 |
|
|
| WANDELCLUB N.V.G. IEPER 452 |
|
|
| 29-01-2009 |
 STARTPLAATS DE WIELEWAAL |
DE WIELEWAAL
29-01-2009, 00:00 geschreven door DANIEL 
|
|
|
|
|
| 30-01-2009 |
| 2Kg VERMAGEREN IN 5 UUR TIJDENS 7 DE KELTENTOCHT |
DE KELTENTOCHT (zondag 26 april 2009) Met bijdrage van Wim Verhelst
Voor deze laatste zondag van april puilde de wandelkalender letterlijk uit met interessante wandeltochten maar toch
twijfelde ik geen seconde om in de West-Vlaamse heuvels een bezoek te brengen aan wandelclub NVG Ieper want die
stelden mij nog nooit teleur. Het bestuur besliste om van startplaats te veranderen en dit was duidelijk een wijze keuze.
Ergens tussen de Rode en Zwarte bult vinden we "De Wielewaal" van waaruit deze kleine wandelvereniging hun
7è Keltentocht liet starten. Ik ben op de parking bezig mijn wandelschoenen aan te trekken als ik een wandelaar tegen
tegen een clubmakker hoor vertellen:" Amai zeg ,ik heb juist de eerst lus gedaan en 't was de moeite zulle". Meteen
verschijnt er een glimlach op mij gezicht want ik weet dat deze club natuurbeleving hoog in het vaandel draagt.
Als ik binnen ben hoor ik dat Sonja de vier lussen van vandaag heeft uitgetekend, als deze dame net zo pittig is als het
traject dat ze heeft bedacht, dan beklaag ik haar halve trouwboek.
Ik vat meteen lus 1 aan en een onverhard pad stuurt ons direct onder de gekende zetellift en tussende wijngaarden
door. Meteen worden we voor kilometers lang ondergedompeld in een prachtige natuurkader, de wegel daalt lichtjes
tussen de bloeiende hyacinten door om even verder gezapig weer te klimmen.Alhoewel deze club zweert bij het
prachtig wandelnetwerk hebben ze extra pijlen aangebracht zodat de wandelaars duidelijk hun weg vinden.Op een
bepaald moment stuur zo'n pijl ons links de dieperik in, via een brugje dwarsen we de Douvebeek en via een
steile trap klimmen we opnieuw dit schitteren valleitje uit.We zijn duidelijk opgewarmd en dit is nodig want Sonja doet
ons meteen weer zweten als we dwars door een prachtige bos de flanken van de Mont Noir moeten bedwingen.We
bevinden ons nu bij onze zuiderburen als we wat later op de Zwarte berg kunnen genieten van een wijds panorama.Een
heerlijke holle boswegel breng ons andermaal een verdiep lager,eens het stukje groen uit worden we weeral
overdonderd door die unieke vergezichten.Een zandwegel verder bereiken we de visvijvers van de Ponderosa,nu
krijgen we 50 meters asfalt vooraleer wederom een schitterende éénmanswegel onze motor sneller doet slaan.Dit
droompad zet mij boven af in de buurt van de vele winkeltjes,plots staat er voor een winkel een beeld van een naakte
vrouw met een bordje 'boutique erotiquè rond haar nek. Als fervent wandelaar en als sportman mag ik
aan deze verleiding niet toegeven en met opgeheven hoofd stap ik dapper verder om wat later links in te draaien.Ik
vermoed sterk dat Sonja toch enkele sadistische neigingen in zich heeft want op dit punt zijn we heel dicht bij
"De Wielewaal", maar neen, opnieuw zakken we enkele meters en je weet wat dat betekend. Een laatste
stuiptrekking later sta ik badend in het zweet in "De Wielewaal" voor mijn eerste stempel. Deze lus was
5,7km lang en telde zeker vier zware beklimmingen, ik was zeker dat die eerste kilo er na deze lus al af was.
Gelukkig heb ik heel wat krachtvoer meegebracht en ik vermoet sterk dat ik het allemaal zal nodig hebben. Om lus 2
aan te vatten duiken we meteen het Hellegatbos in, we worden overvallen door een zee van boshyacinten die het sterk
heuvelende bos en prachtige uitzicht meegeven. Sublieme uitgesleden wegels dalen nogal sterk naar een beekje toe, op
houten planken volgen we eventjes het valleitje om spoedig het 'Kotje Pieperbos' in te wandelen. Dit
stukje groen is genoemd naar de volksfiguur die in het bos woonde, hij verkreeg zijn bijnaam omdat vooraleer je in het bos
in mocht je hem een pieper of kus moest geven, een man naar mijn hart. Weeral worden we overdonderd door een paars
tapijt en door een heerlijk natuur parfum vooraleer een zalig wegel ons helemaal tot aan de voet van deze Rode puist brengt.
In een wijde onverharde boog stappen we Westouter binnen, we passeren het pittoreske kerkje en beginnen zo aan de
volgende beklimming naar onze controlepost toe die we een mooie klimmende veldwegel binnenlopen.
Ik ben halfweg en nu kan ik stellen dat dit behoorlijk zware kost is maar ik amuseer me hier rot. Lus 3 dan maar, we
dalen halfweg het Hellegatbos in maar plots sturen de gele pijlen ons onovertroffen boswegel in die sterk klimt. Net
voor de drukke asfaltweg kiezen we links een mooie zandwegel die recht naar de voormalige Cosmos leidt.Van hieruit
hebben we een prachtig uitzicht op Loker, onze volgende bestemming. Een uiterst steile afdaling later wandelen we de
richting uit van Dranouter om net voor één van de kleine militaire kerkhoven rechts een voetbrekende wegel in te
slaan. Dit pad is bezaaid met uitstekende stenen en daalt langs het natuurgebied "Behaegel" toe. Hier komt er helemaal
geen einde aan dit onafgebroken snoer van heerlijke wandelwegens, we zijn terug op weg naar onze laatste rustpost
als ik in een fantastisch bosje temidden van de hyacinten een kunsmatig trapje moet overwinnen.
We overwinnen nog eventjes de Schomminkel, een helling meer of min kan ons vandaag toch niet deren, via deze
achterzijde ven de Rode Berg lopen we voor de laatste stempel binnen. Ik heb zo'n vermoeden dat er niet veel
wandelaars alle vier de lussen zullen stappen.
Ik laat mijn zweet wat opdrogen en begin aan lus 4 die mij toch enkele onbekende wegels zal aanbieden. We passeren
het natuurgebied "De Broekelzen" om even verder pal op de grens via een magnifieke graswegel een verrassend
mooi valleitje te volgen, dit is voor mij de ontdekking van deze wandeldag. In plaats van de grens over te steken
wijst men ons de weg naar Westouter, op uiterst rustige wegen wandelen we onze laatste kilometers; Zoals ik wel
gedacht had zit het vernijn hier weeral in de staart, via een enorm steile asfaltweg bedwingen we voor de allerlaatste
keer vandaag de Rode Berg. Dit is toch zonder twijfel wel een stijgingsgradiënt van 20%, het zweet gust nu uit
poriën die ik niet wist dat ik had.
Ik vraag me hier werkelijk af hoe men deze tocht kan verbeteren, volgens mij is dat onmogelijk. Dit was een wandeling
waarvan alles super was; het was supermooi, superlastig maar superleuk...
Gegarandeerd tot volgend jaar.
30-01-2009, 00:00 geschreven door DANIEL
|
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
