Frans Van Roy ° Lommel 1952 

De schilderijen van Frans Van Roy kan men zien als indrukken, indrukken die hij opdoet tijdens zijn dagelijkse wandelingen in de natuur in zijn directe omgeving; zijn habitat. Hij kent deze als zijn broekzak. Maar hij wordt er nog steeds door gegrepen. Hier maakt hij zijn keuzes, in zijn verbeelding - soms via vluchtige situatieschetsjes - snijdt hij de stukken natuur uit, om ze vervolgens mee naar huis te nemen, naar zijn atelier.
Van Roy gaat aan het werk met zijn herinnering, opgeslagen als structuren, lijnen, vlakken, contrasten, ritmes, licht en vooral ook donker. Wat hij op zijn netvlies liet branden, reduceert hij in zijn atelier tot krachtige beelden, dikwijls verschillende versies op één thema: Hij neemt er details uit, herneemt, herschildert, evalueert, overschildert, … Dit is het proces van het schilderen, energiek, koppig maar vol begeerte. Zijn herinnering is een aanleiding om te schilderen en deze is soms nog vaag te vermoeden, soms geheel tastbaar, naargelang de stemming die het onderwerp vraagt. Het abstracte beeld is nooit ver weg.
Verder is er de kleur: soms tergend broeierig, dikwijls opzettelijk vergrijsd, veelal heerlijk mals blauw, echter nooit banaal. Het resultaat is bijna altijd een beklijvend beeld. In zijn zoektocht naar het ultieme en universele schilderij, heeft elke gemaakte stap zijn belang. De picturale twijfel en dus ook de ambitie bijt.