wel goede wijn en lekkere tapa,s zie foto,s Vandaag ben ik met de geiten aangeland in Garlsco waar we overnachten in IL PINOvoor een zeer zacht via francigena prijsje Morgenvroeg reizen de geiten terug en stap ik verder richting PAVIA: Allee de groetjes, en nog nekeer neig bedankt voor , - de vriendenkring voor de milde bijdrage - het prachtige gedicht - de toffe reacties Ondertussen is het water aan het gieten, maar na zo,n 28 km waren we bijtijds gestopt. groetjes Danny ps . fotos òet tweede msg
Beste vrienden, terwijl ik dit berichtje schrijf ben ik in compagnie van Lientje en Alex van FGP Dmonde. Beverken, Moensken, en Beeksken zitten grote potten te drinken terwijl ik hier na 42 km stappen de blog probeer bij te werken. Dit is La Bella Italia mensen, en as het nie gelooft, moogt ge altijd eens overkomen: D-eigendommen vergezellen mij morgen nog op mijn pad - betalen mijn logies, En mijn eten:::: mille gracie.... en morgenmiddag komen de berggeiten. Op 9 juni komt òijn nicolleke, samen met veronique, Tine, en Christine. Mijn blogsken zal dan wel eens dagsken gesloten zijne zulle . Enfin gisteren in mijn tentje geslapen op een heuvel nabij de agriturismo natura foresto inCavaglia. Gespeeld met een drietal honden, die mij potver... vannacht kamen wekken en in mijn tentje wouden komen. Nu zit ik in Vercelli. kga sluiten en voeg gauw nog paar fotookes toe. PS ik zit volop in de po vlakte. Met heimwee blik ik terug naar de bergen die nog steeds zichtbaar zijn. groetjes danny, lientje en Alex
