Toen ik deze ochtend naar Jan ging, zieden ze dat hij nog geen reacties gegeven had. Zijn koorts is onder controle en was 37,5 graden. Ik heb hem proberen wakker te maken. Eerst heeft hij een paar keer goed gegeeuwd en dan was hij er weer. Hij keek, lachte, herkende de muziek, kneep, stak zijn tong uit en gaf een kusje toen ik het vroeg. Hij stak zijn tong ook weer weg toen ik het vroeg ;-). Ook deze middag toen Chris en Philip en Inge op bezoek gingen kregen ze dezelfde reacties van Jan. Hij weet dat hij geduld moet hebben, en doet echt zijn best! Deze avond kregen we geen reactie meer, maar we hebben dan ook niet meer geprobeerd om hem wakker te maken. We willen niet dat hij zich te veel zou moeten inspannen. Hopelijk op naar de volgende stap.
De laatste 2 dagen hebben we niet meer geprobeerd om Jan wakker te maken zodat hij optimaal kon rusten om zijn infectie te overwinnen. Dit gaat de goede richting uit. De koorts begint te zakken en is voorlopig onder controle. Eenmaal de infectie helemaal onder controle is, hopen we hem weer wakker te zien zodat we zijn reacties opnieuw kunnen stimuleren. Binnen een paar dagen breng ik jullie opnieuw op de hoogte van het verloop en is tegen dan hopelijk de koorts en de infectie volledig weg.
Deze ochtend bleek Jan nog steeds zeer hoge
koorts te hebben. De oorzaak hiervan zou een infectie zijn. Hiervoor wordt hij
behandeld met antibiotica, maar opnieuw zullen we veel geduld moeten hebben om
het effect hiervan af te wachten.
Hij toonde maar weinig reactie en was zeer
vermoeid. Volgende stap is hopen dat de antibiotica aanslaat.
Deze ochtend gingen we zoals gewoonlijk Jan
gaan bezoeken. Opnieuw toonde hij geen reactie. Na herhaaldelijk op hem in te
spreken, gingen plots zijn ogen open en was er reactie. Ik heb het gevoel dat hij mij kan zien, horen
en zelfs verstaan. Na gesprekken met de artsen noemen ze het een mirakel
aangezien het bewustzijn hun grootste zorg was. Ze gaven hem slechts 1% kans
om wakker te worden.
Na 16 dagen bang afwachten, krijgen we toch
een eerste positief teken en verbaast hij ons nog maar eens.
s Avonds bleek dat hij zich enorm had moeten
inspannen om deze tekenen van bewustzijn te tonen aan ons. Hij had hoge koorts
en was zeer vermoeid.
Dit deed ons beseffen dat we het rustig aan
zullen moeten doen en hem veel tijd en rust moeten geven.
Na herhaalde pogingen om de kunstmatige coma
af te bouwen, is het eindelijk gelukt en blijft Jan stabiel. Vervolgens
beslissen de artsen enkele ingrepen te doen om zijn comfort te verhogen en om
hem de tijd te geven om wakker te worden.
Na bang afwachten blijken de prognoses van de
MRI niet positief. De grootste vrees was of de hersenstam beschadigd zou zijn
en dit blijkt zo te zijn. Een operatie is niet aan de orde. De dokters zullen
de komende dagen proberen de kunstmatige coma af te bouwen. Indien dit lukt, zal het bang afwachten zijn
of Jan tekenen van bewustzijn kan tonen.
Exact 6 maanden geleden liep Jan een
zesvoudige beenbreuk op in Durbuy. Na heel wat ups en downs begint hij
eindelijk terug wat te stappen en we besluiten een weekje naar La Ciotat te
gaan met ons 2.
Donderdag 1 juni kwamen we terug thuis. Vrijdag
2 juni ga ik s avonds naar Antwerpen voor een reünie. Zaterdag 3 juni ben ik
onderweg naar huis en bel ik Jan om te zeggen dat ik bijna thuis ben. Als ik
een half uur later thuis kom, ligt Jan te rusten op bed met zijn voet omhoog.
Een normaal tafereel de laatste maanden.
Ik probeer Jan wakker te maken maar dit lukt
niet. Hij ademt, hartslag is normaal en werkt wat tegen.
Na een tijdje besef ik dat ik hem echt niet
wakker krijg. De huisdokter gaf enkele tips, maar nog steeds lukte het niet.
Wanneer ik hem rechttrek en hij plots overgeeft, is hij nog steeds niet bij
bewustzijn.
Hierop heb ik de ambulance gebeld.
Op de spoedafdeling constateren ze dat Jan een
hersenbloeding heeft gehad en besluiten ze Jan in een kunstmatige coma te
brengen zodat zijn lichaam de nodige rust krijgt. Het is afwachten naar de MRI
scan op dinsdag voor meer resultaten.
