|
NVG Ieper verwelkomt 1401 stappers op wisselbekertocht.
De West-Vlaamse heuveltjes zijn de populairste wandelbestemming voor mijn provinciegenoten, en terecht want deze streek heeft alles te bieden wat een wandelaar prefereert. Het is de eerste keer dat Voorzitter Freddy en de zijnen deze tocht op een zondag organiseren, deze beslissing heeft hen zeker geen windeieren gelegd want maar liefst 1401 tevreden stappers namen deel aan deze zeer geslaagde wandeling. Men kreeg zelfs het bezoek van wandelvereniging"De Noorderkempen" uit het Antwerpse Hoogstraten die hier met een volle bus aanwezig waren.
Cultureel centrum "De Fontein" blijkt net groot genoeg om de meute wandelaars op te vangen, vanuit deze locatie vertrekken we voor 29km wandelplezier die ons in eerst instantie naar Dikkebus en zijn gelijknamige vijver zal brengen. Meteen na het verlaten van het gehucht De Klyte vertoond het landschap enkele mooie rondingen, de autoloze wegen kronkelen aangenaam over deze zachte bulten zodat het hier een plezier is om te wandelen. Het valt ons op dat op sommige plaatsen de grachten bezaaid zijn met afval; gevulde plastieken zakken, lege blikjes en bouwafval worden hier zomaar gedumpt, een echte plaag die jammer genoeg meer en meer de kop opsteekt. Vijf rustige kilometers later bereiken we het ruime cultureel centrum in Dikkebus voor onze eerste stempel, we zullen deze zaal drie maal bezoeken want van hieruit heeft Freddy nog een tweetal lussen uitgepijld. Mijn wandelgenote heeft hier pech want niet alleen de naad van haar wandelschoen begint te scheuren maar de barst reikt dwars over het topgedeelte van haar schoen, natuurlijk duwt de teen juist tegen die verdomde scheur. Eigenlijk ben ik niet al te bezorgd want het is een taaie tante die al heel wat onstuimige watertjes heeft doorzwommen; toch proberen we met wat tape de scheur dicht te houden, nu maar hopen dat de hemelsluizen toe blijven.
De eerste lus brengt de stappers langs kalme baantjes in de richting van Ieper, ik herinner me dit straatje nog goed want vorig jaar was hier een geit uitgebroken die de wandelaars maar bleef volgen totdat een goede ziel het arme beest terug naar zijn weide bracht. Plots sturen de pijlen ons een oude spoorwegbedding op die recht naar Dikkebusvijver loopt, deze waterplas van 36ha onstond door afdamming van de Kemmelbeek en juist rond dit mooie recreatiedomein wandelen we op een verhoogde dijk tot aan de overzijde. Vervolgens stappen we een kei van een kerkwegel in die slingerend tussen de weiden ons opnieuw naar Dikkebus brengt.
De zaal staat nu werkelijk volledig op zijn kop, de wandelaars stromen' en grand masse' binnen en het is zoeken om twee vrije stoelen te vinden; dit zal hier duidelijk een succes worden voor NVG Ieper. Na een hartverwarmend soepje vatten we meteen de tweede lus aan die ons via een smalle wegel opnieuw langs Dikkebusvijver brengt. Op dit moment hoor ik geritsel op de dorre bladeren, inderdaad de hemelsluizen gaan open, niet zo erg maar toch vrees ik voor de gescheurde schoenen van mijn madam. Een kaarsrechte weg brengt ons in de nabijheid van één van de vele militaire kerkhoven die we langs een licht klimmende weg passeren. Een mooi asfaltje later daalt een prachtige boerenwegel opnieuw tot aan onze favoriete waterplas die we nu in tegengestelde richting volgen; voor de derde en de laatste keer wandelen we de controle post binnen.
We blijven niet al te lang plakken en vertrekken na vijf minuutjes samen met een hele horde wandelaars in de richting van de Kemmelbult. Dit exquis traktaat is echter alleen voor ons bestemd want even later dalen de wandelaars van de langste afstand een sublieme aardewegel in die de vallei van de' Grote Kemmelbeek'zal verkennen. Enige tijd later wandelen we eenzaam Kemmel binnen alwaar we in een lokale kroeg onze laatste stempel kunnen afhalen.
Na een' bakkie troost' passeren we de mooie Dries met het beeldje van' De Gaper' en stappen heel content het schilderachtige Warandepark in waar zich nu het stadhuis van deze gemeente bevindt. Een mooie bosweg stijgt op de flank van de Kemmelberg totdat we een betonweg bereiken, na deze gekruist te hebben begint het plezier. Een fantastiche smalle weg vormt de inleiding tot een behoorlijk zware beklimming dwars door het Kemmelbos heen, enorm mooie uitgesleten boswegeltjes stijgen nogal steil tot net onder de top van deze puist. Ik moet eerlijk zijn dat ik veel vocht aan het verliezen ben maar wat kan mij dat schelen want dit is wandelplezier van de bovenste plank. Tussen de kale bomen door genieten we van een mooi panorama over de omgeving om plots nogal hevig via een bosweg de Kemmelberg al te dalen en onze weg naar De Klyte te vervolgen. We zien het gehucht reeds in de verte liggen en ik moet eerlijk stellen dat de laatste kilometers een echt plezier zijn, uiterst rustige wegen slingeren door de bekoorlijke omgeving met de mooie beklimming van De Zavelaar als laatste stuiptrekking.
Als we de zaal betreden zien we een glunderende Voorzitter die we dan maar meteen feliciteren met zijn organisatie. Deze kleine wandelclub heeft vandaag bewezen dat men niet groot moet zijn om sterk uit de hoek te komen met een glansprestatie.
wim
03-03-2009, 00:00 geschreven door DANIEL 
|
