Dus 12 plus 2 is 14. Wel vreemd want 14 is 1 en 4 en één dat is exact het
getal, maar vier niet, want dat is teveel... Of 4 jaargetijden das weer 1
jaar en 1 is weer juist.
Ik denk al een hele Tijd aan intenties, na een nacht dromen van vlinders.
Fladderen in de wind, veel wind.
Het gaat soms snel, soms razend snel. Wervelwind, ja goed! goede omschrijving .
Intentie, het is vaak de bedoeling waar alles rond draait!
Als de bedoeling goed is, is vaak alles getolereerd, alles moet dan ook goed
bevonden worden. Vanzelfsprekend...goed...ideaal. Het komt vaak goed zegt men
dan, maar wie zegt dat? Wie bepaalt de regels? Wie zegt wit of zwart, wie
bepaalt grijs, midden, links, rechts? Ons hart, verstand, omgeving,
maatschappij, situatie, moment! Zoveel factoren, hoe kan je ooit het juiste
doen?
Tussen de regels door begrijpen. soms Hebreeuws, Chinees, Japans... Soms zelfs
gewoon duidelijk.
Maar goed, intentie, weet je het? eigenlijk is dat alles.
Als de intentie goed is, is tijd geen verhaal. Het is geen probleem wat
tijd in seconden zijn...minuten, uren of dagen.
Het is het doel dat aan de horizon staat, dezelfde weg, het pad dat kruist! Dat
is gebeurd, daar kunnen we niet omheen. Het pad zal kronkelen, mogelijks zelfs
onderbroken zijn op sommige vlakken. Maar het is me te duidelijk. Het is als
vanzelf, elke zin, woord, gebeurtenis moet gedeeld zijn, voelt niet compleet,
bijna onvolmaakt. Een mooi geheel, complementaire kleuren, compositie, abstract.
De lessen moeten we allen leren, soms duurt een lestijd 50 minuten, soms 50
jaar...
Ik ben bereid mijn lestijd uit te zitten als de intentie dezelfde is. De
horizon gelijk, het gemis even groot en de puzzel die past.
Ik ben niet diegene die je zal vertellen dat het makkelijk zal zijn, maar wel
dat het alles waard zal zijn.
Eigenlijk loopt dit verhaal al langer, het is alleen nooit in
me opgekomen het te schrijven.
Nooit heb ik zo kort bij een boom gestaan, zo goed de wind
gehoord, zo mooi het blad zien vallen, aandacht gehad voor de omcirkeling van
het licht.
Nooit was een gevoel zo intens. JAMAIS, geen haar op mijn
hoofd, ze zijn me zwaar gevallen, ze hebben scherven gemaakt. Scherven brengen
geluk zeggen ze, is dit dan als je ze opraapt of als je ze laat liggen, als je
ze lijmt of juist erop stampt?
Seizoenen zijn veranderd, er is geen bittere kou, maar toch
is er tocht, ijzige stilte bijna, maar goed! Tijd wederom tijd, voor een idee,
dom misschien maar ook veraf. Of toch niet heel kortbij.
Verwarring, hopen woorden en zinnen druisen langs me heen.
Is het goed, fout, stom, dom mogelijks gewoon ik. Hopeloos zoekend stop dan,
stop met zoeken, het ligt voor je neus of nee, het is er gewoon niet.
Een simpele verhuis, een leeg bureaublad. Het sneed door
merg en been, een gevoelsmens, iemand die een aanraking zal ontleden naar de
waarheid, of interpretatie zal maken naar een bedachte waarheid, een gevoel een
gemis.
Begrip zeker, een gevoel van verbondenheid, maar een ander
leven. Is het een vliegtuig, is het een vogel, nee dat is het niet. Malediven
doen we zeker, maar waarschijnlijk dan ook weer niet.
Ring ring de wekker, of was het een oproep, een nood of een
opvulling van leegte, leegte van de dag, nacht, geen noodzaak, geen behoefte en
toch drang. Ik zeg de scherven, maar ooit ,was ,is zal het mogelijks een vaas
zijn.
Een vaas met bloemen, blaadjes verwelken, verkleuren,
verandering, een samenhang.
Samenhang door dromen, utopie misschien, kia, rollen wagen
rijden, dromen bevrijden! Water en land, zee, maar zand, drijfzand, verdrinken
.
