|
Maandag 3 augustus 2015, 15.24h, na amper 29 weken in mama's buik te hebben gezeten begon het mij toch wat lang te duren. Ik zat met zoveel vragen in dat warme nest. Hoe zou mijn mama er uit zien, hoe zou mijn papa er uit zien, hoe zouden mijn zusjes mij noemen, ...
Een tal van vragen dus, waar ik impulsief (heb ik trouwens van mijn papa) antwoorden wou op krijgen.
Wat duwen, wat trekken en plots hoorde ik het geluid van een rits ... Zoooooeeeeep, daar zag ik een spleetje met licht. Het eerste wat ik zag was een dame volledig in het groen met een masker voor haar mond, en een mes in haar hand. Ik dacht meteen; hier ga ik mij vermaken, het is hier carnaval ...
Niets was minder waar. Dat bleek achteraf de gynaecoloog van mijn mama te zijn. Eens ik er was zag ik de gynaecoloog mama's buik repareren en toen nam ze mij mee voor een onderzoekje. Ik was gezond en wel. Plots vloog ik in een soort van sauna, want dat hoort zo bij te vroeg geboren baby's. Die sauna dient om mijn lichaam op temperatuur te houden. Nu kan ik je vertellen dat ik het best naar mijn zin heb hoor. Ik moest véél slapen, en voor de rest eigenlijk niets.
Ik weeg 1.373kg, een "beetje" te weinig, maar ik heb nog veel tijd om te eten dacht ik zo.
Ondertussen was papa al aangekomen in Oudenaarde, waar ik trouwens het eerste licht gezien heb. Papa was heel blij met mij, en vertelde mij dat ik binnen 18 jaar met zijn auto mag rijden. Ik was graag in Oudenaarde, maar ik moest toch verhuizen naar UZ Gent omdat ze daar modernere sauna's hebben. Eens daar aangekomen was het wel tijd voor een dutje na zo een lange en zware dag. Aangezien dit een emotionele en zware dag was heb ik spijtig genoeg geen foto's genomen van mijn avontuur. Sorry ...
|
