Maandagochtend 9 januari 2017 om 7.00u 's morgens ... na lange tijd eindelijk weer eens opstaan met een doel !!! Vandaag is het m'n eerste dag in het revalidatiecentrum PC Caritas te Melle, België maar strakjes daarover meer.
Terwijl ik naar m'n keuken wandel zie ik door de grote venster -die uitgeeft op een drukke steenweg waar ik woon- reeds auto's aanschuiven. De kerstvakantie zit erop en het gewone leven neemt weer zijn gangetje. Maar niet getreurd, ikzelf dien pas om 8.30u te vertrekken en tegen dan zijn die files reeds weggewerkt.
Eigenlijk ben ik wel een beetje benieuwd naar die eerste dag ... vorige week had ik een intakegesprek met de psychologe waarbij ik een positief gevoel aan overhield, maar vandaag zou ik pas in contact komen met de medepatiënten, onze begeleiders alsook de soorten therapie. Dus misschien toch een beetje stress ???
Om 8.50u arriveer ik op de parking van de "Reva" PC Caritas te Melle. Goed op tijd aangezien onze eerste therapie start om 9.15u. Ik word verwelkomd door de verpleegkundige voor wie het allemaal even spannend is als voor mezelf. Klaarblijkelijk starten we vandaag met een volledig nieuwe groep mensen, 3 dagen per week gedurende 12 weken.
Ze toont me de weg waar ik een kop koffie kan nemen alsook de ruimte waar we deze kunnen nuttigen. Elk lokaal dient ze te openen met een loper waarvan ikzelf niet echt het nut van inzie maar het zal zo wel zijn redenen hebben.
9.15u .... eerste therapie namelijk "Workshop zelfversterkend werken".
Aangezien het onze eerste dag is mogen we onszelf voorstellen ... hoever je daarin gaat bepaal jezelf. Ikzelf verkies om mijn voornaam, ouderdom en bipolaire stoornis prijs te geven. Anderen zijn nog beknopter omdat het hen niet zo makkelijk afgaat te communiceren in een onbekende groep, nog anderen geven dan meer prijs dan nodig ... als het maar oplucht zou ik zo zeggen. Jammer genoeg werd dit eerste uurtje regelmatig verstoord omdat sommigen onder ons reeds een eerste afspraak hadden bij de psychiater ... maar dit zijn misschien groeipijnen ;-)
Wat me vooral bijbleef uit deze eerste kennismaking was dat niet alleen ikzelf een probleem heb waar ik aan wil werken, maar ook anderen. En dat ikzelf mijn problematiek misschien wel wat teveel opblies in mijn eigen hoofd als ik eens goed luisterde naar wat anderen meemaken of hadden meegemaakt.
10.15u ... eerste koffiepauze. Kon wel een bakje troost vergezeld van een sigaretje gebruiken na dit eerste vrij onschuldig toch intensieve uurtje.
10.45u ... tijd voor ons tweede therapieblok, "PMT" genaamd. Voor diegenen onder ons die een beetje meer uitleg willen volgende link : https://nl.wikipedia.org/wiki/Psychomotorische_therapie
Onze therapeut zet ons in beweging aan de hand van enkele stoelen. Later gaan we over tot een balspel en nog later tot een oefening met houten stokken. Ongelooflijk wat dat allemaal kan teweegbrengen bij een mens, maar ik ben ervan overtuigd dat ik hier op een later tijdstip eens zal over uitweiden.
Dit uurtje vloog voorbij alsof het niets was ... (voor mij dan toch)
Nu mochten we met z'n allen naar het restaurant gaan om een warme maaltijd te verorberen. Het eten was eenvoudig maar heel lekker en nadien een lekkere kop koffie om af te sluiten.
13.30u ... Tijd om onze laatste therapieblok aan te vangen namelijk "Psycho educatie". Dit wordt gegeven door onze verpleegkundige. Doordat we elkaar al een beetje beter kenden konden we vrij snel overgaan tot de orde van de dag en dit deden we aan de hand van een interview. In het eerste deel was je de interviewer, in het tweede deel de geïnterviewde en tot slot bespraken we alles in een derde en laatste deel. Zeer leerrijk en inspirerend vond ik dit persoonlijk.
